အိပ္မရလို႔ စဥ္းစားေနမိတာ မဟုတ္ဘူး
စဥ္းစားေနမိလို႔ အိပ္မရတာပါ။
လျပၫ့္ညမွာ အေတာက္ပဆံုးၾကယ္တစ္ပြင့္ကို လိုက္ရွာေနမိသလိုမ်ိဳး
ညက အျမင္အာ႐ံုကို အလွနဲ႔ လွၫ့္စားႏိုင္တယ္။
ကြန္ျပဴတာမွာ ကစားရတဲ့ ဂိမ္းတစ္ခုလို အိုဗာျဖစ္သြားမွာေတာ့ မဟုတ္ဘူး
စာေမးပြဲတစ္ခုလို အခ်ိန္အကန္႔အသတ္လည္းမရွိဘူး
ေနာက္က်မူတိုင္းမွာေတာ့ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြကိုယ္စီနဲ႔။
တြက္မိတဲ့ ပုစၦာအားလံုးမွာ အေျဖက တစ္ခုပဲထြက္ခဲ့တယ္။
အသက္ခ်င္းထပ္ထားရတဲ့ ေျပးတမ္းလိုက္တမ္း ကစားပြဲေတြမွာေတာ့
သရီးဒီဖန္သားျပင္ေပၚမွာၾကၫ့္ရတဲ့ သည္းထိတ္ရင္ဖိုေဟာလိ၀ုဒ္ အက္ရွင္ဇာတ္ကားေတြလို
ဇာတ္သိမ္းခန္း ပါမလာခဲ့ဘူး။
အက္ဆစ္မိုးေတြ ကြက္ၾကားရြာခ်ေပးေနတဲ့ ေဟာဒီမိုးေကာင္းကင္ေအာက္မွာ
ဘ၀ေတြက စုတ္ျပတ္ႏံုခ်ာလြန္းတယ္။
လြန္ခဲ့တဲ့ သံုးႏွစ္က လူငယ္ေတြနဲ႔ စကားေျပာျဖစ္တယ္
လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ႏွစ္က လူငယ္ေတြနဲ႔ စကားေျပာျဖစ္တယ္
လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ပတ္က လူငယ္ေတြနဲ႔ စကားေျပာျဖစ္တယ္
လူငယ္ေတြ ႐ုန္းကန္ေနၾကတယ္....
လူငယ္ေတြ လြတ္ေျမာက္ခ်င္ၾကတယ္......
လူငယ္ေတြ တရားခံအစစ္ကို ရွာေတြ႔ပါတယ္....
လူငယ္ေတြ ၿပိဳင္တူတြန္းႏိုင္မဲ့ ရက္ကိုေစာင့္ေနဆဲ.....
လူငယ္ေတြရဲ႔ ပစၥဳပၸန္နဲ႔အနာဂတ္ဟာ ျမဴေတြလိုေ၀၀ါးေနၿမဲ။
သူရဲေကာင္းစိတ္ဓါတ္ဟာ
ေထာင္နံရံေတြကေန ပဲ့တင္ထပ္ၿပီး ျပန္ထြက္လာတယ္
“ဘယ္ေတာ့မွ ဒူးေထာက္ အၫံ့ခံမွာ မဟုတ္ဘူး” တဲ့
သူရဲေကာင္းေသြးဟာ အနီေရာင္အလံတစ္ခုအျဖစ္ ေကာင္းကင္ေပၚမွာ တလူလူလႊင့္ေနတယ္။
အေမွာင္ေခတ္တစ္ခုလံုး သၿခၤိဳင္းကုန္းတစ္ခုလိုပါပဲ
ကန္းေနတဲ့ အနာဂတ္နဲ႔
ျပန္မရႏိုင္ေတာ့တဲ့ အတိတ္နဲ႔အတူ
ကြယ္သြားတဲ့ အျမင္အာ႐ံုနဲ႔ ပ်က္စီးသြားတဲ့ ဦးေဏွာက္ေတြကို စာအုပ္ထဲမွာခ်ေရးထားတယ္။
၀ိညာဥ္ေတြေစာင့္ေရွာက္တဲ့ ၿမိဳ႔ေတာ္မွာ တေစၦေၾကာက္စရာေတာင္ မလိုေတာ့ဘူး။
လူတိုင္း ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ထားၾကရင္ ေကာင္းမွာပဲ
