ႏွင္းႏွင့္အတူ အေမွာင္ညကို ျဖတ္သန္းျခင္း

ဒီတစ္ည
ခါတိုင္းထက္
ႏွင္းေတြပိုမ်ားတယ္
အေမွာင္ထဲမွာ
ႏွင္းက အျဖဴ
၀ရံတာကေနေက်ာ္ၾကၫ့္ေတာ့
အိမ္ေဘးက ဟိုင္းေ၀းလမ္းမမွာ
ႏွင္းေတြႃပြတ္သိပ္က်လာပံု။
ဟိုင္းေ၀းဟိုဘက္ျခမ္းမွာ
သားသတ္႐ံု
ညေနက ေနာက္ဆံုးေရာက္လာတဲ့
ခိုင္းႏြားအို ႏွစ္ေကာင္
ဒီတစ္ည
သူတို႔ရဲ႔ ေနာက္ဆံုးညအျဖစ္
အိပ္စက္ၾကေတာ့မယ္
မနက္လင္းလို႔
ေနျခည္ဖ်ာက်လာတဲ့အခါ
ႏွင္းေတြနဲ႔အတူ
သူတို႔လည္း
ေပ်ာက္ဆံုးသြားၾကလိမ့္မယ္။

ငါက မလြတ္လပ္လို႔
ငါ့ကဗ်ာေတြလြတ္လပ္ခြင့္ျပဳပါ
ငါ့ရင္ထဲမွာ မြန္းၾကပ္လြန္းလို႔
စကားလံုးေတြအျဖစ္ အန္ထုတ္ခြင့္ျပဳပါ
ငါက ေမြးဖြားလာကတည္းက
ေပ်ာ္ရႊင္မွဳေတြဆိတ္သုဥ္းခဲ့ရ
ငါ့ကို ေမြးဖြားခဲ့တဲ့တိုင္းျပည္က
ငါ့စိတ္ကိုအက်ဥ္းခ်တယ္၊ ငါ့ကိုႏွိပ္စက္တယ္
ငါတို႔ မ်ိဳးဆက္ကို ရွင္လွ်က္နဲ႔ေသေစတယ္
ငါ ေနထိုင္တဲ့ေခတ္က
ငါ့ႏွလံုးသားကို ကန္႔သတ္တယ္
ငါ ပါ၀င္ပတ္သက္ခြင့္ရတဲ့ ဘ၀က
ငါ့ကဗ်ာတစ္ခ်ိဳ႔ကို ကန္႔ကြက္တယ္
ငါဟာ ပုထုဇဥ္လူသားပါ
ခ်စ္ျခင္း၊ မုန္းျခင္း၊ လြတ္လပ္ျခင္းကို
ခံစားတတ္သူ
ငါ ခံစားရတာကို ခံစားရသလို
ငါ့ကဗ်ာထဲမွာ ခ်ေရးခ်င္တယ္
ငါ့ကဗ်ာေတြဟာ
ငါ့ရဲ႔ ေၾကျငာစာတမ္း
ေတြေ၀ေစတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြမပါ
အခ်စ္အေၾကာင္း၊ ေခတ္အေၾကာင္း
ငါ ခံစားသလို ငါေတြး
ငါ ျမင္သလို ငါေရးမယ္။

ဒီတစ္ည
ႏွင္းေတြက ပိတ္ပိတ္သည္းသည္း
အေမွာင္ညဟာ
ႏွင္းေၾကာင့္ ျဖဴစင္လင္းလက္္
တစ္ေန႔လံုး
အပူေတြစုပ္ယူထားရတဲ့ ကတၱရာလမ္းမဟာ
ႏွင္းေၾကာင့္ ေအးျမလာတယ္
တကယ္ေတာ့
ကမၻာေျမရဲ႔ ငို႐ိူက္မွဳမွာ
‘ႏွင္း’ ဟာျဖစ္တည္လာခဲ့
ကမၻာေျမက ႏွင္းကို
မ်က္ရည္အျဖစ္ အန္ခ်တယ္။

