ေတာေၾကာင္ေတြေၾကာင့္
ေတာလည္းေၾကၿပီ။
ေတာ၀က္ေတြေၾကာင့္
ေတာလည္းပ်က္ၿပီ။
မ်ိဳးမစစ္ေတြေၾကာင့္
အမ်ိဳးလည္းညစ္ခဲ့ရၿပီ။
ဂုဏ္သိကၡာအတြက္မဟုတ္ရင္
ဘာအတြက္ရွင္သန္ၾကတာလဲ
ေဇာက္ထိုးမိုးေမွ်ာ္ေန႔ရက္ေတြကို
ကၽြမ္းထိုးေမွာက္ခံုျဖတ္သန္းရင္း
ဘ၀ဆိုတာဒီေလာက္ပဲလား
လက္ခုပ္တီးအားေပးမခံရရင္ေတာင္
လက္ၫိွဳးထိုးတံေတြးေထြးမခံရဖို႔လိုတယ္
ထံုးစံအတိုင္းဆိုရင္
ဇာတ္သိမ္းခါနီးမွာ ရဲသားႀကီးေတြေရာက္လာမယ္
ပရိသတ္ႀကီးကလက္ခုပ္တီးအားေပးမယ္
မင္းသားနဲ႔မင္းသမီး ေပ်ာ္ရႊင္စြာေပါင္းဖက္ၾကမယ္
ခုေတာ့သူငယ္ခ်င္းရာ
ဇာတ္ေပါင္းခန္းေေတာင္ေရာက္ေတာ့မယ္
လူဆိုးႀကီးေတြအသာစီးရတံုးလား
စစ္ပြဲေတြဆီသြားဖို႔ဆိုရင္
သတ္ရဲ ေသရဲ အႏိုင္ယူရဲသူေတြပဲ လိုတယ္။
သဘာ၀တရားကိုသစၥာခံဖို႔
ကမၻာေျမကိုေပါင္းသင္ဖို႔
အမွွန္တရားကိုသက္ေသထြက္ဆိုဖို႔
ငါအေရာက္လာခဲ့တယ္
မင္းသားမဟုတ္ေပမဲ့
ဗီလိမ္မျဖစ္ခဲ့တာဂုဏ္ယူပါရေစ…။…..။
ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္
၁၈ ဇူလိုင္ ၀၉
23 July, 2009
ခံႏိုင္ရည္ကိုစမ္းသပ္ျခင္း (၅)
Labels:
My poem
ကမၻာပ်က္အလြမ္း
ႀကိဳးၫွိၿပီးတဲ့အထိ
ဘာသီခ်င္းတီးရမွန္းမသိဘူး
ခံစားတတ္မယ္ဆိုရင္
သစ္ရြက္ကေလးလူပ္ခါေနသည္လည္း
စြဲမက္ဖြယ္ဂီတပင္
ေႏြရာသီဟာအခန္းထဲမွာေခၽြးေတြရႊဲနစ္လို႔
အဲဒီပက္လက္ကုလားထိုင္ေပၚ
အရုပ္က်ိဳးျပတ္လဲက်ေနတာ
အေသြးအသားအသိညာဏ္တို႔ရဲ႔အစုအေ၀း
သက္ရွိခႏၵာကိုယ္တစ္ခုမဟုတ္လား။
ေနေရာင္ျခည္ရုပ္သိမ္းခံလိုက္ရတဲ့ညေနခင္းဟာ
ေသြးပ်က္ေျခာက္ျခားဖြယ္ရာအတိ
ေလွာင္အိမ္ထဲကခ်ိဳးကူသံဟာ၀မ္းနည္းပက္လက္
က်ေနာ့္ေရွ႔ကနံရံမွာ
အျဖဴေရာင္အရိပ္ေတြယိမ္းထိုးလူပ္ခါေနတာ
ေျခာက္ႀကိဳးကေ၀စုန္းမေတြပညာျပေနတာလား
လေရာင္မွတ္လို႔ေငးစိုက္ၾကည့္လိုက္မိတာ
မီးစုန္းျဖစ္ေနလို႔မ်က္စိကိုက်ိမ္းစပ္သြားတာပဲ
အခန္႔မသင့္ရင္ေတာကၽြမ္းတဲ့မုဆိုးလည္း
ေတာေမွာက္တာခံရႏိုင္သည္ပင္
အထီးက်န္မူေ၀ဒနာဟာအနီေရာင္လက္လက္ေတာက္ပ
ထုထည္သိပ္သိပ္သည္းသည္းနက္နက္ရိူင္းရိူင္း
စကားေတြေျပာခ်င္ေနတယ္