လမ္းေဘးက ေခြးေလလြင့္တစ္ေကာင္ကိုပဲျဖစ္ျဖစ္ စာနာစိတ္ထားပါ။
သင္ေကာက္ယူဖယ္ရွားလိုက္တဲ့ အမိူက္တစ္စဟာ
ပုရြက္ဆိတ္တစ္ေကာင္ရဲ႔ စံနန္းဂူ၀ကို ပိတ္ဖံုးထားတဲ့ ေသမင္းနံရံ တံတိုင္းတစ္ခုလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။
တိုေတာင္းလွတဲ့ ဘ၀မွာ လမ္းေပၚမွာ ပိတ္ေနတဲ့ အမိူက္ေတြကို ရွင္းလိုက္ပါ
အလွတရားေတြကို ဖ်က္ဆီးေနတဲ့ သတၱ၀ါေတြကို သုတ္သင္ဖယ္ရွားပစ္ပါ
သင့္ပတ္၀န္းက်င္ကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ပါ
အဓိပၸါယ္ရွိတဲ့ ရွင္သန္ျခင္းဆိုတာ ေခတ္က သင့္ပခုန္းေပၚတင္ေပးလိုက္တဲ့ တာ၀န္ကို
ေက်ပြန္စြာ ထမ္းေဆာင္ျခင္းပါပဲ
လမ္းေဘးမွာ အေလ့က်ေပါက္ေနတဲ့ ပန္းကေလးတစ္ပြင့္ေတာင္မွ တတ္ႏိုင္သေလာက္
ေလာကကို အလွဆင္ပါတယ္။ ။
မတ္ ၂၆ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး (၆) လျပၫ့္အတြက္ ရည္စူးေရးဖြဲ႔သည္။
ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္
27 March, 2008
နံရံကိုထိမွန္၍ ျပန္ထြက္လာေသာ အသံမ်ား၏ ညီမွ်ျခင္း
24 March, 2008
အလြမ္းနဲ႔ေရးတဲ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္
အသာတၾကည္မရလို႔
အၾကမ္းဖက္လိုစိတ္က မၾကာခဏေခါင္းေထာင္ထတယ္
စိတ္ထဲမွာ ရွိတာကို ရွိတဲ့အတိုင္း လက္တုန္႔ျပန္မိေတာ့
ႏိုင္ငံေရးလုပ္မယ္ဆိုရင္ အေရထူဖို႔ အရင္ႀကိဳးစားလိုက္ပါဦး ညီေလးရာတဲ့
ဆရာႀကီးေလသံနဲ႔ ကဲ့ရဲ႔စကားဆိုတာကို ခံရတယ္
လမ္းေပၚမွာခလုတ္တိုက္မိရင္ တိုက္မိတဲ့အရာ၀တၱဴ ေျခေထာက္နဲ႔ပိတ္ကန္လိုက္တယ္
လမ္းသြားရင္း ေဟာင္တဲ့ေခြးကို ခဲနဲ႔ေကာက္ထုတယ္
မေက်နပ္တာကို မေက်နပ္ဘူးကြလို႔ ေျဗာင္ဖြင့္ေျပာလိုက္တယ္
ေရႊျပည္ေအးတရားေဟာေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ရဲ႔ မ်က္ႏွာကို တံေတြးနဲ႔ ေထြးခ်င္တယ္
သူပုန္ထတာ အခ်ိန္ေနရာေဒသ ေရြးေနစရာမလိုဘူး
ဘယ္နည္းနဲ႔ပဲ ႏိုင္ႏိုင္ အႏိုင္ရလိုစိတ္ ငယ္ငယ္ကထားခဲ့ဖူးတယ္
ရန္ရန္ခ်င္းမတုန္႔ႏွင္းရဘူးတဲ့
ရန္သူကို ရန္သူလို မျမင္မိတဲ့ေန႔ကစၿပီး ခံရေတာ့တာပဲ
