ကိုးလက္မတစ္ေပခြဲပတ္လည္အက်ယ္အ၀န္းမွာ
မိုင္ေပါင္းေထာင္ေသာင္းမ်ားစြာကူးခတ္ေနရ
အေဖာ္ေတြဆီဘယ္ေန႔ေရာက္မွာလဲ
အထီးက်န္ငါးကေလးဟာ
စိတ္မွန္းနဲ႔ရမ္းေယာ္ေမွ်ာ္မွန္း
ေန႔စဥ္မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာကူးခတ္ေနတယ္
နန္းေတာ္လိုအခၽြန္အတက္ေတြနဲ႔
အိမ္ေသးေသးေလးတစ္လံုးလည္းရွိတယ္
အခင္းၾကမ္းျပင္မွာလွပတဲ့ေရာင္စံုေက်ာက္ခဲေလးေတြရွိတယ္
ပန္းၿခံနဲ႔ေက်ာက္ခက္ႀကိဳေက်ာက္ခက္ၾကား
အတုေတြနဲ႔အလွဆင္ယင္ထားတဲ့ေရေလွာင္ကန္ေလးထဲမွာ
ငါးကေလးဟာအေဖာ္မဲ့တစ္ေကာင္တည္းပဲ
နာရီတိုင္းမိနစ္တိုင္းကူးခတ္လို႔ေနခဲ့တယ္
ေရႊေရာင္အေသြးအေမြးလည္းရွိတယ္
ၾကည္စင္တဲ့အေရခြံလည္းရွိတယ္
တပ္မက္တိမ္းညြတ္ဖြယ္စြဲေဆာင္ႏိုင္စြမ္းလည္းရွိတယ္
သူဟာ သူမတူေအာင္လွပတဲ့အလွပိုင္ရွင္ငါးကေလးေပါ့
ေလွာင္ကန္ကိုေန႔စဥ္ေရလဲမယ္
ငါးကေလးကိုအစာေႂကြးမယ္
နည္းနည္းအားတဲ့အခါ ငါးကေလးကူးခတ္ေနတာထိုင္ၾကည့္ရင္း
အပမ္းေျဖမယ္
လူတစ္ေယာက္လား၊ ႏွစ္ေယာက္လား
မိသားစုတစ္စုလား
စိတ္အာသာေျပဖို႔
ငါးကေလးဟာေလွာင္ကန္ထဲမွာ
မိုင္ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ မေမာမပမ္းကူးခတ္လို႔ေနခဲ့တယ္။
ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္
19 December, 2010
ငါးတစ္ေကာင္ရဲ႔ဒုကၡ
16 December, 2010
သံမဏိပိုးမွ်ဥ္လမ္းခြဲ
တစ္ေန႔ခြဲရမွာပဲ
ေကာင္မေလးေရ
တစ္ေန႔ေတာ့ခြဲရမွာပဲကြယ္
ဒီသံသယာဆိုတဲ့ခရီးရွည္ထဲ
မင္းလည္းတစ္ေယာက္တည္း
ငါလည္းတစ္ေယာက္တည္း
တည္ၿမဲျခင္းဆိုတာ
တစ္ေန႔ေတာ့ခြဲရမွာပဲ
ေကာင္မေလးေရ
တစ္ေန႔ေတာ့ခြဲရမွာပဲ
ခ်စ္လည္းခြဲ
မုန္းလည္းခြဲ
ၿပံဳးလည္းခြဲ
မဲ့လည္းခြဲ
ေပ်ာ္လည္းခြဲ
ပ်င္းလည္းခြဲ
တစ္ေယာက္ေယာက္က
တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုလမ္းခြဲ
တစ္ေယာက္ေယာက္ကို
တစ္ေယာက္ေယာက္ကလမ္းခြဲ
တစ္ေန႔ေတာ့ခြဲရမွာပဲ
ေကာင္မေလးေရ
တစ္ေန႔ေတာ့ခြဲရမွာပါပဲကြယ္။ ။
ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္
