စတားဘတ္ခ်္ ေကာ္ဖီဆိုင္
လမ္းမႀကီးေပၚမွာ
က်ေနာ္ေလွ်ာက္သြားေနမိတယ္။
ေဒ၀ါလီခံရေတာ့မယ့္
ၿမိဳ႔ေတာ္ႀကီး
တိုက္အိမ္ႀကီးေတြ မလွဘူးလား
ကက္ပီတယ္ေဟးလ္ အေဆာက္အဦးႀကီးေရ
ခင္ဗ်ားကိုဖူးေမွ်ာ္ဖို႔ က်ေနာ္အေရာက္လာခဲ့တယ္။
ျပဳတ္ျပဳတ္ျပဳန္းၾကတယ္
ဇန္န၀ါရီလမွာ လူေျခာက္သိန္း
အလုပ္ျပဳတ္လာတယ္။
ဒီမွာ မိတ္ေဆြ
ခင္ဗ်ား အက္စ္တြန္မာတင္
ကားႀကီးေရာ ေရာင္းမွာလား
ေစ်းကြက္မွာေလလံတင္လိုက္ေလ။
အိပ္ကပ္ထဲမွာ ပိုက္ဆံမရွိဘူး
ဘဏ္ကဒ္ထဲမွာ ပိုက္ဆံမရွိဘူး
အေမရိကန္အစိုးရဆီမွာလည္း ပိုက္ဆံမရွိဘူး။
ေဆာင္းညစ္ညစ္မွာ
ေနကျခစ္ျခစ္ေတာက္ပူတယ္
ရင္ပူတယ္။ ကိုယ္ပူတယ္
ပိုတိုးမက္ခ်္ျမစ္ထဲမွာ
ေရဆင္းကူးခ်င္တယ္။
ေငြစကၠဴဆိုတာ အတုရွိတယ္
ကံၾကမၼာဆိုတာက အတုမရွိဘူး။
ေဂ်ာ့ပ္ေတာင္းတကၠသိုလ္ေရွ႔မွာ
လမ္းသလားေနတဲ့ ေကာင္မေလးေရ
ေမစီကုန္တိုက္ႀကီးထဲက လုပ္ေသနတ္တစ္လက္နဲ႔
ငါ့ရင္၀တည့္တည့္ကိုသာ ပစ္ထည့္လိုက္ပါေတာ့။
ဒီႏွစ္လည္း ကိုတြတ္ပီတစ္ေယာက္
ကံမေကာင္းရွာဘူးတဲ့
ထီကမေပါက္ဘူး
ခ်စ္သူကစိတ္ေကာက္ေနတယ္။
ေသမဲ့ ႏွစ္မွာ
ေတာေျပာင္းမိခဲ့တယ္။ ။
ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္
26 February, 2009
ဆုတ္ကပ္
18 February, 2009
ေသာင္းရင္းမွာ အိမ္ျပန္ေနာက္က်ခဲ့ၿပီ သင္တိုင္းျဖဴ
ေနာင္ႏွစ္ခါ
တန္ေဆာင္မုန္းမွာ
ပြဲမၾကည့္ခ်င္ဘူး
ေနာက္တစ္ခါ
နယူးရီးယားမွာ
ျပန္ေတြ႔ခ်င္တယ္
ခ်စ္ရတဲ့ သင္တိုင္းျဖဴေရ။
လူရႊင္ေတာ္ေတြေျပာတဲ့
ဆန္ဆံုစား ကံကုန္သြား
ဇာတ္လမ္းမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး
ဘ၀ဆိုတဲ့ သံသယာမွာ
မင္းနဲ႔ငါ ဆံုခဲ့ၾက
အဲဒီ မီးပံုပြဲတစ္ည
ငါ့အပ်ိဳမေလး မင္းကရွက္ေသြးျဖာ
မင္းအရပ္က ရွည္သြယ္
မင္းအသားက ၀ါ၀င္း
ျပစ္မ်ိဳးမွဲ႔မထင္
မင္းခႏၵာကိုယ္အခ်ိဳးအဆက္
ရိူက္ဖိုႀကီးငယ္အသြယ္သြယ္မွာ
ငါကအသက္ရွဴတာေတာင္မွား
ငါကရင္ခုန္သံေတာင္စည္းခ်က္မွား
