13 November, 2007

လူၾကမ္းမင္းသား

ငါလူၾကမ္းလုပ္ရရင္ေကာင္းမလား
မေက်နပ္တာေတြကမ်ား
ရွင္းျပဖို႔လည္းအခက္သား…

ငါ့စိတ္မွာလူအမ်ားနဲ႔စကားမ်ား
လူၾကမ္းလုပ္ရရင္ေကာင္းမလားငါစဥ္းစား
သူတို႔ေျပာတာေတြကိုလည္းငါကမႀကိဳက္
ငါကိုယ္တိုင္ကလည္း႐ူး႐ူးမိုက္မိုက္…

စိတ္အခ်ဥ္ေပါက္သမွ်အန္ခ်ပစ္လိုက္ရမလား
သတင္းစာတုိက္ေထာင္ရရင္ေကာင္းမလားငါစဥ္းစား
အရင္းအျမစ္မရွိေတာ့လည္းအခက္သား…

အျမင္ကတ္တဲ့သူေတြအခၽြန္နဲ႔တြန္းတင္ရမလား

ပရိုဂရမ္မာ
လုပ္ရရင္ေကာင္းမလားငါစဥ္းစား
အလုပ္ျပဳတ္လာတဲ့သူေတြကခပ္မ်ားမ်ား
ငါ့အေတြးမ်ားကေ၀၀ါး၀ါး…

ရင္ထဲမွာေျပာစရာေတြကမ်ား
ငါကဗ်ာဆရာလုပ္ရရင္ေကာင္းမလား
စကားလံုးေတြကမထြက္
ရင္ထဲမွာေျပာစရာေတြကျပည့္ႏွက္
ငါ့ကြန္ျပဴတာလည္းေဆးသားေတြကြက္
ငါ့လက္ဖ်ားေတြလည္းေအးစက္…

ေလ့လာစရာေတြကလည္းမ်ား
ငါဟားဘတ္စ္သြားရရင္ေကာင္းမလား..
ဒါမွမဟုတ္..ခဏတျဖဳတ္အနားယူရမလား
ဥေရာပတိုက္မွာပဲငါေတာခိုရရင္ေကာင္းမလား….
ဟားဘတ္စ္လည္းငါကမမီ
ယူအန္ပေရာစက္ကိုလည္းငါကမၾကည္
အစိုင္လမ္ကိုလည္းငါကသိပ္မသတီ…
ဒီလိုနဲ႔…
ငါ့ကိုယ္ငါလည္းဘ၀င္မက်
ေခတ္ႀကီးကလည္းငါ့ကိုဘ၀င္မက်
ငါ့စဥ္းစားခ်က္ေတြမၾကာခဏေၾကမြ
အခုတိုင္ေဘာ္ဒါမွာပဲအေနက်
ဒါကိုပဲငါကြလို႔ငါကဘ၀င္ေတြက်…

ဗမာျပည္ႀကီးကိုငါကယ္တင္ရမယ္စဥ္းစား
တကယ္ေတာ့ငါကအေတြးသမား
ဟား…ဟား…ငါ့အိပ္မက္ေတြထဲမွာငါကမင္းသား
အျပင္ဖက္မွာေတာ့ငါကဖြတ္ၾကား…

အနာဂတ္ကိုလည္းငါကသံသယပြား
ဒို႔လူမ်ားဆရာကခပ္မ်ားမ်ား
အတိတ္သမိုင္းကငါ့ကိုေျခာက္ျခား...

ႏိုင္ငံေရးသမားေတြကလည္းစကားသိပ္မ်ား
ငါကလည္းလူေပါင္းမွား
ေခတ္ႀကီးကေရာေကာင္းသလား…

ငါ့ပတ္၀န္းက်င္ကိုလည္း ငါကစိတ္ပ်က္
ညေနခင္းဆိုအဆိပ္တက္
ေ၀းေ၀းကိုေျပးထြက္ဖို႔လည္းသိပ္ခက္…

ေခတ္ႀကီးကလည္း…ပုပ္ပြ
လူေတြကလည္း…ဒုကၡ
အေတြးအေခၚေတြကလည္း…႐ူပ္ပြ
ငါ့ကဗ်ာေတြလည္း…ေရာသမ
ဒါယဥ္ေက်းမူလား ငါစဥ္းစား
ေနာက္ဆံုးမွာဟုန္ေထာင္နဲ႔ငါႏွစ္ပါးသြား
ေအာ္…တယ္ဂြက်ပါလား…

ငါေျပာခ်င္တာေတြေျပာႏိုင္ဖို႔
ဘေလာ္ဂါလုပ္ရရင္ေကာင္းမလားငါစဥ္းစား
မိတ္ေဆြဖြဲ႔ဖို႔က် ငါကအပ်င္းသား
ေခတ္လူငယ္ေတြကလည္းတကယ့္အမိုက္စား…

ပတ္၀န္းက်င္သစ္မွာေတာ့ငါကအစိမ္းသက္သက္
လူငယ္ေတြကလည္းႏွိပ္စက္
ရူးရူးမိုက္မိုက္ငါကလည္းေရွ႔ဆက္…

