အခ်စ္နဲ႔ အမုန္းသာ မရွိေတာ့ရင္
ဘ၀က ၿငီးေငြ႔ဖြယ္ရာပင္။
ျဖတ္သန္းခဲ့တယ္
ပ်ားရည္ဆမ္းမထားတဲ့ မြဲေျခာက္ေျခာက္ အထီးက်န္ေန႔ရက္ေတြ
တစ္ခါတစ္ခါေတာ့လည္း မခ်ိၿပံဳးၿပံဳးရင္း
တစ္ခါတစ္ခါေတာ့လည္း ထင္းမီးဖိုလံွဳရင္း။
ခင္မင္တဲ့ မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ ဆံုမိတဲ့အခါတိုင္း
အခ်စ္ေရးကိစၥကို ေမးေမးေနၾက
အေၾကာင္းျပခ်က္ ေရေရရာရာ မရွိေပမဲ့
ယေန႔တိုင္ လူပ်ိဳဘ၀ကို ခံုမင္ေနမိဆဲ။
ရွင္သန္ခဲ့ၾကတယ္
ေမြးလာကတည္းက ေသဆံုးခ်ိန္အထိ
တစ္စံုတစ္ရာကို ေမွ်ာ္လင့္ရင္းနဲ႔
အဲဒီေမွ်ာ္လင့္ခ်က္သာ မရွိေတာ့ရင္
လူတစ္ေယာက္ဟာ
ေရေသာက္ျမစ္ အျဖတ္ခံလိုက္ရတဲ့ သစ္ပင္တစ္ပင္လိုပဲ။
ဘယ္အရာကမ်ား ေသခ်ာခဲ့လို႔လဲ
မနက္ျဖန္ဆိုတာ ဘယ္သူမွ ႀကိဳတင္မျမင္ရတဲ့ အရာ
မေရာက္ေသးတဲ့ ကမၻာတစ္ခုပဲ။
လူေတြရဲ႔ အိုင္ဒီေရာ္ေလာ္ဂ်ီေတြ
အခ်ိန္နဲ႔အမွ် ေျပာင္းလဲေနတယ္
အခိုင္အမာတည္ေဆာက္ထားခဲ့တဲ့ ခံစစ္စည္း႐ိုးေတြေတာင္
အတံုးအ႐ံုး ၿပိဳက်ခဲ့ရတယ္။
ပါးစပ္က ထြက္က်လာတဲ့ စကားတစ္ခြန္းအတြက္
တာ၀န္ခံဖို႔ လိုအပ္တယ္
ေရးလိုက္တဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္အတြက္
တာ၀န္ယူဖို႔ လိုအပ္တယ္
လွမ္းလိုက္တဲ့ ေျခတစ္လွမ္းဟာ
ေသနဂၤျဗဴဟာေျမာက္ဖို႔ လိုအပ္ေကာင္းလိုအပ္မယ္
လူတစ္ေယာက္ဟာ ဘာမွမသိရင္လည္း
အေၾကာက္အလန္႔ရွိမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။
ေနရာတိုင္းမွာ
မိုက္ေသြးေတြ ႁကြျပေနဖို႔ မလိုအပ္ေပမဲ့
တစ္စံုတစ္ရာ ရဖို႔ဆိုရင္
မိုက္စိတ္ကို ေမြးျမဴၾကရလိမ့္မယ္။
ေနာက္က်ိေနတဲ့ အေတြးစေတြကို
တစ္ကန္႔စီ ရွင္းထုတ္ဖို႔
အနည္ထိုင္ေနတဲ့ ေသြးကို
ရဲေဆးတင္ေပးဖို႔ လိုေနတယ္။
ဘီလူးေတြေစာင့္ေရွာက္တဲ့ ၿမိဳ႔ေတာ္ကို
အက်အ႐ံွဳးမရွိပဲ
လြယ္လင့္တကူနဲ႔ေတာ့ သိမ္းပိုက္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။
ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္
27 April, 2008
အနီးအေ၀း မိုင္တိုင္မ်ား
19 April, 2008
အေရာင္လြင့္ မုန္တိုင္း
မင္း အၿပံဳးက
အဆိပ္လူးထားတဲ့ ပဒိုင္းသီး
နမ္း႐ိူက္မိ႐ံုနဲ႔ ႐ူးသြပ္ေစႏိုင္တယ္
မင္း အၾကၫ့္က
စႏိုက္ပါတပ္ထားတဲ့ ကာဘိုင္ေသနတ္
အသံမထြက္ပဲနဲ႔ သားေကာင္ရဲ႔ ခ်က္ေကာင္းကို ထိေအာင္ ပစ္ခ်ႏိုင္တယ္
မင္းက မင္းရွင္သန္ႀကီးထြားရာ ပတ္၀န္းက်င္ ေစ့ေဆာ္မွဳအတိုင္း
က်င္လည္က်က္စား သက္၀င္လူပ္ရွားခဲ့ရသူ
မင္းႏွလံုးသားက လွ်ပ္စစ္ဓါတ္မကူးေတာ့တဲ့ ၀ါယာႀကိဳးေခြအပ်က္
အဲဒီႏွလံုးသားက ခ်စ္ျခင္းမုန္းျခင္း ခံစားခ်က္မရွိဘူး
မင္းအထင္ႀကီးတာက
လူေရွ႔မွာ ပါးစပ္ကအႁမွဳပ္တစီစီထြက္ေအာင္
ၾကြားလံုးထုတ္တတ္တဲ့ ငတိေတြ
အဲဒီငတိေတြေလမွာ မင္းဟာေမ်ာလြင့္
ေခတ္မီတယ္လို႔ ထင္ထားတဲ့ မင္းဟာ
ေခတ္ေနာက္ ျပတ္က်န္ေနရစ္ခဲ့
ေနာက္ဆံုးေပၚ အ၀တ္အစားေတြ ၀တ္ဆင္ထားတဲ့ မင္းကိုယ္ခႏၵာ
ေနာက္ဆံုးေပၚ အေတြးအေခၚေတြ တပ္ဆင္မထားခဲ့
ငါတို႔ ေဆြးေႏြးေနတဲ့ တိုင္းေရးျပည္ေရး အေၾကာင္းအရာ
မင္းအာ႐ံုမွာ စကၠန္႔ပိုင္းကေလးေတာင္မွ အရိပ္ထင္ပံု မရဘူး
ေဆးဆိုးထားတဲ့ လက္သည္းေတြကို ျဖန္႔ခင္းလို႔
မင္းစဥ္းစားေနတာက
ႏူတ္ခမ္းဆိုးေဆးေတာင့္နဲ႔ အ၀တ္အစား ဒီဇိုင္းလွလွေတြအေၾကာင္း
ၿပီးေတာ့ အမဲေကာင္ေတြကို အခ်ဥ္ဖမ္းဖို႔အေၾကာင္း
ေကာင္မေလးေရ
က်ားျမင္တိုင္း ႏြားမထင္နဲ႔
မင္းသိဖို႔လိုအပ္တာက
ေနရာေဒသ အကြာအျခားမွာ
တန္ဖိုးသတ္မွတ္ခ်က္ေတြ
ယဥ္ေက်းမွဳ အေရာင္အေသြးေတြ ကြဲျပားျခားနားတတ္တဲ့အေၾကာင္း။
အခ်ိန္ရရင္
က်ားစာျဖစ္သြားတဲ့ မုဆိုး ေတြအေၾကာင္းနဲ႔
ငါးစာ ျဖစ္သြားတဲ့ တံငါ ေတြအေၾကာင္းလည္း
မင္းကို ေျပာျပခ်င္တယ္
ၿပီးေတာ့
မင္းမ်က္ႏွာ၊ မင္းကိုယ္ခႏၵာ “ေပါင္းတင္” သလို
မင္းဦးေဏွာက္နဲ႔ မင္းႏွလံုးသားမွာ ကပ္ညိေနတဲ့ “ေခ်းေၫွာ္” ေတြကို ခၽြတ္ေဆးနဲ႔ခၽြတ္ၿပီး