ထင္းမီးဖိုအလင္းေရာင္မွာ
ဖားစည္တီးသံက ျမဴးလို႔ႁကြ
စည္းခ်က္နဲ႔အညီ
မင္းကခႏၵာကိုယ္လူပ္ ယိမ္းလို႔က
မင္းလက္ထဲကအျဖဴေရာင္ပု၀ါစေလးလူပ္ခါက
မင္းအကမွာ… မင္းအလွမွာ
ငါက ေခါင္ရည္မေသာက္ပဲယစ္မူး
အဲဒီညက ငါအခ်စ္ရည္ပါ မူးခဲ့တယ္။
ဓါတ္ခြဲၾကည့္ဖို႔မလိုအပ္တဲ့ ကိစၥထဲမွာ
အခ်စ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းအရာပါတယ္
ငါ့အၾကည့္မွာ မင္းကေခါင္းငံု႔ ရွက္ေသြးျဖာ
အလို..ေသာင္ရင္းေတာင္ရင္ခုန္သြား
အေ၀းကဇြဲကပင္လူပ်ိဳသိုးႀကီးခမ်ာ က်ိတ္ၿပီးမ်က္လႊာခ်
ဒီဘ၀
ေနာက္ဘ၀
ဘ၀အဆက္ဆက္ ေပါင္းဖက္ခ်င္တယ္
ျမင္ျမင္ခ်င္းခ်စ္မိတာ ေရွးေရစက္မို႔ထင္ရဲ႔။
ငါ့အခ်စ္က
ပထ၀ီေျမႀကီးထက္ပိုၿပီးေလးနက္တယ္
မင္းအခ်စ္က
အမုန္းတံတိုင္းႀကီးကိုေက်ာ္ခြၿပီးအေရာက္လာခဲ့တယ္
လက္ခ်ည္ပြဲမွာထပ္ေတြ႔ေတာ့
ရင္ထဲက ဆႏၵေတြပြင့္အံထြက္ခဲ့
“ေဒးမူကလည္းအေက်ာကိုခ်စ္ပါတယ္” တဲ့
ရိုးသားပြင့္လင္းတဲ့ အေျဖစကားမွာ
ငါ့အနာဂတ္ဟာ ဟင္းလင္းပဲ။
မင္းတို႔႐ိုးရာက သင္တိုင္း
ငါတို႔႐ိုးရာက ပင္နီနဲ႔တိုက္ပံု
မင္းကိုးကြယ္တာက သခင္ေယရူ
ငါကိုးကြယ္တာက ဗုဒၶဘုရားသခင္
ဘာသာ၊ လူမ်ိဳး၊ ယဥ္ေက်းမူအစဥ္အလာမတူညီၾကတာ
အခ်စ္ကို ျမဴတစ္မူန္စာေတာင္ မေမွးမိွန္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။
အမိေျမနဲ႔အေ၀းမွာ ႏွစ္ေတြၾကာ
အေနာက္တိုင္းနဲ႔ကူးလူးဆက္ဆံခဲ့ၾက
ဖားတစ္ပိုင္းငါးတစ္ပိုင္းယဥ္ေက်းမူမွာ
ငါတို႔ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဟာ မညစ္ႏြမ္းခဲ့ပါဘူး
ပိုစ့္ေမာ္ဒန္ အေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့
လစ္ဗင္းတူဂဲသား Living together သရုပ္ျပက္၀ါဒကို
ငါတို႔ သေဘာမတူခဲ့ၾကဘူးေလ။
မင္းႀကိဳက္တဲ့တာလေဘာဟင္းနဲ႔ငပိေထာင္းကိုငါလည္းႀကိဳက္တယ္
မင္းခ်စ္တဲ့ဒုကၡသည္စခမ္းေလးကိုငါလည္းခ်စ္တယ္
မင္းေနခ်င္တဲ့ေတာင္ေပၚေဒသမွာျပန္အေျခခ်ဖို႔ငါသေဘာတူတယ္