စကားေျပာေဖာ္မရွိဘူး
အလုပ္ လုပ္ခ်င္တယ္
အလုပ္ခန္႔မယ့္သူမရွိဘူး
က်ေနာ့္ဒဏ္ရာကို ေဖးကူမဲ့သူမရွိဘူး
က်ေနာ့္ခံစားခ်က္ကို ဘယ္သူမွနားမလည္ႏိုင္ဘူး
က်န္းမာေရးမေကာင္းလို႔
အရက္ျဖတ္လိုက္တယ္
မိတ္ေဆြမဟုတ္ေတာ့လို႔
မိတ္ေဆြတခ်ိဳ႔နဲ႔လမ္းခြဲလိုက္တယ္
ကမၻာပ်က္မွာႀကိဳသိေနသူတစ္ေယာက္
သေဘၤာေမွာက္မွာေတြးေၾကာက္မေနေတာ့ဘူး..။……။
ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္
၂၁ ဇူလိုင္ ၀၉
Labels:
My poem,
ေရးသူအႀကိဳက္
ေဘာလံုးနဲ႔ေရးတဲ့ ကဗ်ာ (၂)
ေဘာလံုးကစားတယ္ဆိုတာ
ေျခေထာက္နဲ႔ကန္ေက်ာက္ၿပီး
အနာဂတ္ကို တြန္းဖြင့္ဖို႔ႀကိဳးစားတာပဲ။
ေဘာလံုးအသင္းတစ္သင္းဟာ
ကစားကြက္လွရင္ လွသေလာက္
ကန္ခ်က္မွန္ရင္ မွန္သေလာက္
မဟာျဗဴဟာ၊ နည္းျဗဴဟာ
အားေကာင္းရင္အားေကာင္းသေလာက္
ေအာင္ပြဲနဲ႔ နီးစပ္မယ္။
Teamwork ကအေရးႀကီးသလို
အသင္း အႏိုင္ရရွိေရးဟာ
ျဗဴဟာေရးဆြဲတဲ့ အသင္းမန္ေနဂ်ာအေပၚ
၈၀ ရာခိုင္ႏူန္း မူတည္တယ္လို႔
ေလ့လာသူေတြက သံုးသပ္ၾကတယ္။
အသင္းနာမည္တက္ေရးထက္
မိမိနာမည္ထြက္ေရး ပိုၿပီးအာရံုစိုက္တဲ့ကစားသမားေတြရိွတယ္
အရိုးေက်ေက်အေရခမ္းခမ္း သေဘာထားကစားတဲ့ ကစားသမားေတြရွိသလို
ေရသာခို အေခ်ာင္လိုက္တဲ့ ကစားသမားေတြရွိတယ္
ရိုးရိုးသားသား ကစားသမားေတြရွိသလို
ေငြေနာက္လိုက္တဲ့ကစားသမားေတြရွိတယ္
အရက္ေသစာ၊ မိန္းမ လိုက္စားတဲ့ ကစားသမားေတြရွိတယ္
သူတို႔ ေျခေထာက္ထဲေရာက္သြားတဲ့ေဘာလံုးကို
အျခားအသင္းသားေတြဆီ အသာတၾကည္မေပးလိုတဲ့
ကစားသမားေတြလည္းရွိၾကတယ္။
ေဘာလံုးကစားရာမွာ
လိုအပ္ရင္ အသင္းအတြက္ Sacrifice လုပ္ရမယ္
ကိုယ္ေရာစိတ္ပါ တြန္းတြန္းတိုက္တိုက္ ကစားတဲ့အခါ
အခ်ိန္မေရြး ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြရႏိုင္သလို
ကံမေကာင္းအေၾကာင္းမလွရင္
ေဘာလံုးကြင္းထဲမွာ အသက္ေပးလိုက္ရတဲ့ အျဖစ္ေတြရွိခဲ့တယ္။
အနာမခံပဲ အသာစံသူေတြမ်ားေနတဲ့
ေဘာလံုးအသင္းဟာ
ရံူးနိမ့္ဖို႔ ေသခ်ာသေလာက္ပဲ။
အခုလည္း ညီညြတ္ေရး အားနည္းၿပီး
မဟာျဗဴဟာ နည္းျဗဴဟာေတြခ်ိနဲ႔ေနတဲ့