အေရာင္ျပန္တင္ဖို႔ လိုအပ္တဲ့အေၾကာင္း
မင္း “မာယာ” မွာ “သားေကာင္ရွာေရဒါ” တပ္ဆင္ထားဖို႔ လိုအပ္ေၾကာင္း။
ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္
16 April 2008 - Evening
15 April, 2008
အမွတ္တရမ်ား
ဘာလက္နက္မွ မရွိရင္ေတာ့ ခံရေတာ့တာပဲ
ေငြေၾကး
ဥစၥာပစၥည္း
အတတ္ပညာ
ဘာတစ္ခုမွ မရွိရင္ေတာ့
ကံဆိုးၿပီသာမွတ္။
႐ိုးသားမွဳသက္သက္နဲ႔ အလုပ္မျဖစ္ေတာ့ဘူး
ႀကိဳးစားရင္ ဘုရားေတာင္ ျဖစ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာ
ရီစရာ အေကာင္းဆံုး ပ်က္လံုးတစ္ခုသာပဲ။
ေမတၱာသုတ္ကို အာဂံုေဆာင္ထား႐ံုနဲ႔လည္း
အႏၱရာယ္ကင္းၿပီလို႔ မထင္ေလနဲ႔
၀ွက္ဖဲထား မကစားရင္ေတာ့
႐ံူးပြဲနဲ႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရင္ဆိုင္ရလိမ့္မယ္။
သိကၡာနဲ႔သီလကို ခ်ေရာင္းတာ ၀ယ္မဲ့ သူမရွိဘူး
လူေတြက ေက်ာ္ၾကားမွဳေနာက္ကို လိုက္တယ္
ေက်ာ္ၾကားမွဳေနာက္ကို ေငြကလိုက္တယ္
ေငြမ်ားမ်ားရွိတဲ့ ေနရာကို ေငြေတြလိုက္တယ္
ေငြမရွိတဲ့ ေနရာကို ဘာေငြမွမလာဘူး
ခႏၵာကိုယ္ပဲရွိလို႔ ဒီခႏၵာကိုယ္ပဲ ေရာင္းစားရေတာ့တာေပါ့
ပစၥဳပၸန္မွာ ႀကံဳသလို ရွင္သန္တယ္
မနက္ျဖန္ကေတာ့ ကံစီမံတဲ့ အတိုင္းပဲ။
ဒီဘ၀မွာတင္ ငရဲခံေနရသူေတြအတြက္
ေနာင္ဘ၀က ငရဲကို ေတြးေၾကာက္ေနမွာ မဟုတ္ေတာ့။
လူ႔ဘ၀ဆိုတာ
ဘုရားသခင္ အပ်င္းေျပလႊတ္တင္လိုက္တဲ့
စြန္တစ္ေကာင္ပါပဲ
ရစ္ဘီးက သူ႔လက္ထဲမွာ။
ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္
08 April, 2008
၂၁-ရာစု အ၀င္၀က မင္း ဖတ္ဖို႔ ကဗ်ာ
“ရင္ဘတ္ထဲမွာ ခြဲထည့္ထားလို႔ ရရင္ ထားလိုက္ခ်င္တယ္” တဲ့
သူေျပာေတာ့လည္း ယံုခဲ့ရ
ဒီလိုနဲ႔
ငါ့အနာဂတ္ တစ္ခုလံုးကို
လံုးလံုး ပံုအပ္ခဲ့မိပါတယ္။
“မိုးေလာက္ႀကီးခ်စ္သတဲ့” လား
ေကာင္မေလးေရ
မင္းရဲ႔ ႏူတ္ခမ္းပါးကေလးက တစ္ဆင့္
မင္းရဲ႔ အဇၨတၱကို ငါရွာေဖြတတ္ခဲ့ပါၿပီ
ကုန္လြန္ခဲ့တဲ့ ငါ့ သကၠရာဇ္ေတြကို ႏွေျမာတယ္
