မ်က္လံုးထဲ ေရႊငါးေတြ မကူးခတ္ေတာ့တာ ၾကာၿပီ
အစိမ္းေရာင္ ျမက္ခင္းမ်ား
ပီကာဆိုထားခဲ့တဲ့ ပန္းခ်ီကား
က်ေနာ့္ကို ခံစားခ်က္ တစ္စံုတရာ မေပးႏိုင္ၾက
ဒီရက္ေတြထဲ ကဗ်ာေတြမေရးျဖစ္ခဲ့
လူေတြနဲ႔ စကားမေျပာျဖစ္ခဲ့
အခန္႔မသင့္ရင္
အမဲလိုက္ေခြးတစ္ေကာင္လည္း
ေတာေျခာက္တာ ခံရႏိုင္တယ္
ကိုယ္ခံပညာသင္ယူတတ္ေျမာက္ထားသူ တစ္ေယာက္ဟာလည္း
ေျခာင္း႐ိုက္တာ ခံရႏိုင္တယ္
သားေကာင္မရမခ်င္း လွၫ့္မျပန္ႏိုင္ဘူးတဲ့
မာနႀကီးတဲ့ မုဆိုးတစ္ေယာက္က အခုလိုႀကံဳး၀ါးတယ္
ငါးမရလို႔ ေရခ်ိဳးျပန္တာ
ၫ့ံဖ်ဥ္းတဲ့ တံငါသည္ေတြရဲ႔ အလုပ္ပဲလို႔
က်ေနာ္က စဥ္းစားၾကည့္မိတယ္
မိန္းကေလးေရ..
တစ္ခုခုကို မေရြးခ်ယ္ ရေသးသ၍
တစ္ခုခုကို ေရြးခ်ယ္ခြင့္ ရွိေနေသးတယ္
မင္းရြာသြန္းေလသမွ်
ငါ့ ကႏၱာရမွာ မိုးေတြသာေခါင္ခဲ့
မင္းဖ်န္းဆြတ္ေလသမွ်
ငါ့ ဥယာဥ္မွာ စိုစြတ္ခြင့္မရခဲ့
လမသာ ေလမတိုး ႏွင္းမက် ပန္းမပြင့္
ကႏၱာရ ကိုင္းပင္ေတြသာ ရင့္ေရာ္ၾကမ္းတမ္းလာခဲ့..
ဘ၀ဆိုတာ
ေဘာလံုးကစားသလို
အခ်ိန္အကန္႔အသတ္ သတ္မွတ္ခ်က္ မရွိဘူး
အခ်ိန္ပို ကစားခြင့္လည္း မရွိဘူး
ရပ္ေနတဲ့ ေမာ္ေတာ္ကား တစ္စင္းပဲျဖစ္ျဖစ္
နားေနတဲ့ ငွက္တစ္ေကာင္ပဲျဖစ္ျဖစ္
ခရီးဆက္ဖို႔ အားယူေနတယ္
လူတစ္ေယာက္..
ကမၻာႀကီးရဲ႔ မည္သည့္အရပ္ေဒသကို ေရာက္ရွိေနသည္ျဖစ္ေစ
တစ္ခုခုကို အရသာ ျဖစ္ဖို႔ လိုတယ္
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္..