ေဟာ..အခုေတာ့ငါကိုယ္တိုင္လည္းအမိုက္စား
လူငယ္ေတြၾကားမွာငါကစတိုင္ထြား
မိတ္ေဆြသစ္ေတြလည္းတိုးပြား
လားလား..ငါဟာဘေလာ္ဂါတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနပါေရာလား…

ဒါေပမဲ့ငါ့မွာလိုေနတာကခပ္မ်ားမ်ား
ငါစာရင္းလုပ္ရရင္ေကာင္းမလား
ငါ့ကဗ်ာေတြဖတ္ဖို႔ပရိသတ္လိုတယ္
ငါ့ဘေလာ့ run ဖို႔ စိတ္ဓါတ္ခြန္အားေတြလိုတယ္…
ငါ့စိတ္အညစ္အေၾကးေတြေဆးေၾကာသန္႔စင္ဖို႔ ေယာဂက်င့္စဥ္ေတြလိုတယ္..
ငါႏိုင္ငံေရးသမားလုပ္ဖို႔ေထာက္ခံမူလိုတယ္..
ငါလူၾကမ္းလုပ္ဖို႔ ႐ုပ္ခံလိုတယ္…
ငါ့တိုင္းျပည္လြတ္ေျမာက္ဖို႔ သူရဲေကာင္းစိတ္ဓါတ္လိုတယ္…

လူငယ္ေတြကလည္းအခ်စ္ဆိပ္တက္
ရည္းစားမရွိတဲ့ငါကလည္းအအိပ္ပ်က္
ဗမာျပည္ႀကီးကိုကယ္တင္ဖို႔လည္းသိပ္ခက္
ဒီလိုနဲ႔ငါစဥ္းစား
ငါလူၾကမ္းလုပ္ရရင္ေကာင္းမလား..။

ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္၁၃ ႏို၀င္ဘာ ၂၀၀၇။

၁။ အသက္ (၈၈) ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီျဖစ္ေသာ “မဟာကဗ်ာဆရာႀကီး” ဟုေခၚဆိုသမုတ္ခံရသူ ဆရာ ဒဂုန္တာရာက ၄င္း၏ေႏြရာသီ စံနန္းရိပ္သာ ေအာင္ပန္းအိမ္တြင္ ေမာင္သာခ်ိဳႏွင့္ (၂၀၀၇ခုႏွစ္၊ ဇြန္လကုန္ပိုင္းတြင္ - ပိေတာက္ပြင့္သစ္၊ စက္တင္ဘာ ၂၀၀၇) စကားေျပာေနစဥ္.. ေမာင္သာ ခ်ိဳ၏ “ဆရာ Hip Hop ႀကိဳက္သလား စိုင္းစိုင္းခမ္းလိူင္တို႔ ဘာတို႔” ဟူေသာ အမွတ္မထင္ ေမးခြန္းကို “ႀကိဳက္တယ္ဗ်” ဟုမဆိုင္းမတြေျဖဆိုခဲ့ပါသည္။ ဟစ္ေဟာ့သီခ်င္း ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားကို ႀကိဳက္တယ္ဟုလည္း ၄င္းက ထပ္ေျပာၿပီး.. “စိုင္းစိုင္းတုိ႔က ကာရန္ေတြဘာေတြ မလြတ္ဘူးဗ်” ဟုလည္းမိန္႔ၾကားခဲ့ပါသည္။ ေခတ္မီလြန္းေပစြဟုပင္ ေျပာရမည္လား…။ တကယ္ေတာ့ ဟစ္ေဟာ့ သီခ်င္းအမ်ားစုမွာ ေခ်ာေမြ႔ေျပျပစ္လွ၍ နားေထာင္ရသူကို ရင္ထဲသို႔ ေလွ်ာကနဲ၀င္သြားေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္သည္ဆိုျခင္းကို ျငင္း၍မရႏိုင္။ က်ေနာ္လည္းဤ ကဗ်ာအား ဟစ္ေဟာ့ သံေပါက္အတိုင္း ႀကိဳးစား၍ ေရးစပ္ထားပါသည္။

၂။ အေျခအေနအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ယူအန္ျဖတ္၍ တတိယႏိုင္ငံ ထြက္ခြာ သြားရသူမ်ား၊ ခရီးသြားရင္း၊ ေက်ာင္းတက္ရင္း အစိုင္လမ္ခံလိုက္ရသူမ်ားကို (လံုး၀) ထိပါးေစာ္ကားျခင္း မဟုတ္ေၾကာင္း ႀကိဳတင္ေတာင္းပန္ပါသည္ခင္ဗ်ာ။

9 comments:

Anonymous said...

