လြတ္ေျမာက္ရာလမ္း….
က်ေနာ့္ေမြးရာပါပင္ကိုဗီဇစိတ္က ေအးေအးေဆးေဆးေနခ်င္ပါတယ္။ တေန႔တာအခ်ိန္အမ်ားစုကို ကိုယ္ပိုင္ အခ်ိန္ေတြအျဖစ္ တစ္ေယာက္တည္း ေနၿပီးပဲကုန္ခ်င္တယ္။ အျပင္ေလွ်ာက္သြားတာကိုမႀကိဳက္ဘူး။ အိမ္ထဲမွာ ပဲအခ်ိန္ကုန္ရတာ ပိုႏွစ္သက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အရြယ္ေရာက္လာတဲ့ အခ်ိန္က စလို႔ေအးေအးေဆးေဆး ကိုယ့္စိတ္ႀကိဳက္ေနခဲ့ရတာနည္းပါတယ္။ လူ႔ဘ၀မွာ ကိုယ့္စိတ္ႀကိဳက္သာျဖစ္ခြင့္ရရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးေပါ့။ ဒါေပမဲ့ လူဆိုတာတစ္ဦးတည္း ရွင္သန္ေနထိုင္လို႔မရပါဘူး။ ပတ္၀န္း က်င္အဖြဲ႔အစည္းရွိပါတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္ ေကာင္းက်ိဳးအတြက္ လုပ္ကိုင္ရပါတယ္။ ဒါမွ အဓိပၸါယ္ရွိစြာ ရွင္သန္ေနထိုင္ျခင္းျဖစ္ မွာပါ။
လြတ္လပ္ခြင့္ကလူေတြအတြက္ အေရးႀကီးပါတယ္။ စိတ္၏လြတ္လပ္ျခင္း၊ ကိုယ္၏လြတ္လပ္ျခင္းေပါ့။လြတ္လပ္ ခြင့္အတြက္ပဲ က်ေနာ္တို႔ တိုက္ပြဲ၀င္ေနၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ လြတ္လပ္ခြင့္အတြက္တိုက္ပြဲ၀င္သူေတြဟာကိုယ္ပိုင္ လြတ္လပ္ခြင့္ေတြကို မၾကာမၾကာဆံုးရံူးရတယ္။ ျမန္မာျပည္နဲ႔ နယ္နမိတ္ခ်င္းစပ္ေနတဲ့ႏိုင္ငံတစ္ခုမွာ က်ေနာ္ တရားမ၀င္ေနပါတယ္။ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ ကာလအတြင္း အဲဒီႏိုင္ငံကပုလိပ္ေတြရဲ႔အဖမ္းကို ခုနစ္ႀကိမ္ ရွစ္ႀကိမ္ခန္႔ ခံခဲ့ရပါတယ္။ ပုလိပ္ေတြရဲ႔ ရိုင္းစိုင္းတဲ့ ဆက္ဆံမူ ကိုခံရတိုင္းက်ေနာ္ေဒါသျဖစ္မိတယ္။ အခ်ဳပ္ထဲမွာ၊ ေထာင္ထဲ မွာ ေနရတဲ့ အခ်ိန္ေတြတိုင္း အျပင္ကို အျမန္ဆံုး ျပန္ေရာက္ ခ်င္တယ္။ လြတ္ေျမာက္ခ်င္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အဆိုး ဆံုးနဲ႔ က်ေနာ့္ဘ၀မွာ ဒီကေန႔အထိအမွတ္တရျဖစ္ေနတဲ့ ေန႔စြဲေတြ ထဲမွာ စစ္အစိုးရရဲ႔ ဖမ္းဆီး ျခင္းကိုခံရၿပီး၊ (၁၁)ရက္ၾကာစစ္ေၾကာေရးစခမ္းတစ္ခုမွာ လူမသိသူမသိ အစစ္အေဆးအႏွိပ္စက္ခံခဲ့ရတဲ့ ေန႔ရက္ေတြ ပါ၀င္ပါ တယ္။ လူသားတစ္ဦးရဲ႔ဘ၀မွာေတာ့ တကယ့္ကိုရိုင္းစိုင္းတဲ့ သမိုင္းရက္စြဲေတြပါပဲ။
