ၿမိဳ႔ႀကီးသူနဲ႔မတူ
တစ္မူျခား
အ႐ိုးခံသဘာ၀နဲ႔
ေတာစံပယ္ပန္းအလွေရ
မိုင္အေထာင္အေသာင္းကိုျဖတ္လို႔
မင္းရွိရာအရပ္ဆီ
ခ်စ္သ၀ဏ္လႊာပါးလိုက္ပါရဲ႔
ခ်စ္ႏွမ ၾကားရပါေစေတာ့
ႏြား႐ိုင္းသြင္းခ်ိန္
ေနညိဳညေနခ်မ္း
ေရခပ္ဆင္းလာ
ေတာပန္းအလွကို
ခ်စ္စကားေျပာရင္
စိတ္ဆိုးမွာလား
စိတ္ကူးနဲ႔တင္
အ႐ိုးခံအလွမွာ
ကိုယ့္ခံတပ္ကေလး
ၿပိဳက်သြားၿပီ
ရြာႀကီးသူစံပယ္ႏြဲ႔ေရ
႐ိုးေျမက်ေပါင္းပရေစလား
အသားေတာ္ညိဳျပာညက္နဲ႔
မင္းပါးျပင္ႏွစ္ဖက္က
ေရႊဘိုသနပ္ခါးပါးကြက္က်ား
ျမင္ရစဥ္တစ္ခဏ
ျမတ္ႏိုးစိတ္ဟာ
ထိမ္းမႏိုင္သိမ္းမရ
ရြာတစ္႐ိုးမွာ
မင္းျဖတ္ေလွ်ာက္စဥ္
မင္းဆံေကသာဦးက
စံပယ္တစ္ခက္
ေလေ၀့ေတာ့
နဖူးေပၚကပိုကယို၀ဲက်
ငါ့ရင္မွာ
ၿငိမ္းခ်မ္းလွပါဘိေတာ့
မင့္အၿပံဳးမွာ
မိတ္ကပ္ပါးပါးလိမ္းမထားပါလား..
အမ္ထရာေဆာင္း ႐ိုက္ၾကည့္စရာမလိုပဲ
မင့္ရင္ထဲထိ တိုးလွ်ိဳးေပါက္ ျမင္ေနရပါလား..
မင့္အနာဂတ္စီမံကိန္းမွာ
ေရႊေတြ ေငြေတြ မပါ
အေရာင္ေတြျခယ္မထားပါလား
အဲဒါ..
ကိုယ္ေမာႀကီးပမ္းႀကီး ရွာေဖြေနခဲ့တဲ့အရာ
အို.. ခ်စ္ႏွမေရ
တမန္းဆီန႔ံသင္းပ်ံ႔ပ်ံ႔ မင္းေျခဖ၀ါးကိုဆုပ္နယ္ပရေစ
ေကာက္ႏွံကိုင္တဲ့ မင္းလက္ၾကမ္းၾကမ္းေတြနမ္း႐ိူက္ပရေစ
ေခၽြးနံ႔သင္းတဲ့ မင္းကိုယ္ခႏၵာ ေထြးေပြ႔ပရေစ
ေမာင္ႀကီးအခ်စ္ဟာ အ႐ိုးခံပါကြဲ႔
ယံုလိုက္ေတာ့ စပယ္ႏြဲ႔ေရ
“ကၽြန္ကလား မယားေတာသူ” ေရွး႐ိုးစကား
မင္းတို႔အရပ္သူေတြကိုၫႊန္းေရာ့သလား
အ႐ုိးခံသဘာ၀နဲ႔ ေတာစံပယ္ပန္းအလွေရ
မင္းကိုခ်စ္ၾကင္မိတဲ့စိတ္
ကိုယ္ေတာ့ တစ္ျပားသားမွ
ေလွ်ာ့မေပးႏိုင္ေတာ့ဘူး။..................။
၀န္ခံခ်က္။ ။ ငယ္ငယ္ကၾကားဖူးေနက် ေက်းလက္ေတးေတြကို လြမ္းဆြတ္ေသာစိတ္ျဖင့္ ဒီကဗ်ာကို ေရးဖြဲ႔ပါတယ္။
ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္
09 December, 2008
အ႐ိုးခံအလွနဲ႔ ေတာကစပယ္
“ကိုယ့္ကိုကိုယ္မုန္းမိတဲ့ မဟာအမုန္းေတြ” ဆိုပါလား
ေခါင္းစဥ္ႀကီးက ေၾကာက္စရာႀကီးဗ်ာ။ အမုန္းေတာင္မွ “မဟာ” အမုန္းဆိုေတာ့ ေခါင္းစဥ္ၾကည့္ၿပီး နည္းနည္းေတာ့ လန္႔မိတယ္။
ဟုတ္တယ္ဗ်ာ။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္လည္း ဒီရက္ထဲ ကဗ်ာေရးရတာ အဆင္မေျပဘူး။ စိတ္ကူးတစ္စတေလကို အမိအရ ဖမ္းဆုပ္ဖို႔ လုပ္ေပမဲ့ မေအာင္ျမင္ဘူး။
ဒီအခ်ိန္မွာ ကိုေဆာင္းယြန္းလက တဂ္လာေတာ့လည္း သူ႔တဂ္တဲ့ “မဟာ အမုန္း” ကိစၥႀကီးကိုပဲ ခ်ေရးလိုက္ရေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ။ ကိုယ့္အားနည္းခ်က္ကို သူတစ္ပါးကို ဖြင့္ေျပာရတာ ေကာင္းတဲ့ ကိစၥေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ တတ္ႏိုင္ဘူးဗ်ာ။
