ရာဇ၀င္ေတြထဲကလို ႀကိဳက္ရာလက္နက္ ကိုယ္စီနဲ႔
“စီးခ်င္းထိုး” ၾကရေအာင္လို႔
က်ေနာ္က လူမိုက္ေတြကို စိန္ေခၚၾကည့္မိတယ္
အခန္းထဲ ေလွာင္ပိတ္မိေနတဲ့ “ေလ” နဲ႔အတူ
“စိတ္” မွာ မလတ္ဆတ္ေတာ့တဲ့ အနံ႔အသက္ေတြဟာ ကပ္ညိလို႔
“ဒီရက္ေတြထဲ ေနထိုင္ရတာ မေကာင္းဘူး
တိုက္လာတဲ့ေလေျပကေတာင္ သူစိမ္းဆန္ေနတယ္” တဲ့
ဓါတ္တိုင္ေပၚမွာ အနားယူေနတဲ့ ငွက္တစ္ေကာင္က ေျပာတယ္
ေဟာဒီမွာ ယဥ္ေက်းတဲ့ ကမၻာႀကီး
အၾကမ္းဖက္မွဳမွန္သမွ် အတံုးအ႐ံုး က်႐ံူးေနတယ္
“လူေတြအစုလိုက္အၿပံဳလိုက္ ေသေစႏိုင္တဲ့ လက္နက္ေတြ
လူဆိုးေတြလက္ထဲ မေရာက္ေအာင္ ကာကြယ္ၾကရမယ္” တဲ့
ေ၀ါထရိတ္စင္တာ ၿပိဳက်အၿပီးမွာ ေဂ်ာ့ဒဘလ်ဴဘြတ္ကေျပာခဲ့တယ္
က်ေနာ္တို႔ေတြလည္း လူသတ္လက္နက္ေတြျပၿပီး အၾကမ္းဖက္တာခံေနရ
အဲဒီကိစၥကို ခင္ဗ်ားတို႔ ဘယ္လိုေျဖရွင္းေပး ၾကမွာလဲ
ျမင္ကြင္းေတြက ရွင္းလင္းလြန္းလို႔မို႔
တစ္ခါတခါ အျမင္အာ႐ံုေတြ ေမွာက္မွားသြားတယ္
ကမၻာႀကီး ဘယ္ကို သြားမွာလဲ ဘယ္အထိသြားမွာလဲ
က်ေနာ္က ေရွ႔ကို ေလွ်ာက္ေနေပမဲ့ ေျခလွမ္းေတြက
ေနာက္ကို ျပန္ေရာက္ေနသလို ခံစားေနရ
ဒါ၀င္ကေျပာေတာ့ “လူဆိုတာ ေျမာက္က ဆင္းသက္လာတာပါ” တဲ့
ေက်ာ႐ိုးမဲ့ သတၱ၀ါေတြကေန ေက်ာ႐ိုးရွိ ငါးသတၱ၀ါေတြအထိ
လူတူေမ်ာက္၀ံမွသည္ အာကာသထဲ ၿဂိဳလ္တုေတြ လႊတ္တင္ႏိုင္တဲ့ ေခတ္အထိ
ႏွစ္သန္းေပါင္းမ်ားစြာ လူ႔သမိုင္းျဖစ္စဥ္ႀကီးထဲ
လူသားေတြ မီးကို ရွာေဖြေတြ႔ရွိခဲ့တာလဲ အေရးႀကီးတာပဲ
မန္ယူနဲ႔ ခ်ဲဆီး ဖလားလုပြဲကလည္း အေရးႀကီးတာပဲ
လူေတြကေတာ့ ကိုယ့္ကိစၥသာ အေရးအႀကီးဆံုးလို႔ ထင္ေနၾကတယ္
“ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္းေခတ္မွာ ေတာ္သူေန မေတာ္သူေသၾကရမယ္” တဲ့
ေဘာဂေဗဓ ပညာရွင္တစ္ေယာက္ေျပာတဲ့ စကားကို က်ေနာ္ကေတာ့ သေဘာမေပါက္ဘူး
က်ေနာ္က ႐ိုး႐ိုးပဲေနပါတယ္
ေခတ္မီေအာင္လည္း အားသြန္ခြန္စိုက္ မႀကိဳးစားမိဘူး
ဒီအရြယ္အထိ ကာတြန္းကားတစ္ကား ၿပီးေအာင္ မၾကည့္ဖူးေသးဘူး
သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ဆံုးေအာင္ မဆိုတတ္ဘူး
ဒီလိုပါပဲ
က်ေနာ္က “စီးခ်င္းထိုး” ခ်င္ေပမဲ့
ယဥ္ေက်းတဲ့ ကမၻာႀကီးက လက္မခံေတာ့
ဒီအတိုင္းပဲ ထိုင္ၾကည့္ေနခဲ့ရ
က်ေနာ္က မင္းသား မဟုတ္ေပမဲ့
ဇာတ္သိမ္းခန္းေတာ့ လွခ်င္တယ္။
ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္
03 June, 2008
က်ေနာ္ကေအးေဆးပါပဲ ေကာင္မေလးက မ်က္ႏွာမ်ားတယ္
Labels:
My poem
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
လူတိုင္းဟာ ကိုယ့္ဇာတ္လမ္းမွာ မင္းသားေတြခ်ည္းပါပဲ ညီေလးရ။ တခုပါပဲ - ေအာ္စကာ ရမရ ဆိုတာကေတာ့ ပရိသတ္ရဲ႕ အဆံုးအျဖတ္လည္း လိုအပ္တာေပါ့ေနာ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ကြာ ဒီကဗ်ာကို အကိုကေတာ့ ေအာ္စကာေပးလိုက္တယ္။ ခ်မ္းေျမ့ပါေစ။
ကဗွာလာဖတ္သြားတယ္ အစ္ကို
Post a Comment