အိပ္မက္ထဲမွာ ေယာင္ေယာင္ၿပီး ကန္သြင္းခဲ့တဲ့ ဂိုးေတြ
ႏိုးလာတိုင္း လြမ္းဆြတ္ေနမိတယ္
ကိုယ္ေဖာ့ၿပီးစဥ္းစားတယ္
ခဲဆြဲၿပီးစဥ္းစားတယ္
စိတ္ကိုဖြင့္ထားတယ္
ႏွလံုးသားကို ဖြင့္ထားတယ္
အေႏြးအက်ၤီထူထူ ၀တ္ထားတယ္
ကိုယ္ခံပညာ နည္းနည္းပါးပါး သင္ထားတယ္
လူေရွ႔မွာ ေဆြးေႏြးလို႔ ရေအာင္ စာတိုေပစေတြ မေတာက္တေခါက္ ဖတ္ထားတယ္
မူးမွပဲ ေအာ္ေအာ္ ဆဲလို႔ေကာင္းေတာ့ တစ္ခါတစ္ခါေတာ့လည္း မူးမိတာေပါ့
မူးတိုင္းလည္း နံရံကို လက္သီးနဲ႔ ပစ္ပစ္ထိုးလိုက္တယ္
ေရြးခ်ယ္စရာ မေတြ႔လို႔ ဘာကိုမွ မေရြးခ်ယ္မိေသးတာပါ
ေျခမေတြ႔လို႔ ေစာေစာစီးစီး ထြက္ထိုင္ေနမိတာ
မနက္ျဖန္ဆိုတဲ့မျမင္ရတဲ့အနာဂတ္နဲ႔
ဓါတ္တိုင္ကမီးအေရာင္ျပန္ဟပ္ၿပီးလင္းေနတဲ့ကာင္းကင္ေအာက္မွာ
ဘယ္အရာမွအစီအစဥ္တက်မရွိၾကဘူး။
ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္
21 March, 2008
မတ္ ၁၃ အသားကင္ဆိုင္ ေႏြဦးညေနခင္း
အဲဒီညေပါ့
အလိုမတူပဲ လမင္းကို ငါ ခ်စ္တင္းေႏွာခဲ့မိတာ
ေႏြဦးက ႐ူးေလာက္ေအာင္ ဖမ္းစား
အေ၀းက ငါေစာင့္ေမွ်ာ္ေနခဲ့ ေရာက္လာလတၱံ႔ေသာ အ၀ါေရာင္အလင္းတစ္စ
ငါ့ ခႏၵာကိုယ္က နာက်င္ျခင္းမဲ့ အိုႀကီးအိုမ ၀ိညာဥ္တစ္စ
ေလထဲမွာ တဖ်တ္ဖ်တ္လြင့္လို႔ ေပါင္းဖက္ေမြ႔ၾက
အဲဒီတဒဂၤမွာ ညက ငါ့ကို ပ်ားရည္နဲ႔ ၀မ္းခ်ခဲ့။
ျမက္ခင္းျပင္ေပၚမွာ
ၾကယ္ေတြ လင္းလက္မေနခဲ့ပါ
သူကေလးရဲ႔ မ်က္လံုးေတြပဲ တဖ်တ္ဖ်တ္ေတာက္ပလို႔ေနၾက
သူစိမ္းဆန္ေပမဲ့ ယဥ္ေက်းျပဴငွာတဲ့ ေရေမႊးရနံ႔သင္းပ်ံ႔ပ်႔ံကေလး
ရင္ထဲအထိ တိုးလွ်ိဳးေပါက္ ခ်ဥ္းနင္း၀င္ေရာက္
ဖမ္းစားႏိုင္လြန္းတယ္
အဖြင့္အပိတ္ျမန္ၿပီး အလိုမက်တဲ့ စကားေတြေျပာတတ္တဲ့ ႏူတ္ခမ္းပါးကေလး
ငါ သတိလက္လြတ္ ေငးၾကၫ့္ေနမိတဲ့အရာ
သူကေလးရဲ႔ ေဆးေရာင္စံုျခယ္သ လွပတဲ့မ်က္ႏွာ
အဲဒီခဏကေလးမွာ
တပ္မက္စိတ္ဟာ မီးတစ္စလို ရင္ကိုေလာင္ၿမိဳက္
ႏွလံုးသားဟာ ပရမ္းပတာ ျမဴးတူးခုန္ေပါက္လို႔
သံေခ်းတက္ ဓါးမတစ္ေခ်ာင္းဟာ
ေရခဲစိမ္ပန္းသီးကို ခြဲစိတ္ဖို႔ မသင့္ေတာ္ပါဘူးကြာ
ဖမ္းဆုပ္ဖို႔ ခက္တဲ့ အဲဒီ အလင္းတစ္စကိုပဲ