တကယ္ေတာ့ (ဒီအခ်က္ေတြေၾကာင့္) ကိုယ့္ကိုကိုယ္မုန္းတယ္ေတာ့လည္း မဟုတ္ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ လူျဖစ္လာၿပီဆိုေတာ့လည္း ဒီစိတ္ဒီခႏၵာကိုယ္ႀကီးကိုယ္သယ္ေဆာင္ၿပီး မေသမခ်င္း လူဆက္လုပ္ေနရ ဦးမွာ မဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာ့ (ေကာင္းကြက္ ကေလးေတြ ရွာႀကံၿပီးပဲျဖစ္ျဖစ္) ဆက္ခ်စ္ေနဦးမွ ေတာ္ကာက်မယ္ ကိုယ့္လူေရ။
ဒါေပမဲ့ဗ်ာ က်ေနာ့္မွာ အားနည္းခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနတယ္။ အဲဒီအားနည္းခ်က္ တခ်ိဳ႔တေလကို က်ေနာ္ခ်ေရးၾကည့္တာပါ။ အံ့ၾသစရာေကာင္းတာက က်ေနာ့္ကိုယ္က်ေနာ္ မႀကိဳက္တဲ့ အခ်က္ေတြက ကိုေဆာင္းယြန္းလရဲ႔သူ႔ကိုယ္သူ မႀကိဳက္တဲ့အခ်က္ေတြနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ႀကီးကို သြားတူေနတယ္။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္မႀကိဳက္တာကမ်ားၿပီး၊ ႀကိဳက္တာက ေတာ္ေတာ္ကိုနည္းေနတာကိုး။ ကိုေဆာင္းေရးၿပီးသားအခ်က္ေတြကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေရွာင္ၿပီးေတာ့ အခ်က္ဆယ္ခ်က္ကို ဖ်စ္ဖ်စ္ၫွစ္ၫွစ္ ဆြဲထုတ္ၾကည့္မိေတာ့ ေအာက္ပါအတိုင္းေတြ႔ရတယ္။
၁။ ဒစ္ပလိုေမစီကို ေရွ႔တန္းမတင္ျခင္း
က်ေနာ္က တစ္ခုခု ကိုမေၾကနပ္ရင္ ၿမိဳသိပ္မထားတတ္ဘူး။ မႀကိဳက္ရင္မႀကိဳက္တဲ့အေၾကာင္း အဲဒီလူေရွ႔တင္ ေျဗာင္ဖြင့္ေျပာတတ္တယ္၊ က်ေနာ္ေျပာတာကို အေျပာခံရတဲ့လူက မခံႏို္င္လို႔ လူခ်င္းဖက္ သတ္ရရင္သတ္ရေရာ။
၂။ ေခါင္းမာျခင္း
ေခါင္းမာတယ္။ က်ေနာ့္ကိုေ၀ဖန္လာခဲ့ရင္ ေ၀ဖန္မူေတြကို အသိအမွတ္ျပဳ နားေထာင္တတ္ ေပမဲ့ က်ေနာ့္စဥ္းစားခ်က္ကို လြယ္လြယ္နဲ႔မေျပာင္းတတ္ဘူး။ ကိုယ္မွန္တယ္ထင္ရင္ တစ္ေယာက္နဲ႔အမ်ား အတိုက္အခံလုပ္တတ္တယ္။ မ်ားရာဘက္ကို မပါတတ္ဘူး။
၃။ အကူအညီေတာင္းလာရင္ ဟင့္အင္းလို႔ ျငင္းဆန္ရမွာ အားနာျခင္း၊ နိမ့္က်သူကို သနားတတ္ျခင္း
က်ေနာ့္ကို အကူအညီေတာင္းလာရင္ ဟင့္အင္းလို႔ ျငင္းဆန္ရမွာ အားနာတတ္တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ လုပ္ေပးပါ့မယ္လုိ႔ ကတိေပးၿပီး တကယ္လုပ္မေပးႏိုင္တဲ့ ကိစၥေတြရွိတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ မ်က္ႏွာပ်က္စရာေတြလည္း ႀကံဳခဲ့ရဖူးတယ္။ ၿပီးေတာ့ နိမ့္က်သူကို လြယ္လြယ္သနားတတ္တယ္။
၄။ ေအာက္မက်ိဳ႔တတ္ျခင္း
အခြင့္အေရးတခုခု ရဖုိ႔အတြက္ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို ေအာက္က်ိဳ႔ဖို႔ကိစၥက က်ေနာ္လံုး၀ကို မလုပ္တဲ့အရာပဲ။ သူမ်ားေပးမွ ရမယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္ မယူခ်င္ဘူး။
၅။ ေဒါသႀကီးျခင္း
မာနကို ေစာ္ကားထိပါးလာတယ္လို႔ ခံစားရရင္ သီးမခံတတ္ဘူး။ စိတ္မရွည္တတ္ဘူး။ ၿပီးေတာ့ ခ်က္ျခင္းရွင္းခ်င္တယ္။
၆။ အေဟာင္းတခ်ိဳ႔ကိုအသစ္ထက္ပိုႀကိဳက္တယ္၊ လြယ္လြယ္နဲ႔လည္း အထင္မႀကီးတတ္ဘူး