က်ေနာ္တို႔ေဘာလံုးအသင္း
အခ်ိန္ကုန္လူပမ္း ရံူးပြဲေတြဆက္ခဲ့တယ္
အေလအလြင့္ အဖိတ္အစင္ေတြမ်ားခဲ့တယ္
အသင္းကေန ႏူတ္ထြက္သူေတြ မ်ားခဲ့တယ္
က်ေနာ့္အျမင္အရ
ေျခကုန္လက္ပမ္းက်ေနတဲ့ ကစားသမားေတြ အနားေပးဖို႔လိုသလို
ေသြးသစ္၊ သမိုင္းသစ္၊ အနာဂတ္အသစ္
ေသနဂၤျဗဴဟာအသစ္၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အသစ္ေတြနဲ႔
အားေကာင္းေမာင္းသန္ေဘာလံုးအသင္းတစ္သင္း ထပ္မံဖြဲ႔စည္းဖို႔လိုေနတယ္
ဒီလိုနဲ႔ သေဘာထား အျမင္ အယူအဆ မတူသူေတြနဲ႔
က်ေနာ္တို႔ တစ္သင္းတည္းေဘာလံုးကစားေနခဲ့တယ္..။ ။
ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္
၄ ေမ ၀၉
Labels:
My poem
16 July, 2009
ငယ္ခ်စ္ေဟာင္းသို႔ သတိတရ
ငါစိတ္ပ်က္မိရဲ႔
ေလသင္တိုင္းမ်ား
မင္းအလွကို တိုက္စားသြားၾက..
ႏွစ္ကာလမ်ား
မင္းအလွကို နင္းေျခမြၾက..
ငါ နမ္းရိူက္ခဲ့ဖူးတဲ့
မင္းႏူတ္ခမ္းက မွဲ႔နက္ေလး
မလွႏိုင္ေတာ့ပါလား
ငါ ရူးမိုက္စြဲလန္းခဲ့ဖူးရဲ႔
မင္းပါးျပင္ထက္က ပါးခ်ိဳင့္ေလး
ဘယ္ဆီမွာလဲ အခ်စ္ရယ္
အခုမ်ားေတာ့
မင္းခႏၵာကိုယ္အဆီေတြတက္
မင္းဟာ အသားတိုး၀က္တစ္ေကာင္လို
၀မ္းျပင္မွာ ဗိုက္ေခါက္ႀကီးေတြထြက္
ဂုပ္ေတြသိုး၊ ပါးစုန္႔ႀကီးကဟက္လို႔
ဟိုတုန္းကလို ငါ့အခ်စ္ မင္း..မလွႏိုင္ေတာ့ပါလား..
ေသာက္ရွဴးၾကယ္ကေလးေတြေတာင္
မနာလို၀န္တိုျဖစ္ဖူးရဲ႔
တစ္ခါက မင္းမ်က္၀န္း လဲ့ျပာေတြလည္း
အေရာင္ေတြမြဲေျခာက္လို႔..။
ကိုယ္ တယုတယ ပြတ္သပ္နမ္းရိူက္ခဲ့ဖူးရဲ႔
ပိတုန္းေရာင္ဆံျမၫွာေကသာလည္း
ဆံျခည္ေတြကၽြတ္လို႔၊ ေငြမင္ေတြစြန္းထင္း
ထိပ္ေတာင္ ေျပာင္လို႔ပါလား အခ်စ္ရယ္..
ေလာကဓံဆိုတာႀကီးက
ငါတို႔ ရိုမန္းတစ္စိတ္ကူးေတြကို
သက္ဆိုးရွည္ခြင့္မေပးခဲ့
ၿမီးေကာင္ေပါက္က
ငါ ေျပာခဲ့ဖူးရဲ႔
ရဲရဲေတာက္ အခ်စ္ေၾကျငာစာတမ္းေတြလည္း
ခုျပန္စဥ္းစားၾကည့္မိ
ငါ ရွက္မ်ားေတာင္ရွက္မိပါရဲ႔… ကြယ္။
အခ်စ္ရယ္
အရာရာဟာ
ေျပာင္းလဲေနခဲ့တယ္…။ ။
ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္
Labels:
My poem
Subscribe to:
Posts (Atom)