အငမ္းမရ ငါဟာ ဖမ္းဆုပ္
ကေလးရယ္
မင္းမ်က္လံုးေတြ ရီေ၀ေနခဲ့
အခ်စ္က ရင္ဘတ္ထဲအထိ ၀င္ၾကၫ့္မွ ျမင္ရတဲ့ အရာမ်ိဳး
အဲဒီ ခါးသက္လြန္းတဲ့ေ၀ဒနာ
အလြမ္းဆိုတာ အလင္းထက္ ပိုျမန္တတ္သလား
မေ၀းလိုေပမဲ့ ေ၀းခဲ့ရ
မထားလိုေပမဲ့ ထားခဲ့ရ
မင္းအပါးက ထျပန္လာခဲ့ရေပမဲ့
သူပုန္ဆန္ေနက် ကိုယ့္၀ိညာဥ္ဟာ အခုထိ ကိုယ့္ဆီ ပန္ေရာက္မလာေတာ့။
ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္
17 March, 2008
မီးေတြ မၿငိမ္းေတာ့ဘူး
အေရျပားေပၚက ေခၽြးေတြတိတ္ဖို႔
မိုးစက္မိုးေပါက္ေတြ လိုသလို
ကမၻာႀကီးပူေႏြးလာမွဳကို ဟန္႔တားဖို႔
ေလာဘနဲ႔ရမၼက္မီးေတြ ၿငိမ္းသတ္ဖို႔လိုတယ္။
ေခၽြးစက္ေတြဟာ ခႏၵာကိုယ္ကထြက္တဲ့
၀မ္းတြင္း ေခ်ာ္ရည္ပူေတြ
ေလာဘရမၼက္က မီးတစ္စလို
လူ႔ခႏၵာကိုယ္ကေန စၾက၀ဠာအႏွံ႔
တေငြ႔ေငြ႔ ေလာင္ၿမိဳက္တယ္။
ေလာဘနဲ႔ဖြဲ႔တည္တဲ့မီး
ေဒါသေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚတဲ့မီး
ေမာဟနဲ႔ယက္ဖြဲ႔တဲ့မီး
ေသာကနဲ႔ေလာင္ၿမိဳက္တဲ့မီး
တဏွာေၾကာင့္ေပၚေပါက္တဲ့ရာဂမီးေတြဟာ
ပူေလာင္လြန္းလွေခ်ရဲ႔။
တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲစိတ္ထားပါမွ ၿငိမ္းေအးမယ္
ေမတၱာေရစင္ဖ်န္းပါမွ မီးေတြၿငိမ္းႏိုင္မယ္။
“နိဗၸာန္ေရာက္ေၾကာင္းတရား” ဟာလည္း
ေလာင္ၿမိဳက္ေနတဲ့ မီးေတြကို မတားႏိုင္ မဆီးႏိုင္
“ငဲ့ၫွာမွဳနဲ႔ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္” ရွိမွ မီးရွိန္ေတြ ေလွ်ာ့က်မယ္
မီးအေမွာင္တိုက္ေတြ ပိတ္ဖံုးေနမွျဖင့္ စံုလံုးကန္းေတာ့တာပဲ
“ကိေလသာအညစ္အေၾကး” ေတြဟာ
မီးျပင္းထိုးေနတဲ့ “ထင္း” မ်ိဳးေတြေပါ့။
မီးေတြ မီးေတြ ပူေလာင္လွေခ်ရဲ႔
မင္းရဲ႔အလွဟာလည္း မီးပါပဲ အခ်စ္ရယ္
တဏွာေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚတဲ့ ရာဂမီးဟာ
ငရဲမီးတစ္စလိုပဲ ရင္ကိုေလာင္ၿမိဳက္ႏိုင္ရဲ႔။
“ငါ ဆိုတဲ့ အတၱစိတ္အစြဲ” ဟာလည္း မီးပါပဲ
“အႏိုင္ရလိုမွဳနဲ႔ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားလိုစိတ္” ဟာလည္း မီးေတြပဲ