04 December, 2010
ေဆးစက္က်ရာ ဆြဲထားတဲ့ကဗ်ာ
ေဆးသားေတြစြန္းထင္သြားေအာင္
ကဗ်ာနဲ႔ ပန္းခ်ီကားကိုဖ်န္းပက္လိုက္တယ္။
ဒီကေမာင္ႀကီးရယ္ေလ
ခ်စ္လိုက္ရတာ
“ႏွင္း..” ရယ္။
ညကမက္တဲ့ေဆာင္းအိပ္မက္ထဲမွာ
"ႏွင္း.." ရယ္ေလ
အျဖဴေရာင္ဆြတ္ဆြတ္ေဖြးေဖြးအုလို႔က
ကိုယ့္ကိုလက္ယပ္ၿပီးေခၚေနတယ္။
စိတ္ညစ္တယ္ “ႏွင္း..” ရယ္
လမ္းထိပ္ကခ်ီးမြမ္းေနက်အေဒၚႀကီး
ကြယ္ရာမွာ ႏွင္းအေၾကာင္းမေကာင္းေျပာေနတာ
ကိုယ္နားနဲ႔ဆတ္ဆတ္ၾကားခဲ့ရတယ္။
အသိဉာဏ္ဆိုတဲ့ကန္႔လန္႔ကာပါးပါးေလးသာ ျခားမေနေတာ့ရင္
လူနဲ႔တိရစၦာန္ဘာကြာျခားေတာ့မွာလဲ
မသိစိတ္မ်ားစြာစိတ္ရုပ္နာမ္ႏွစ္ပါးနဲ႔တည္ေဆာက္ထားတဲ့လူ႔ဘံုေလာကႀကီး
ငါ့အေၾကာင္းေတာင္ငါမသိေသးတာ
မနက္ျဖန္ခါဘာျဖစ္မယ္ဆိုတာငါမသိႏိုင္ဘူး။
အဲဒီတိုးလ်ိဳးေပါက္ျမင္ေနရတဲ့အခန္းငယ္ထဲ
ခ်စ္သူ “ႏွင္း..” မ်ားပုန္းေအာင္ေနေလမလား
စိတ္ကူးယဥ္မိသူငါသာ ရူးမိုက္သူျဖစ္ေတာ့တယ္။
“ႏွင္း..ေရ”
“ႏွင္း..ေရ”
ကိုယ့္လက္နဲ႔ဆုပ္ကိုင္မိေသာအရာမ်ား
ေရႊျဖစ္ပါေစသား
ေရငတ္သူေရရေစ..
အစာငတ္သူအစာရေစ..
ကိုယ့္မ်က္၀န္းနဲ႔အၾကည့္ခ်င္းဆံုမိေသာ မ်က္လံုးမ်ား
အားအင္အသစ္ျဖစ္ေစသား။
ယာခင္းထဲကေျခသြားလမ္းကေလးအဆံုး
သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေတာင္ယာတဲေလးတစ္လံုး
ဘ၀ကိုစိတ္ေသာကပူေလာင္ျခင္းနဲ႔ကင္းေ၀းရာ
ၿငိမ္းေအးခ်မ္းျမအဆံုးသတ္ခ်င္သလား
စြန္႔လႊတ္မူတိုင္းမွာ စြန္႔စားမူပါခဲ့တယ္။
အသက္ႀကီးလာေလကိေလသာအမိုက္ေတြနည္းပါးေလ
အသက္ႀကီးလာေလကုသိုလ္စိတ္ပြားမ်ားေလ
အဲဒီဂုဏ္ေမာက္တဲ့လူ႔ဘ၀။
ေသခါနီးလူနာကို Long Live သြားလုပ္ေနရင္
ေနာက္ေျပာင္တာနဲ႔တူမေနဘူးလား
ငါကလည္းလူတစ္မ်ိဳး ေဆာင္းဦးေပါက္ၿခံမီးရူိ႔တဲ့
မီးခိုးေတြရဲ႔ရနံ့ကိုခံစားလို႔ရတယ္
စားေသာက္ဆိုင္ကေညွာ္န႔ံကိုခံစားလို႔မရဘူး။
ေဆးသားေတြစြန္းထင္သြားေအာင္
ကဗ်ာကို ပန္းခ်ီကားနဲ႔ပက္ဖ်န္းလိုက္တယ္။
ဒီကေမာင္ႀကီးရယ္ေလ
ခ်စ္လိုက္ရတာ
“ႏွင္း..ရယ္”။
ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္