ဧရာ၀တီကို မင္းခ်စ္သလို ငါလည္း ခ်စ္တယ္
ျမန္မာျပည္ႀကီးကို မင္းလည္း ခ်စ္တယ္ ငါလည္း ခ်စ္တယ္
ဒါေပမဲ့
ေကာင္မေလးေရ
အခ်စ္ဆိုတာ ေကာက္႐ိုးမီးေတာက္သလို ထ, ထ ေတာက္တဲ့အရာ မဟုတ္ဘူး
ေဟာဒီ
ရာစုသစ္မွာ
ျမန္မာျပည္ ခပ္ၫ့ံၫ့ံလက္ဖက္ရည္ဆိုင္က ႐ိုး႐ိုးလက္ဖက္ရည္ တစ္ခြက္လိုပဲ
လူေတြရင္ဘတ္ထဲက အခ်စ္ေတြ ေပါ့ပ်က္ပ်က္ျဖစ္သြားတာ မင္းလက္ခံလိုက္ပါ။
သႀကၤန္ လက္ေဆးမိုး ရြာမွ
ပိေတာက္ေတြ ပြင့္ခြင့္ရတာပါကြာ
ဆင္ဖမ္းမယ္ က်ားဖမ္းမယ္
စကားလံုးေတြ ငါ့အာ႐ံုထဲ ပစ္ပစ္ မထၫ့္ပါနဲ႔
ရာသီမွန္မွ အပင္သန္ခြင့္ရမွာ
အခုမွ ေရတြင္းတူးၿပီး အခုခ်က္ျခင္း ေရၾကည္ေသာက္လို႔ မရပါဘူး။
ေတာအုပ္ေၾကာင့္ ပုတ္သင္ညိဳေတြ အေရာင္ေျပာင္းတတ္တယ္
မင္းကေတာ့ ရာသီအေျပာင္းမွာ ၀တ္စံု မၾကာခဏ ေျပာင္း၀တ္ခဲ့
ရာသီစာ သီးပင္ေတြ မင္းက မၾကာမၾကာ စိုက္ပ်ိဳး
မင္းစိုက္တဲ့ သီးပင္ေတြက တစ္ရာသီစာပဲ ခံေလေတာ့
မီးစင္ၾကၫ့္ကတတ္တဲ့ မင္းရဲ႔ မူ၀ါဒကို ရပ္လိုက္ပါေတာ့။
High-speed ေခတ္ႀကီးမွာ
ဒီကေန႔ မင္းကို
မေန႔တံုးက ငါက
နားလည္ေအာင္ ဖတ္ဖို႔ ပ႐ိုဂရမ္ေဆာ့၀ဲလ္ မရွိေသးဘူး။
ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္
04 April, 2008
မဲ႐ံုဆီသို႔ ကန္႔ကြက္စို႔ အတာသႀကၤန္သီခ်င္းမ်ား
ျမန္မာျပည္တြင္းက ဂီတအႏုပညာရွင္မ်ားရဲ႔ ေရႊ၀ါေရာင္စက္တင္ဘာေတးဂီတအဖြဲ႔၏ ဒုတိယေျခလွမ္းအျဖစ္ “မဲရံုဆီသို႔ ကန္႔ကြက္စို႔” အမည္ရ ျမန္မာႏွစ္သစ္ကူး အတာသႀကၤန္ေတးသီခ်င္း (၂) ပုဒ္ကိုဖန္တီးထားပါတယ္။ မိုးမခ မီဒီယာမွ တဆင့္ကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္။ ေအာက္ကလခ့္ေတြမွာ နားဆင္ပါ။
၁။ မဲရုံဆီသုိ႔ ကန္႔ကြက္စုိ႔
၂။ ေတာင္ေပၚေျမျပန္႔ ကန္႔ကြက္ၾကမယ္
01 April, 2008
လြမ္းေနတဲ့ ပိေတာက္၀ါ
ေကာင္းကင္ကို တြန္းဖြင့္ၾကၫ့္ေတာ့
တစ္ပင္လံုး၀ါ၀ါ၀င္း
တစ္ခြင္လံုးစိန္းစိန္းစို