“လိုခ်င္တပ္မက္မွဳနဲ႔ ခ်မ္းသာႁကြယ္၀လိုစိတ္” ဟာလည္း မီးေတြေပါ့
“မနာလို၀န္တိုမစၦိယစိတ္” ဟာ မီးလိုေလာင္ၿမိဳက္
အဲဒီ မီးေတြဟာ ေဖာက္ျပန္႐ူးသြပ္ေစတယ္
တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲစိတ္ မရွိေသးသ၍ မီးေတြဆက္ေလာင္ေနဦးမယ္။
အခ်စ္ေရ မင္းကို ခ်စ္မိတာလည္း မီးပါပဲ
အခ်စ္က မီးတစ္စလို အပူတိုက္သြင္းႏိုင္ရဲ႔
မင္းရဲ႔ အမုန္းဟာလည္း မီးပါပဲ
မင္းအမုန္းေၾကာင့္ ငါ့ရင္မွာ ပူေလာင္လွခ်ည္ရဲ႔။
အစာေရစာရွားပါးျခင္းနဲ႔ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးျခင္းဟာလည္းမီးပါပဲ
သဘာ၀ေဘးအႏၱရာယ္နဲ႔ ကပ္ေရာဂါေတြဟာလည္း မၿငိမ္းႏိုင္တဲ့ မီးေတြပဲေပါ့ကြယ္။
ေမြးဖြားလာကတည္းက ေသဆံုးခ်ိန္အထိ
ေလာင္ၿမိဳက္ေနတဲ့ မီးေတြ မီးေတြ
အဲဒီမီးေတြေၾကာင့္ စစ္ပြဲေတြ ျဖစ္ခဲ့
အဲဒီမီးေတြေၾကာင့္ လူေတြေသခဲ့
အဲဒီမီးေတြေၾကာင့္ ရာသီဥတုေတြေဖာက္ျပားခဲ့
အဲဒီမီးေတြေၾကာင့္ အိုဇုန္းလႊာႀကီး ပါးခဲ့
အဲဒီမီးေတြေၾကာင့္ က်င့္၀တ္သိကၡာနဲ႔သီလေတြ က်ိဳးေပါက္ခဲ့
အဲဒီမီးေတြေၾကာင့္ အလိမ္အညာအဖ်ီးအျဖန္းနဲ႔မသမာမွဳေတြ ေပၚေပါက္ခဲ့
အဲဒီမီးေတြေၾကာင့္ ခိုးဆိုးလုယက္မွဳနဲ႔ အက်ဥ္းေထာင္ေတြေပၚေပါက္ခဲ့
အဲဒီမီးေတြဟာ အာဏာရွင္နဲ႔ ရာဇ၀တ္သားေတြကို ေမြးထုတ္ျပန္တယ္
အဲဒီမီးေတြဟာ စိတ္ေဖာက္ျပန္သူေတြနဲ႔ အစြန္းေရာက္၀ါဒီေတြကို ေမြးဖြားေပးခဲ့
အၾကမ္းဖက္လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္မွဳေတြနဲ႔ အေသခံဗံုးခြဲတိုက္ခိုက္မွဳေတြဟာလည္း မီးေတြေပါ့
၀ါဒမိွဳင္း လူမ်ိဳးေရးအျမင္က်ဥ္းေျမာင္းမွဳနဲ႔ ဘာသာေရးအစြဲ စစ္ပြဲ ေတြဟာလည္း မီးေတြပဲေပါ့ကြယ္။
အခ်စ္ေရ ေမတၱာေရစင္နဲ႔ မီးေတြကို ၿငိမ္းသတ္ပါ
မင္း အမုန္းေၾကာင့္ ပူေလာင္လွေခ်ရဲ႔
အခ်စ္ေရ မီးေလာင္ရာ ေလမပင့္လိုက္ပါနဲ႔
မီးျပင္းထိုး ေလာင္တိုက္ သြင္းသူေတြေၾကာင့္
မၿငိမ္းေသာ မီးေတြ မီးေတြ စၾက၀ဠာအႏွံ႔ ေလာင္ၿမိဳက္ေနခဲ့ၿပီ...........။
ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္
12 March, 2008
Vote “No”
အခ်စ္ေရ..