ႏွင္းရဲ႔ မၿမဲတတ္တဲ့ သေဘာကပဲ
ငါ့ကို သံေ၀ဂ ရေစျပန္တယ္
အို... ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
ငါ.. ႏွင္း...ကို... ခ်စ္..တယ္…
“အခ်စ္” တဲ့
လြယ္လြယ္နဲ႔ ေျပာလို႔ေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ စကား
အဲဒီ အခ်စ္ဆိုတာ ထာ၀ရ တည္တံ့မွဳလား
ထာ၀ရ ဆိုတာလည္း ေယဘူယ်သတ္မွတ္ခ်က္ပါပဲ
ဒဗလ်ဴအိတ္အို အစီရင္ခံစာမွာ
ျမန္မာေတြရဲ႔ သက္တမ္းက
“၅၂ ႏွစ္” တဲ့
ငါေသဆံုးသြားတဲ့အခါ
ကမၻာေျမမွာ
ငါ ခ်စ္တဲ့ ႏွင္းေတြ က်န္ရစ္လိမ့္မယ္
ငါ ေသဆံုးသြားတဲ့အခါ
လူတစ္ခ်ိဳ႔ ၀မ္းနည္းေကာင္း ၀မ္းနည္းလိမ့္မယ္
ငါ့အေၾကာင္း စကား၀ိုင္းဖြဲ႔ခ်င္
၀ိုင္းဖြဲ႔ၾကလိမ့္မယ္
ႏွစ္အနည္းငယ္ ၾကာတဲ့အခါ
ငါ မရွင္သန္ခဲ့ဖူးသလို
ေမ့ေပ်ာက္သြားၾကလိမ့္မယ္
လူတစ္ေယာက္ရွင္သန္ျခင္း
ေသဆံုးျခင္းဆိုတာ
ျဖစ္႐ိုးျဖစ္စဥ္ကိစၥတစ္ခု။

ႏွင္းေရ..
အိပ္မက္ထဲအထိ
ငါက ႏွင္းကို စြဲလမ္းခ်င္သူ
ငါ ျဖဴစင္ခြင့္မရသမွ်
ႏွင္းရဲ႔ ျဖဴစင္မွဳကို အားက်တယ္
ငါ ေမွာင္မိုက္သမွ်
ႏွင္းရဲ႔ ျခင္းလင္း၀င္းပျခင္းကို တမ္းတတယ္
ႏွင္းရဲ႔ အေျဖစကားမွာ
ငွက္ေတြထပ်ံတယ္
လယ္ကြင္းထဲက
စပါးပင္ေတြကလဲ
ယိမ္းႏြဲ႔ကခုန္
ငါ ဒီတစ္ည
အိပ္လို႔ရပါ့မလား။

ဒီတစ္ည
ငါေနထိုင္ခဲ့ဖူးတဲ့
ေျမာက္ပိုင္းႏွင္းဆီကို လြမ္းတယ္
ငါေမြးဖြားရာ အညာကိုလည္း လြမ္းတယ္
ဒီတစ္ေဆာင္းကုန္ရင္
အေႏြးအက်ၤီေတြ ျပန္သိမ္းထားရမယ္
ၿပီးရင္ ေနာက္တစ္ေဆာင္းကို ထပ္ၿပီးေစာင့္႐ံု
ငါက ႏွင္းနဲ႔သာ ရွင္သန္လိုသူ
ေႏြဦး၀င္ရင္
ႏွင္းေတြေပ်ာက္ဆံုးသြားၾကလိမ့္မယ္
ဒီ.. အေမွာင္ညရဲ႔ အျပင္ဖက္မွာေတာ့
ႏွင္းေတြက ေ၀ေကာင္းဆဲ။ ။

ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္
၈ ဇန္န၀ါရီ ၂၀၀၈