ေတာင္လည္းစို
ေတာလည္းစိန္း
တိမ္လည္းညိဳ
တိုက္လာတဲ့ ေလထဲမွာေတာင္
လြမ္းရိပ္ေတြကေ၀့ေ၀့၀ဲ
တစ္ႏွစ္ခင္းလံုး ဇြဲခတ္ၿပီး ေအာင့္ထားရပံုမ်ိဳးနဲ႔
ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ ပြင့္လာတဲ့ ပန္းေတြ
ေလာကတစ္ခြင္လံုး ထိန္ထိန္ညီးလို႔။
သႀကၤန္မိုးေျပးနဲ႔အတူ
ေရာက္လာတဲ့ အို.. ပိေတာက္၀ါ
ခ်ိန္ခါသင့္လို႔ ပြင့္တာလား
တူးပို႔နဲ႔လန္းဖုိ႔ ေရာက္လာသလား
တန္ခူးေလနဲ႔ ျမဴးဖို႔ ၀ါ၀ါထိန္ ေတာက္ခဲ့တာလား
ရွာပံုေတာ္အလြမ္းဇာတ္ကို တစ္ခန္းရပ္ဖို႔ လာေလသလား
ေဖာ္ေ၀းသူကို ေမွ်ာ္ေငးပူေဆြးဖို႔ ေရာက္လာၾကတာမ်ားလား။
တစ္ေျမစီ ေ၀းကြာျခားၿပီမို႔
ေသြဖည္တိမ္းကာ စိမ္းပါသလား အခ်စ္ရယ္
ေဟာဒီမွာ … ေႏြဦး
မင္း.. ခူးယူလိုက္ပါ
ေဟာဒီမွာ … ဧပရာယ္ဖူး
မင္း.. ျမဴးတူးေပ်ာ္ရႊင္ပါ
ေဟာဒီမွာ … ပိေတာက္ဦးေတြ
မင္း.. ဆြတ္ယူဆင္ျမန္းပါေလ။
ေဟာဒီ ေျမကမၻာမွာ
မ်က္ရည္ေတြရွိသလို
အေပ်ာ္အၿပံဳး ေတြလည္းရွိပါတယ္
ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြရွိသလို
ခ်ိဳၿမိန္တဲ့ ေန႔ရက္ေတြလည္း ရွိမွာ
လူ႔ဘ၀ ရခဲလွ ခဏတာမွာ
အေပ်ာ္ေတြကို စိုက္ပ်ိဳးပါ
အၿပံဳးေတြနဲ႔ အလွဆင္ပါ
အခ်စ္ဦးမို႔ ေမ့လို႔မရပါ ခ်စ္ေသာ ပိေတာက္၀ါ။
သစၥာမေဖာက္တဲ့ ပိေတာက္ေတြက
တစ္ႏွစ္တစ္ခါ ေရာက္လာခဲ့ေပမဲ့
လြမ္းေရးထက္ ၀မ္းေရးခက္တဲ့ ေခတ္ၾကပ္ႀကီးထဲ
အခ်စ္ေရးထက္ စစ္ေရးကခက္ၿပီမို႔
တိုင္းေရးျပည္ေရး ရတက္မေအးႏိုင္လို႔
တစ္ေယာက္ပ်ိဳကညာရဲ႔ ေကသာဦးမွာ
ပိေတာက္ပ်ိဳအ၀ါကို ခူးဆြတ္ကာ ပန္ဆင္ေပးလိုေပမဲ့
ျပည္ေတာ္ျပန္ အ၀င္ခက္သမို႔
ေရႊျပည္ေတာ္ ေမွ်ာ္တိုင္းေ၀းေနဆဲသာမို႔
ဆယ္မိုးဆယ္ေႏြ ရွည္ေက်ာ္ခဲ့ အလြမ္းရက္ရွည္ခရီးထဲ
ရည္ေမွ်ာ္ကာ မေပ်ာ္ရက္ႏိုင္သူကို
ခ်စ္ဦးသူခင္က
ပန္းေႁကြပိေတာက္ေတြနဲ႔အတူ
လြမ္းေနေလာက္ၿပီေပါ့။
ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္