မေသခ်ာ မေရရာတဲ့ သကၠရာဇ္ေတြထဲ
အေနၾကာခဲ့ ႏွစ္ေတြၿမဲလို႔
“လုပ္သမွ်” ကို မယံုရဲ
“ေျပာသမွ်” ကို သံသယစိတ္အစြဲနဲ႔
ေလာကအေပၚအဆိုးျမင္
မဲမဲျမင္ရန္လိုစိတ္၀င္မိတဲ့ ကိုယ့္ကို
လူဆိုးႀကီးလို႔ မထင္လိုက္နဲ႔ဦး။
ကတိက၀တ္ေတြဟာလည္း
အဖိအၫွစ္ေတြပါပဲ အခ်စ္ရယ္..
အျဖဴနဲ႔ အမဲကိုလည္း
ေျဗာင္လိမ္၀ံ့ရဲသူေတြက
အႀကံအဖံ အကဲမစမ္းပဲ
အမွန္အကန္အသဲတျခမ္းနဲ႔
Referendum မဲမွတ္တမ္းကို
အတိအက် ရွိသမွ် ေၾကျငာေပးမယ္လို႔
ဘယ္သူကမ်ား အာမခံ၀့ံမွာတဲ့လဲ။
အလိမ္အညာ အဖ်ီးအဖ်န္းေတြနဲ႔
ေဗဒင္ယၾတာ နည္းလမ္းေတြခ်ဲ႔
အေသအခ်ာ အတိအက်စီမံၿပီး
ပလီပလာ ေပါက္ကရ ေလကန္ၿပီး
စီမံခန္႔ခြဲ သူတို႔ေၾကာင့္
တိုင္းျပည္လည္း မြဲသထက္မြဲ
အေရျပားေတြလည္း မဲသထက္မဲ
အသည္းႏွလံုးေတြလည္း ကြဲသထက္ကြဲ
ေက်ာမြဲ မ်က္ႏွာမြဲ အလွမြဲ အေျခအေနမွာ
သန္းေခါင္ထက္လည္းပိုၿပီး
ညဥ့္ မနက္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး အခ်စ္ရယ္။
ကိုယ္တို႔ဘ၀က
ကၽြန္ျဖစ္ၿပီးမွ
ႏြံနစ္လည္းမထူးေတာ့ပါဘူး..
အလိမ္ ခံရတာမ်ားလြန္းလို႔
လူေတြလည္း ပိန္လိန္ေနပါၿပီ
အထုအေထာင္းခံရတာမ်ားလို႔
ထုသားေပသားလည္းက်ေနပါၿပီ..
ဥပါဒါဏ္ေၾကာင့္ ဥပါဒ္ျဖစ္ေပမဲ့
လူလိမ္ေတြ ႀကီးစိုးတဲ့ေခတ္မွာ
ျဖစ္သမွ်အေၾကာင္းအေကာင္းခ်ည္ပဲသာမို႔
ထူးၿပီး စိတ္ညစ္မေနပါနဲ႔ေတာ့ အခ်စ္ရယ္။
ေရြးခ်ယ္စရာဆိုတာလည္း
ေစ်း၀ယ္သလိုပါပဲကြယ္..
ေၾကးႀကီးႀကီးေပး၀ယ္မွ
စိတ္တိုင္းက်ပစၥည္းေတြရမယ္
အမွၫ့္လြန္ သစ္သီးကိုလည္းမစားနဲ႔
ႏုငယ္လြန္းတဲ့ အသီးနဲ႔လည္း မကစားနဲ႔
အိမ္ရွင္မတစ္ေယာက္ဟာ
စစ္သူႀကီးတစ္ေယာက္လိုပါပဲ
အေျခအေနကိုၿခံဳငံု တြက္ခ်က္ၿပီးမွ စစ္ထြက္ရသလို
အေသအခ်ာ ဆန္းစစ္ၿပီးမွ ေစ်း၀ယ္ပါ အခ်စ္ရယ္။
ေစ်းတြက္အတြက္လြန္ေနရင္လည္း
ေခၽြးထြက္အထြက္လြန္ေပလိမ့္မယ္
ေနျမင့္လို႔ေစ်းကြဲတဲ့အခါ
ေလ်ာ့ေစ်းနဲ႔ ခ်ေရာင္းရမယ္
ေခၽြးနဲ႔ေရးေတာ့ ေခၽြးသမိုင္း
ေသြးနဲ႔ေရးေတာ့ ေသြးသမိုင္း ေပါ့ကြယ္
“ေလထိုးရင္ ေလရမယ္..