ဘာလဲ..။ ေရးၿပီးမွ ေစာ္ကားတာ မဟုတ္ပါဘူးေလး ဘာေလးနဲ႔။ မရဘူး။ ေရးၿပီးစလစ္ပဲ။ မွတ္ထားလုိက္ၿပီ။ ကုိယ့္ဖာသာ တတိယႏုိင္ငံထြက္ေျပးလာတာေတာင္ ေအးေအးေဆးေဆးမေနရဘူး။

ဟစ္ေဟာ့သံေပါက္လုိ႔ သုံးလုိက္တာေတာ့ ႀကိဳက္တယ္ဗ်ဳိ႕။ ကုိေယာဟန္ေအာင္၊ အခု ခင္ဗ်ား၊ ႀကိဳက္တယ္ဗ်ဳိ႕။ ယုံယုံၾကည္ၾကည္ေရးပါဗ်။ ကုိယ့္ေစတနာမမွားဘူးဆုိ နားလည္ၾကမွာပါ။ ခင္ဗ်ားခံစားခ်က္ေတြကိုလည္း ကဗ်ာဖတ္ရင္း နားလည္သြားၿပီဗ်ာ။ တေခတ္လုံးကုိ ထင္ဟပ္ႏုိင္ပါေပရဲ႕။

အင္း.. ဆရာဒဂုန္တာရာကေတာ့ ခင္ဗ်ားေျပာသလုိပဲ ေခတ္မီလြန္းေပစြလုိ႔ ေျပာရေတာ့မွာပဲ။ တကယ္ေတာ့ ဟစ္ေဟာ့ဟာ ဂီတကုိလည္း ဖ်က္ဆီး၊ ကဗ်ာ့ဂုဏ္ရည္ကုိလည္း ဖ်က္ဆီးလုိ႔ တခ်ဳိ႕က စြပ္စြဲၾကတာပဲ။ အရင္ စတီရီယုိလုိပဲေပါ့ဗ်ာ။ ႀကိဳဆုိသူလည္းရွိ၊ ျငင္းဆန္သူလည္းရွိ။ ေရစုန္၀င္ေမွ်ာတဲ့သူလည္းရွိ၊ တကယ္ေလးေလးနက္နက္ လုပ္သူေတြလည္းရွိေပါ့ဗ်ာ။
အသစ္တုိ႔ ထုံးစံအတုိင္းပါပဲ။ အခုခင္ဗ်ားတုိ႔ အားထုတ္မွဳကလည္း အသစ္ဆုိပါေတာ့။ ႀကိဳဆုိလုိက္ပါတယ္ဗ်ာ။

သတိထားမိတာက ဟစ္ေဟာ့မွာေကာ၊ အခု ဟစ္ေဟာ့သံေပါက္မွာေကာ အလကၤာေတြ ထူၿပိန္းမေန၊ တဦးမွ အျခားသူမ်ားစြာဆီ တုိက္ရုိက္သယ္ပုိ႔ ကူးစက္ေစတာပါပဲ။ ေလာ္ရီကားႀကီး ဖင္ေထာင္ၿပီး ေက်ာက္စရစ္ခဲ ကားတစီးစာလုံးကုိ သြန္ခ်လုိက္သလုိ တေျဖာေျဖာနဲ႕အသံေတြကုိ ဖတ္ရင္းနဲ႔ နားထဲမွာ ၾကားလာရတယ္။

ဆရာဒဂုန္တာရာစကားပဲ ငွားေျပာလုိက္ပါရေစေတာ့ဗ်ာ။
အခုခင္ဗ်ားကဗ်ာဟာ အတတ္ပညာလည္း မမဲ့သလုိ အဘိဓမၼာလည္း မမဲ့ဘူး ဆုိတာပါပဲ။ ေခတ္ေပၚလြန္းေပစြ။

ေဆာင္းယြန္းလ said...

I like this poem Ko Nyein Chan Aung. Carry on bro.

Anonymous said...

ဟာဟ
ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္
ႀကိဳက္တယ္
တစ္ခါတစ္ေလ
စိတ္အေျခအေနကို
ကဗ်ာနဲ႔ျပရတာပိုထိေရာက္သလိုပဲေနာ္

Nyein Chan Aung said...
This comment has been removed by the author.
Anonymous said...

Comment deleted

This post has been removed by the author.

March 4, 2008 8:50 AM

Anonymous said...

Blogger ~P~ said...

ဖက္ရတာ မိုက္တယ္...အကိုေရ.. :)

March 4, 2008 8:52 AM

Anonymous said...

Blogger စိုင္းခမ္းထြန္း said...

ဟီး ......
ဟစ္ေဟာ့ မို႔လား မသိဘူး ဖတ္လို႔ေတာ့ အေကာင္းသားဗ် .....

Saing Khan Tun

March 4, 2008 9:54 AM

Anonymous said...

Blogger Saung Yune La (aka) Way said...

ဟစ္ေဟာ့သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ဆိုလိုက္ရရင္ေကာင္းမလား
အိမ္မၿပန္ရေသးတဲ့အေၾကာင္းရင္းေတြကလည္းမ်ားသား
ကိုၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္ရဲ့ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကလည္းအေကာင္း
စား......

March 4, 2008 11:33 AM

Anonymous said...

စိုးထက္ - Soe Htet ! said...

သံစဥ္ ထည့္ လိုက္ ရင္ ၿပီး ၿပီ :P

March 4, 2008 2:48 PM