က်ယ္၀န္းတဲ့ စစ္တပ္ ၀င္းတစ္ခုအတြင္းက အေဆာင္ တစ္ခု မွာအက်ဥ္းသားက်ေနာ္နဲ႔ စစ္ေဆးသူခင္ညြန္႔ရဲ႔ စစ္ေခြးေျခာက္ေကာင္ပဲရွိပါတယ္။ အဖမ္းခံရကတည္းက မ်က္စိပိတ္လက္ထိပ္ေျခထိပ္ခတ္ခံထားခဲ့ရတဲ့က်ေနာ္ ဟာဘယ္ေနရာကိုေရာက္ေနမွန္းမသိခဲ့ပါဘူး။ ေနာက္မွေနရာကိုျပန္သိရပါတယ္။ တစ္ညမွ အိပ္ခြင့္ မေပးခဲ့ဘူး။ တြင္းတူးထားၿပီးၿပီ၊ ဒို႔က မလုပ္ခ်င္ေပမဲ့ အထက္အမိန္႔အရ မင္းကိုမၾကာခင္သတ္ရလိမ့္မယ္လို႔လဲ သူတို႔က မၾကာမၾကာေျပာတတ္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာ ခံစားခ်က္ တစ္ခုပဲရွိပါတယ္။ အဲဒါက ေသရ မယ့္အခ်ိန္ကိုေစာင့္ေနတာပါပဲ။ က်ေနာ့္လိုေကာင္မ်ိဳးကိုေတာင္ အဲသေလာက္ ရက္စက္ယုတ္မာ ခဲ့ၾက ေသးရင္ ကိုမင္းကိုႏိုင္တို႔လိုေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြကို ဘယ္ေလာက္အထိ စိတ္ဒါဏ္ရာေတြရေအာင္လုပ္ၾကမယ္ ဆိုတာ က်ေနာ္ခန္႔မွန္း ၾကည့္ေနမိပါတယ္။ ပိုဆိုးတာက စစ္ေခြးေတြရဲ႔ လိုက္လံ ဖမ္းဆီး ျခင္းကေန ေရွာင္တိမ္း ရင္း လူထုလူပ္ရွားမူကို ဦးေဆာင္ခဲ့တဲ့ကိုေဌးႁကြယ္၊ ကိုလွမ်ိးေနာင္၊ ကိုေအာင္သူ၊ မမီးမီး တို႔အဖမ္းခံရၿပီး စစ္ ေၾကာေရး စခမ္းေတြမွာ ဘယ္ေလာက္အထိႏွိပ္စက္ခံေနရမွာလဲ…။ ဗကသေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကိုစည္ သူေမာင္နဲ႔မဟန္နီဦးတို႔ ဘယ္ေလာက္ ရက္စက္မူေတြနဲ႔ရင္ဆိုင္ေနရၿပီလဲ…။ စဥ္းစား မိတိုင္းက်ေနာ္ေၾကကြဲစြာ ခံစားရတယ္။
သို႔ေသာ္..မည္သို႔ပင္ျဖစ္ပါေစ၊ ဗမာျဖစ္ရတာကို က်ေနာ့္အေနနဲ႔ဘယ္တံုးကမွဂုဏ္မငယ္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တို႔ လူလာျဖစ္ခဲ့တဲ့ႏိုင္ငံက ဆင္းရဲ စုတ္ျပတ္ေနတယ္၊ ဘက္ေပါင္းစံုမွာခၽြတ္ၿခံဳက်ေနတယ္။ အမ်ိဳးသား ေရးဂုဏ္သိကၡာေတြ ၫိူးႏြမ္းေနတယ္။ စစ္အာဏာရွင္ေအာက္မွာ ဆယ္စုႏွစ္ ေလးခုေက်ာ္ ျဖတ္သန္းလာ ၿပီးတဲ့ ေနာက္ လူ႔က်င့္၀တ္သိကၡာ၊ တစ္ဦးခ်င္း ဂုဏ္သိကၡာဆိုတာေတြ အတံုးအရံုးလဲက်ပ်က္စီးေနတယ္။ ေရွးျမန္မာ ဘုရင္ေတြရဲ႔ ရာဇ၀င္တြင္တဲ့ ဂုဏ္ေရာင္ ထြန္းေျပာင္ ခဲ့မူ႔ေတြ၊ နယ္ခ်ဲ႔အဂၤလိပ္နဲ႔ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ကို ေတာ္လွန္ တိုက္ထုတ္ခဲ့တဲ့ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓါတ္ ဆိုတာေတြကို ဒီကေန႔မွာ ျပန္လည္ဆန္းစစ္ဖို႔လည္းလိုေနၿပီ။ လူ႔သဘာ၀အရ လူဆိုတာ ကိုယ္ေရာစိတ္ေရာခ်မ္းသာခ်င္တယ္။ ေအးေဆးသက္သာ ေနခ်င္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါေတြထက္ ပိုအေရးႀကီးတာက ကိုယ္က်င့္သိကၡာပဲ၊ ကိုယ္က်င့္သိကၡာရွိမွ လူ႔ဂုဏ္သိကၡာရွိႏိုင္မယ္။ ဂုဏ္ သိကၡာမရွိတဲ့လူ၊ ဂုဏ္သိကၡာမရွိတဲ့ လူမ်ိဳးေတြေနတဲ့ တိုင္းျပည္ေတြဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ေမာ္ႁကြားႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး၊ ေရွ႔တန္း ကိုလည္း ေရာက္ႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။
ဆင္းရဲ စုတ္ျပတ္ေနတဲ့ဘ၀မွာ လူေတြအက်င့္ပ်က္ တာေလာက္ ဆိုရင္ ေတာ္ေသးတာ ေပါ့လို႔ ေျဖေတြးေလး ေတြးႏိုင္ေပမဲ့၊ ဗုဒၶဘာသာမွာ ဘုရား၊ တရားနဲ႔ တဂိုဏ္းထဲေနရာေပး ခံရတဲ့ဘုန္းႀကီးေတြ ကိုယ္က်င့္ သိကၡာပ်က္ တာကေတာ့ေျဖေတြး ေတြးေပးဖို႔ခက္ပါတယ္။ ပဲခူးၿမိဳ႔ၾကခတ္၀ိုင္း ဆရာေတာ္ဟာ ႏွယ္ႏွယ္ရရ ဆရာေတာ္ ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ သက္ေတာ္ႀကီး၊ ၀ါေတာ္ႀကီးဆရာေတာ္ႀကီး တစ္ပါးျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခါက စစ္အစိုးရ ဆန္႔က်င္ေရး စကားေတြမိန္႔ၾကားခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါေပမဲ့ စက္တင္ဘာလ ဘုန္းႀကီးေတြ သပိတ္ေမွာက္ ကံေဆာင္ ပြဲမွာေတာ့ သူ႔ရပ္တည္ခ်က္ကို ျပတ္ျပတ္သားသား ျပသလိုက္ေတာ့ တယ္။ ၾကားခါစက ကိုယ့္နား ကိုယ္ေတာင္ မယံုၾကည္မိဘူး။ သူ႔ေက်ာင္းကသံဃာေတြကို ဆႏၵျပပြဲေတြမွာ မပါ၀င္ႏိုင္ေအာင္ ေက်ာင္းကို ေသာ့ခတ္ထား လိုက္တယ္။ NLD နဲ႔ဆႏၵျပသူေတြက သူ႔ေက်ာင္းက မွန္တံခါးေတြ ကိုေရပုလင္းေတြနဲ႔ေပါက္ခြဲတယ္လို႔လည္း စစ္အစိုးရကို လက္မွတ္ ထိုးတိုင္ၾကားတယ္။ သားသံုးသား ရွင္းလင္း ေရးတရား ကိုလည္းသူပဲေဟာသတဲ့။
ဘုန္းႀကီးေတြလည္း ေျပာင္းလည္းတတ္သလား။ ဒါ႔အျပင္ သံဃမဟာနာယက အဖြဲ႔၀င္ ဆရာေတာ္ႀကီးေတြ အေနနဲ႔ေကာ ေသြးေခ်ာင္းစီး ႏွိမ္နင္းမူ ေတြကို ရပ္တန္႔ႏိုင္ေစဖို႔ တစ္ခုခု၀င္ေရာက္ မလုပ္ကိုင္သင့္ ေပဘူး လားဆိုတာကို လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေမးခဲ့ၾကတယ္။ လက္ေတြ႔မွာေတာ့ ဘယ္ဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါးပါးကမွ ဘာမွထင္ထင္ရွားရွားမလုပ္ခဲ့ဘူး။ စစ္အာဏာ ရွင္ေတြကတိုင္းျပည္ကို ဖ်က္ရံုတင္ အားမရလို႔၊ သာသနာပိုင္ ေတြကို လာဒ္လာဘေတြနဲ႔ဖ်က္ဆီးခဲ့ၿပီလား။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အပါအ၀င္ ျမန္မာျပည္လြတ္လပ္ေရးအတြက္အသက္ေပး၊ ဘ၀ေပး တိုက္ပြဲ၀င္ေနသူ မ်ားအားလံုး၊ ကိုမင္းကိုႏိုင္၊ ကိုကိုႀကီး၊ ကိုေဌးႁကြယ္၊ ကိုမင္းေဇယ်ာ၊ ကိုျမေအး၊ ကိုလွမ်ိဳးေနာင္၊ ကိုဂ်င္မီ၊ မနီလာသိန္း၊ ကိုေအာင္သူ၊ မမီးမီး နဲ႔၈၈-မ်ိဳးဆက္ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ား အားလံုး၊ ကိုေက်ာ္ကိုကို၊ ကိုလင္းထက္ႏိုင္၊ ကိုစည္သူေမာင္၊ မဟန္နီဦးနဲ႔ ဗကသေခါင္းေဆာင္မ်ားအားလံုး ဘ၀ေတြ၊ အသက္ေတြေပးၿပီး တိုက္ပြဲ၀င္ေနတာဟာ ပုဂိုလ္ေရးတစ္စံုတစ္ရာ အက်ိဳးအတြက္ ေမွ်ာ္ကိုးလို႔မဟုတ္ပါဘူး။ ဗမာျပည္လြတ္ ေျမာက္ေရး၊ အမ်ိဳးသားေတြလြတ္ေျမာက္ေရး သို႔မဟုတ္ အမ်ိဳးသားေရး ဂုဏ္သိကၡာကို အဖတ္ျပန္ ဆည္ဖို႔ တိုက္ပြဲ၀င္ေနၾကတာပါ။ တိုင္းျပည္အတြက္အေသခံဖို႔ သူတို႔ေတြ အဆင္သင့္ ရွိေနၾက ပါတယ္။
ၿပီးခဲ့တဲ့ စက္တင္ဘာ၊ ေအာက္တိုဘာတိုက္ပြဲေတြမွာလည္း ဘုန္းဘုန္းေတြ၊ သီလရွင္ေတြ ေရွ႔ထြက္ တိုက္ပြဲ ၀င္ခဲ့ၿပီးၿပီ။ ဘယ္ႏွစ္ပါး ေသဆံုး သြားၾကၿပီလဲ။ ေထာင္ထဲမွာ စစ္ေက်ာေရးစခမ္းေတြမွာ ဘယ္ႏွစ္ပါး အဖမ္းခံ ထားရလဲ။ သူတို႔အားလံုးဟာ တိုင္းျပည္အတြက္၊ ျပည္သူလူထုႀကီး အတြက္၊ သာသနာကိုေစာင့္ေရွာက္ ကာကြယ္ရန္ အတြက္ တုိက္ပြဲ၀င္ခဲ့ၾကတာပါ။ တကယ္ကလြတ္ေျမာက္ေရးတိုက္ပြဲကို လူေတြကသာ ေရွ႔ေဆာင္ ၿပီးလုပ္ ၾကရမွာ..အခုေတာ့လူေတြကမလုပ္လို႔ ဘာသာေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြ အသက္ေတြေပးခဲ့ၾကရၿပီ။
က်ေနာ္တို႔အားလံုးနားလည္ၾကဖို႔လိုေနပါၿပီ။ လူမ်ိဳးေရးဂုဏ္သိကၡာလည္း အတံုးအရံုးက်ရံုူးေနပါၿပီ။ သာသနာ လည္း ညစ္ႏြမ္းေနၿပီ။ တိုင္းျပည္လည္း စုတ္ျပတ္သတ္ေနၿပီ။ ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္သလို ဘာသိဘာသာေနၾက မယ္ဆိုရင္၊ လက္ရွိအေျခအေနကေန အခ်ိန္မီသာ မေျပာင္းလဲႏိုင္ရင္ေတာ့ …
ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္
၁၆ ေအာက္တိုဘာ ၂၀၀၇
1 comment:
၀မ္းနည္းစရာေကာင္းပါတယ္။ က်မဒီအက္ေဆးကိုဖတ္ေနရင္းမ်က္ရည္က်မိတယ္။ သူရဲေကာင္းအားလံုးအတြက္ဆုေတာင္းေပးေနမိပါတယ္။
ျမန္မာျပည္လူေျမာက္ပါေစ။
Post a Comment