ေငြထိုးရင္ ေငြရမယ္” ဆိုတဲ့
ေလာင္းကစား၀ိုင္းက “ဒိုင္လူႀကီး” ေျပာတဲ့ စကား
အမွန္ပါပဲ အခ်စ္ရယ္။
အခ်စ္ေရ..
ကြန္စတီက်ဴးရွင္း အသစ္က
ကၽြန္စနစ္ ေခတ္တေခတ္ကို
အတိအက် ထူေထာင္ေတာ့မွာမို႔
ကၽြန္မစစ္ေပမဲ့
ကၽြန္ျဖစ္ေနတဲ့
ကိုယ္တို႔တေတြ
ရွိသမွ်ဇြဲ အားမာန္ခဲလို႔
ကန္႔ကြက္ၾကရေအာင္ပါ အခ်စ္ရာ။
စစ္ဗိုလ္တစ္မတ္သားပါလီမန္မွာ
ယူနီေဖာင္းႀကီးတလႊားလႊား
ပစၥတိုႀကီး တကားကားနဲ႔
ဆစ္တို ပုကြ လူလံုးမလွတဲ့
ငတိမ်ားကသာ
ႀကီးစိုးေတာ့မွာမို႔
ယီးတီးယားတားလုပ္မိရင္
ေသနတ္ႀကီးမ်ားနဲ႔ ထပစ္ေနမွျဖင့္
ခက္ ခက္ရခ်ည္ေသးရဲ႔ အခ်စ္ရယ္။
ဒီေတာ့ အခ်စ္ေရ..
“မထူးဘူး” ဆိုၿပီးလည္း
စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔
မ်က္ႏွာမလႊဲ လိုက္ပါနဲ႔ဦး
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မလက္တလက္
သံသယစိတ္ တစ္၀က္တစ္ပ်က္နဲ႔ပဲ
ေလာေလာဆယ္
စကားနည္း ရန္စဲ
တိတ္တိတ္ကေလးပဲ (ျဖစ္ျဖစ္)
မဲ႐ံုကို ဒို႔တေတြ သြားလို႔
“ကန္႔ကြက္မဲ” ကေလး ေပးလိုက္ ၾကပါဦးစို႔ကြာ….။
ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္
09 March, 2008
ကေခ်သည္ (၂)
ညကပဲ
ႁကြရြလြန္းတာလား
လကပဲ
ရင္ခုန္ယစ္မူးေစသလား
မင္းကပဲ
လွပလြန္းေလသလား
ျမင္သူတကာကို ရင္ဘ၀င္လိွဳက္ဆူ
သည္းအူၫြတ္ေျပာင္း ဖမ္းစားႏိုင္စြမ္းတဲ့
အို.. မင္းသမီးရယ္
ဂီတစာဆို ကိုသက္ဦးရဲ႔ ေဒ၀စၦရာ သီခ်င္းထဲကလို
“ ျပစ္မ်ိဳးမွဲ႔မထင္ နတ္သြင္မူယာ ”
မင္းဟာ
ေကာင္းကင္ဘံုခုနစ္ဆင့္က
ဘံုႀကိဳးျပတ္လာတဲ့
နတ္ေဒ၀ီ တစ္ပါးေလလား
ဆိုင္းခ်က္နဲ႔ အညီ
ခႏၵာကိုယ္ လွဳပ္လီလဲ့
ေခါင္းခါးေျခလက္ စည္းခ်က္နဲ႔အညီ
ကန္႔လန္႔ကာႀကီး က်မလာခင္
ေငြလမင္းနဲ႔အၿပိဳင္ လွခ်င္တိုင္းလွေနတဲ့
မင္းမ်က္ႏွာေလးကို ကိုယ္ဟာ အားပါးတရ ေငးၾကၫ့္
စြဲမက္ဖြယ္ မင္းခႏၵာကိုယ္အလွမွာ ရင္ခုန္တြယ္ၿငိ
ကန္႔လန္႔ကာႀကီး ပိတ္ဖံုးသြားတဲ့အခါ
ငါ့ အပါးကေန မင္း အၿပီးတိုင္ ေပ်ာက္ဆံုးသြားေတာ့မွာ
ေဟာဟို အေရွ႔ဖက္ေကာင္းကင္မွာ
ေရာင္နီပ်ိဳ႔လို႔ မိုးလင္းလာတဲ့အခါ