က်ေနာ္ကေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ conservative လို႔မထင္မိဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေကာင္းမြန္တဲ့ ထံုးတမ္းစဥ္လာ ယဥ္ေက်းမူဓေလ့စ႐ိုက္ အေဟာင္းအျမင္းေတြကို ဆုပ္ကိုင္ထားမိတယ္။ အသစ္အဆန္းေတြကို လြယ္လြယ္ကူကူနဲ႔ လက္မခံတတ္ဘူး။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အထင္မႀကီးမိေပမဲ့၊ တစ္ပါးသူတစ္ေယာက္ကိုလည္း လြယ္လြယ္ကူကူနဲ႔ေတာ့ အထင္မႀကီးတတ္ဘူး။
၇။ စဥ္းစားေတြးေခၚရတာကိုပဲႏွစ္သက္တယ္၊ ဟိုက္-တက္ဂႏိုေလာ္ဂ်ီ၊ သိပၸံပညာစတာေတြကို စိတ္မ၀င္စား
စဥ္းစားေတြးေခၚမူနဲ႔ဆိုင္တဲ့ အသိပညာကိစၥေတြကို ပိုၿပီးစိတ္၀င္စားတယ္။ ေခတ္မီနည္းပညာ ကြန္ျပဴတာ၊ သိပၸံပညာရပ္ စတဲ့အတတ္ပညာအသစ္အဆန္းေတြကို က်ေနာ္ စိတ္၀င္စားလို႔ မရတာ ခက္တယ္။ ေခတ္မမီဘူးလို႔ဆိုရမွာေပါ့။
၈။ စကားနည္းလြန္းျခင္း
ေျပာစရာမရွိရင္ ဒီအတိုင္းထိုင္ေနတတ္တယ္။ အလပၸသလပၸ စကားေတြေဖာင္မဖြဲ႔တတ္ဘူး။ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္ကစၿပီး မိတ္ေဆြဖြဲ႔မိတာသိပ္မရွိဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႔က က်ေနာ့္ကို ငေၾကာင္လို႔ ကင္ပြန္း တပ္ၾကတယ္။ လူနည္းစုကေတာ့ မာနႀကီးတယ္တဲ့။ တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္က သီးျခားေနတတ္တာပါ။
၉။ ေရြးခ်ယ္လြန္းျခင္း
အက်ၤီအ၀တ္အစား ၀ယ္တာကအစ၊ တိုလီမုတ္စ ပစၥည္ေလးေတြ၀ယ္တာအဆံုး က်ေနာ္က ေရြးခ်ယ္လြန္းတယ္။ တစ္ခုခုကို စိတ္တိုင္းမက်ခ်င္ဘူး။ ၀ယ္ၿပီးျပန္ရင္လည္း မႀကိဳက္လို႔ မသံုးပဲထားတဲ့ ပစၥည္းေတြရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ရြယ္တူေတြ တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္အိမ္ေထာင္ေတြက်၊ ကေလးသံုးေလးေယာက္ရေနခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ကခုထိ ခ်စ္သူမရွိေသးတာေနမွာ (ဟဲဟဲ စိတ္မရွိပါနဲ႔.. ႀကံဳတုန္းေလးေၾကာ္ျငာ၀င္လိုက္တာ)
၁၀။ အသန္႔အျပန္႔ႀကိဳက္လြန္းျခင္း
လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ သန္႔ျပန္႔မူကို ႀကိဳက္ၾကမွာပါ။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္က နည္းနည္းပိုတယ္လို႔ဆိုရမယ္။ ေရရွိတဲ့ ေနရာေတြမွာဆိုရင္ မၾကာမၾကာ လက္ကို ေရေဆးေနရမွ ေက်နပ္တယ္။ အ၀တ္ေတြ တစ္ခါ၀တ္ၿပီးရင္ ျပန္မ၀တ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ပစ္စလက္ခတ္ေနတတ္သူေတြ၊ ညစ္ပတ္တဲ့သူေတြကိုလည္း မႀကိဳက္ဘူး။ ဒီအက်င့္က တခ်ိဳ႔အေျခအေနေတြမွာ ျပႆနာတက္ႏိုင္တယ္။
ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ဒီေလာက္ပဲ။ လာအားေပးတဲ့ မိတ္ေဆြေတြကို ေက်းဇူးပဲဗ်ိဳ႔..။
ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္