မင္းတို႔အလံေတာ္ကို ငါဦးၫႊတ္တယ္
ေႏြဦးမွာ ပြင့္တဲ့ ပိေတာက္ကို မင္းေခါင္းမွာ ပန္ေပးခ်င္တယ္္
မင္းစိတ္တိုတဲ့အခါ ေဒါနတစ္ခက္နဲ႔ ငါႏွစ္သိမ့္မယ္
ငါေဒါသထြက္တဲ့အခါ မင္းအၾကင္နာလက္နဲ႔ေခ်ာ့ျမဴကြယ္
မင္းငိုရင္ ငါေခ်ာ့မယ္
မင္းေပ်ာ္ရင္ ငါၿပံဳးမယ္
ေသာင္းရင္းမွာ အိမ္ျပန္ေနာက္က်ေနသူကို ခြင့္လႊတ္ပါ သင္တိုင္းျဖဴ။
ရိုးသားျဖဴစင္တဲ့
မင္းႏွလံုးသားႏုႏုမွာ
ဘာအေရာင္မွ အလိမ္းက်ံမခံရေစခ်င္ဘူး
ေျဖာင့္မတ္မွန္ကန္တဲ့
မင္းအေတြးအေခၚမွာ
အေမွာင့္ပေယာဂေတြ ပူး၀င္မခံရေစခ်င္ဘူး
ဘုန္းႀကီးေတြ အ႐ိုက္ခံရေတာ့ မင္းကငိုတယ္
မင္းတို႔ရြာေတြ မီး႐ိူ႔ခံရေတာ့ ငါကေဒါသထြက္တယ္
ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ ႏွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္ခ်ခံရေတာ့မင္းကစုပ္သပ္တယ္
မင္းတို႔ေတာင္ေပၚသူေတြမုဒိမ္းက်င့္ခံရေတာ့ငါကေတာက္ေခါက္တယ္
တို႔ႏွစ္ေယာက္လံုးလူသားဆန္ခဲ့ပါတယ္။
မဲေဆာက္မွာ ေနာက္ဆံုးေတြ႔တဲ့အေခါက္က
မင္းမ်က္ႏွာမသာမယာ
မင္းက မင္းလူမ်ိဳးအတြက္
ပူပင္ေသာကေတြေရာက္္
မင္းလုပ္ေနတဲ့ အလုပ္ေတြအေၾကာင္းငါ့ကိုရွင္းျပ
၈-ႏွစ္သမီးေလး မုဒိမ္းက်င့္ခံရတဲ့ အေၾကာင္းေတာင္ပါေသး
ငါက မင္းမ်က္ႏွာကို ေငးေမာ
မင္းနဖူးေပၚက ကပိုကယိုဆံစေတြကို ေငးေမာ
အနာဂတ္ကိုေငးေမာ
ၿပီးေတာ့ စိတ္ထဲမွာ သက္ျပင္းေတြက်ိတ္ၿပီးခ်
တူႏွစ္ကိုယ္နီးႏိုင္မဲ့ရက္ေတြအတြက္
စိတ္မေစာမိေတာ့ဘူး သင္တိုင္းျဖဴ။
တေန႔တစ္ရက္ေတာင္ မခြဲခြာခ်င္ေပမဲ့
တစ္ခါတစ္ေလ တစ္ႏွစ္တစ္ႀကိမ္ေတာင္
တို႔ေတြျပန္မေတြ႔ျဖစ္ၾကဘူး
မင္းက မင္းအလုပ္ေတြကို အေၾကာင္းျပ
ငါက မင္းကိုသတိရ က်ိတ္ၿပီးလြမ္း
ဖုန္းဆက္လို႔မရတဲ့ အရပ္ေဒသေတြကို
မင္းကမၾကာမၾကာ ခရီးထြက္
ငါက မင္းအတြက္စိုးရိမ္ ဘုရားမွာပန္းလွဴ က်ိတ္ၿပီးဆုေတာင္း
ေဒးမူေရ.. အလြမ္းဆိုတာ သံသယာမွာ
မလြတ္မကၽြတ္ျခင္းတရားပါပဲ။
ဒီတစ္ႏွစ္ေတာ့