မင္းက ထြက္ခြာသြားေတာ့မွာ
ငါ့ရင္မွာ ဆြတ္ၾကင္ လြမ္းစိတ္၀င္မိပါရဲ႔
ကေခ်သည္ ေဒ၀ီ မင္းသမီးေလးေရ....။
ကိုယ္ဟာ မင္းအပါးမွာ ေနခြင့္မရွိသူပါ
ကိုယ္ဟာ ဇာတ္ဆရာမဟုတ္သလို
ဂီတစာဆို လည္းမဟုတ္ပါ
ကုိယ္ဟာ အေျပာေကာင္းတဲ့ မင္းသားႀကီး ဦးဖိုးစိန္မဟုတ္သလို
ေရႊမန္းတင္ေမာင္လိုလဲ အဆိုေကာင္းသူ မဟုတ္ပါ
ေျခထိုးေကာင္းတဲ့ ဦးေအာင္ေမာင္းႀကီးလိုလည္း မင္းက်ေအာင္ ကမျပတတ္ပါ မင္းသမီးေလးေရ
ကိုယ္ဟာ မင္းရဲ႔ ပရိသတ္မ်ားစြာထဲက တစ္ေယာက္သာမို႔
အခ်ိန္တန္တဲ့အခါ တို႔ေတြ ခြဲၾကရျပန္အံုးေတာ့မွာ
ဆက္ၿပီးကပါ မင္းသမီးရယ္
မိုးမလင္းခင္ အခ်ိန္ေလးမွာ ႀကိဳးစားၿပီးကလိုက္ပါအံုး
မင္းရဲ႔ ေကာင္းျခင္းငါးျဖာ အလွမွာ
ဒီတစ္ညျဖစ္ျဖစ္၊ ခဏျဖစ္ျဖစ္
ကိုယ္က်ဆံုးပါရေစ
စိန္ေရာင္ပ်ိဳးျပက္ ၀င္းလက္တဲ့
မ်က္နက္၀န္းေတြ ေဒါင့္ကပ္လို႔ ကိုယ့္ကိုၾကၫ့္ပါ
ေသာက္႐ွဴးၾကယ္အလား ရႊန္းရႊန္းစားစား မင့္အၿပံဳးေတြနဲ႔
ႀကီးေတာင့္ႀကီးမား ဒီေကာင့္ႏွလံုးသားကို ၫိွဳ႔ယူဖမ္းစားပါ
ေဟာလိ၀ုဒ္က မိန္းမေခ်ာေတြကို ကိုယ္မတပ္မက္ပါဘူး
ခႏၵာကိုယ္ဖြံ႔ထြားတဲ့ ေဘာလိ၀ုဒ္ မင္းသမီးေတြကို ကိုယ္မလိုခ်င္ပါဘူး
အာရွပေဂး ကိုရီးယားမင္းသမီးေလးေတြရဲ႔ အလွမွာလည္း ကိုယ္မက်႐ံွဳးခ်င္ဘူး
ကိုယ့္ႏွလံုးသားက မင္းကိုပဲ လိုအပ္မိလို႔
ကိုယ့္ညခင္းေတြမွာ မင္းရွိမွ ျပၫ့္စံုမွာမို႔
ကိုယ္ဟာ မင္းအႏုပညာကို တန္ဖိုးထားမိသူမို႔
မင့္အၿပံဳးမွာ ကိုယ္ဟာ ရင္ခုန္မိလို႔
ကိုယ့္အတြက္
မင္းရဲ႔ ပရိတ္သတ္ႀကီးအတြက္
ဆက္ၿပီးကလိုက္ပါအံုး
လေရာင္နဲ႔ အတူ
ၾကယ္စင္ေတြရဲ႔ အလင္းေရာင္နဲ႔ အတူ
မင္းေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ့အခါ
ကိုယ့္အျမင္အာ႐ံုကေန မင္းထြက္ခြာသြားတဲ့အခါ
ကိုယ့္ကို မင္းထားရစ္ခဲ့တဲ့အခါ
ေန႔အခ်ိန္ အလင္းေရာင္ထဲမွာလည္း မင္းအရိပ္ကို ဆက္လက္ရွာေဖြေနမိအံုးမွာ
ကိုယ္ဟာ မင္းကို ခ်စ္ခဲ့မိလို႔ပါ ေမာင့္ကေခ်သည္ ေဒ၀ီ မင္းသမီးေလးေရ.....။
ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္