ငါတို႔ တန္ရာတန္ေၾကးေတာ့ ရမွ ျဖစ္လိမ့္မယ္…..။
ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္
23 June, 2008
သစ္ရြက္ေပၚ တင္က်န္ရစ္ေသာ မိုးေရစက္မ်ား၏ စိတ္ကူး
03 June, 2008
က်ေနာ္ကေအးေဆးပါပဲ ေကာင္မေလးက မ်က္ႏွာမ်ားတယ္
ရာဇ၀င္ေတြထဲကလို ႀကိဳက္ရာလက္နက္ ကိုယ္စီနဲ႔
“စီးခ်င္းထိုး” ၾကရေအာင္လို႔
က်ေနာ္က လူမိုက္ေတြကို စိန္ေခၚၾကည့္မိတယ္
အခန္းထဲ ေလွာင္ပိတ္မိေနတဲ့ “ေလ” နဲ႔အတူ
“စိတ္” မွာ မလတ္ဆတ္ေတာ့တဲ့ အနံ႔အသက္ေတြဟာ ကပ္ညိလို႔
“ဒီရက္ေတြထဲ ေနထိုင္ရတာ မေကာင္းဘူး
တိုက္လာတဲ့ေလေျပကေတာင္ သူစိမ္းဆန္ေနတယ္” တဲ့
ဓါတ္တိုင္ေပၚမွာ အနားယူေနတဲ့ ငွက္တစ္ေကာင္က ေျပာတယ္
ေဟာဒီမွာ ယဥ္ေက်းတဲ့ ကမၻာႀကီး
အၾကမ္းဖက္မွဳမွန္သမွ် အတံုးအ႐ံုး က်႐ံူးေနတယ္
“လူေတြအစုလိုက္အၿပံဳလိုက္ ေသေစႏိုင္တဲ့ လက္နက္ေတြ
လူဆိုးေတြလက္ထဲ မေရာက္ေအာင္ ကာကြယ္ၾကရမယ္” တဲ့
ေ၀ါထရိတ္စင္တာ ၿပိဳက်အၿပီးမွာ ေဂ်ာ့ဒဘလ်ဴဘြတ္ကေျပာခဲ့တယ္
က်ေနာ္တို႔ေတြလည္း လူသတ္လက္နက္ေတြျပၿပီး အၾကမ္းဖက္တာခံေနရ
အဲဒီကိစၥကို ခင္ဗ်ားတို႔ ဘယ္လိုေျဖရွင္းေပး ၾကမွာလဲ
ျမင္ကြင္းေတြက ရွင္းလင္းလြန္းလို႔မို႔
တစ္ခါတခါ အျမင္အာ႐ံုေတြ ေမွာက္မွားသြားတယ္
ကမၻာႀကီး ဘယ္ကို သြားမွာလဲ ဘယ္အထိသြားမွာလဲ
က်ေနာ္က ေရွ႔ကို ေလွ်ာက္ေနေပမဲ့ ေျခလွမ္းေတြက
ေနာက္ကို ျပန္ေရာက္ေနသလို ခံစားေနရ
ဒါ၀င္ကေျပာေတာ့ “လူဆိုတာ ေျမာက္က ဆင္းသက္လာတာပါ” တဲ့
ေက်ာ႐ိုးမဲ့ သတၱ၀ါေတြကေန ေက်ာ႐ိုးရွိ ငါးသတၱ၀ါေတြအထိ
လူတူေမ်ာက္၀ံမွသည္ အာကာသထဲ ၿဂိဳလ္တုေတြ လႊတ္တင္ႏိုင္တဲ့ ေခတ္အထိ
ႏွစ္သန္းေပါင္းမ်ားစြာ လူ႔သမိုင္းျဖစ္စဥ္ႀကီးထဲ
လူသားေတြ မီးကို ရွာေဖြေတြ႔ရွိခဲ့တာလဲ အေရးႀကီးတာပဲ
မန္ယူနဲ႔ ခ်ဲဆီး ဖလားလုပြဲကလည္း အေရးႀကီးတာပဲ
လူေတြကေတာ့ ကိုယ့္ကိစၥသာ အေရးအႀကီးဆံုးလို႔ ထင္ေနၾကတယ္
“ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္းေခတ္မွာ ေတာ္သူေန မေတာ္သူေသၾကရမယ္” တဲ့
ေဘာဂေဗဓ ပညာရွင္တစ္ေယာက္ေျပာတဲ့ စကားကို က်ေနာ္ကေတာ့ သေဘာမေပါက္ဘူး
က်ေနာ္က ႐ိုး႐ိုးပဲေနပါတယ္
ေခတ္မီေအာင္လည္း အားသြန္ခြန္စိုက္ မႀကိဳးစားမိဘူး
ဒီအရြယ္အထိ ကာတြန္းကားတစ္ကား ၿပီးေအာင္ မၾကည့္ဖူးေသးဘူး
သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ဆံုးေအာင္ မဆိုတတ္ဘူး
ဒီလိုပါပဲ
က်ေနာ္က “စီးခ်င္းထိုး” ခ်င္ေပမဲ့
ယဥ္ေက်းတဲ့ ကမၻာႀကီးက လက္မခံေတာ့
ဒီအတိုင္းပဲ ထိုင္ၾကည့္ေနခဲ့ရ
က်ေနာ္က မင္းသား မဟုတ္ေပမဲ့
ဇာတ္သိမ္းခန္းေတာ့ လွခ်င္တယ္။
ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္