ငါကမင္းကိုခြဲခြာ
မင္းတုိ႔ပြဲေတာ္ေတြရွိရာ
အခ်ိန္မီျပန္မေရာက္ႏိုင္္ခဲ့
မင္းဆီက စာမလာ သတင္းမပါး
ေဒးမူတစ္ေယာက္..ေနမွေကာင္းရဲ႔လား
အဆင္မွေျပရဲ႔လား
၀ါရွင္တန္ေဆာင္းညမွာ
မီးကိုမွိတ္ အေမွာင္ထဲမွာ မင္းကိုက်ိတ္္သတိရ ငါကငို
ဒီတစ္ညလည္း
အိပ္ႏိုင္ေတာ့မယ္မထင္ဘူး ခ်စ္ရတဲ့သင္တိုင္းျဖဴေရ။………………။
ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္
07 February, 2009
ကၽြမ္းက်င္သည့္အလုပ္အကိုင္
အလုပ္အကိုင္ဆိုတဲ့ကြက္လပ္မွာ
ကဗ်ာဆရာလို႔ ခပ္တည္တည္ခ်ေရးလိုက္တယ္
ဘာျဖစ္လဲ
အာဏာသိမ္းစစ္ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ရတာထက္
ကဗ်ာဆရာျဖစ္ရတာဂုဏ္ယူစရာေကာင္းပါတယ္
စီေရာ္နယ္ဒိုက
တစ္ပတ္ကို ေပါင္ႏွစ္သိန္းခြဲ ၀င္ေငြရေနခ်ိန္မွာ
က်ေနာ္ကတစ္ႏွစ္ကို ေပါင္ႏွစ္ရာ့ငါးဆယ္ေတာင္ ကိုယ္ပိုင္၀င္ေငြမရွိခဲ့ဘူး
ကၽြမ္းက်င္တဲ့အလုပ္အကိုင္ဆိုလို႔
ကဗ်ာေတြမေတာက္တေခါက္ေရးတတ္တာပဲရွိတယ္
အႏုပညာလက္နက္နဲ႔ ခံစစ္စည္း႐ိုးကိုမေသမသပ္ကာထားတယ္
ယံုၾကည္မူတစ္ခုေနာက္ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္လိုက္ခဲ့တယ္
ေနပူမေရွာင္မိုးရြာမေရွာင္စီးေတာ္ျမင္းတစ္ေကာင္လို အသံုးေတာ္ခံခဲ့တယ္
လူဆိုတာပညာတတ္ေလပိုၿပီးေဖာက္ျပန္တတ္ေလပဲ
ေသြးနားထင္ေရာက္ေနတဲ့ ကြက္စိပ္ဆရာတစ္ေယာက္ကိုေတြ႔ဖူးတယ္
သနားစရာေကာင္းပါတယ္
မွတ္ေက်ာက္အတိုက္ခံရဲတဲ့ အညတရတစ္ေယာက္နဲ႔ေတြ႔ဖူးတယ္
သူ႔အတြက္က်ေနာ္ဂုဏ္ယူတယ္
လြန္ခဲ့တဲ့အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္က ေက်ာင္းသံုးစာအုပ္မွာ က်ေနာ္ကဗ်ာေတြေရးတယ္
လြန္ခဲ့တဲ့ဆယ္ႏွစ္က မွတ္တမ္းစာအုပ္မွာ က်ေနာ္ကဗ်ာေတြေရးတယ္
အခုကြန္ျပဴတာမွာ က်ေနာ္ကဗ်ာေတြေရးတယ္
အနိမ့္အျမင့္ အတက္အက် မရွိတဲ့
ေလာကဓံဆိုတာ
က်ေနာ္ခ်ေရးလိုက္တဲ့ကဗ်ာေတြပါပဲ။………….။
ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္...
