ေန၀င္သြားၿပီ
အထီးက်န္သူရဲ႔ ညေနခင္းထဲ
လက္က်န္အလင္းေရာင္ တစ္စနဲ႔
ျမက္ခင္းေတြက စိမ္းျမေနဆဲ
ဟိုမွာ..
အိပ္တန္းအ၀င္ေစာတဲ့ ငွက္ေတြ
ဟိုင္းေ၀းလမ္းမမွာ တရိပ္ရိပ္ေျပးလႊားေနတဲ့ ကားေတြ
ရည္ရြယ္ခ်က္ တစ္စံုတရာေတာ့ ရွိတန္ေကာင္းရဲ႔
ႀကီးၿပီးက်ယ္တဲ့ ကမၻာႀကီး
ငါ့မွာ ေတာင္ပံက မရွိေတာ့
ဘယ္အရပ္ေဒသကိုမွ ေျခမဆန္႔ ႏိုင္ခဲ့ဘူး
ေဂၚဂင္က စိတ္ညစ္ညဴးလာတဲ့အခါတိုင္း
တဟီဟီကို သြားတယ္
ငါက စိတ္ဓါတ္က်တဲ့အခါ
ဟုန္ေထာင္နဲ႔ ႏွစ္ပါးသြားတယ္
ကိုယ္ဟာ
ဖ်ားနာေနသူပါ .. ညီမေလး
ကိုယ္ဟာ
တစ္ျခမ္းက ေဟာင္းႏြမ္းၿပီး
တစ္ျခမ္းက သစ္လြင္ေနဆဲ
ဂ်င္းေဘာင္းဘီတစ္ထည္ပါ
လူ႔ဘ၀ဟာ ၀တၱဴတစ္ပုဒ္လိုပဲ
အေရာင္းသြက္စာရင္း၀င္ခ်င္ရင္
သုတပါးပါး ရသမ်ားမ်ားထၫ့္ေပးဖို႔လိုတယ္
အနံ႔အသက္ဆိုးတဲ့ ေလကိုပဲ
အဆုပ္ထဲ ေမာႀကီးပမ္းႀကီး ႐ွဴသြင္းေနခဲ့ရ
ငါေနတဲ့ အရပ္မွာ
ေလေကာင္းေလသန္႔ မရွိတာ ဆိုးတယ္
လူတစ္ေယာက္ဟာ စိတ္အားငယ္တဲ့အခါ
တစ္စံုတေယာက္ကိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ တစ္စံုတရာကိုပဲျဖစ္ျဖစ္
အလြယ္တကူနဲ႔ တြယ္မိတြယ္ရာ တြယ္ညိတတ္ပါသလား
အခ်စ္ဆိုတာ
အေသြးအသားဆႏၵ
ေတာင္းဆိုမူ သက္သက္မဟုတ္ဘူးလို႔
က်ေနာ္က သေဘာေပါက္ပါတယ္
ဒီလိုနဲ႔..
တက္ေစ်းေတြမ်ားၿပီး
ေနေပ်ာ္စရာမေကာင္းေတာ့တဲ့ ကမၻာႀကီးရဲ႔
ေျခာက္ေျခာက္ေသြ႔ေသြ႔ ဘ၀တစ္ခုမွာ
က်ေနာ္လည္း စမ္းတ၀ါး၀ါး ခရီးဆက္ေနဆဲ
ရိတ္သိမ္းခြင့္မရွိရင္လည္း စိုက္ပ်ိဳးမယ္
ေနပါေစ
က်ေနာ့္ကို ေဖးကူဖုိ႔မလိုဘူး
က်ေနာ္ကသာ ထူမမယ္
က်ေနာ့္ကို ခံစားဖို႔မလိုဘူး
က်ေနာ္ကသာ ခံစားမယ္........။
ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္
28 July, 2008
အလြမ္းမ်ားနဲ႔
Labels:
My poem
Subscribe to:
Posts (Atom)
