လြမ္းေတး

ဂၽြန္၀ူးရဲ႔အက္ရွင္ကားကို
သရီးဒီဖန္ဆင္းခ်က္ေတြနဲ႔ ၾကည့္ေနရသလိုမ်ိဳး
သည္းထိတ္ရင္ဖိုဖြယ္ရာ…ခုနစ္လႊာကကြက္ေတြနဲ႔
မင္းသမီးက….မာယာမ်ားလြန္းတယ္။

ရုပ္ရွင္က
မိနစ္ကိုးဆယ္အၾကာမွာၿပီးတယ္
ၿပီးၿပီတဲ့…စာတန္းလည္းထုိုးရဲ႔။
အျပင္ဘက္မွာေတာ့
ငါတို႔ အလြမ္းဇာတ္က ေကာင္းတုန္း
မိုးကသည္းတုန္း..။

ၾကားျဖတ္စက္မလိုဘူး
မပည ေတြမလိုဘူး။
ရထား..ရထား…
ရထားျဖစ္လား..အေၾကာင္းျပန္ပါကြယ္…
ဒါေတြလည္းမလိုဘူး။

ေခတ္ႀကီးကနည္းနည္းေျပာင္းတယ္။
အင္တာနက္ရွိရင္ ဘ၀ကၿပီးတယ္။

ကြန္ျပဴတာဖြင့္လိုက္ရင္ေတာ့
၀က္ဆိုက္ဒ္ေတြထဲမွာ
ေသြးကြက္ေတြ....မေျခာက္ေသးဖူး။

နားေတြလည္းၿငီးလွၿပီ
ေရဒီယိုအစီအစဥ္ေတြကို ငါအလြတ္မေပးႏိုင္ေသးဘူး
မ်က္စိေတြလည္းေညာင္းလွၿပီ
ကြန္ျပဴတာနားကမခြာႏိုင္ေသးဘူး။
စီေဗာက္ေတြမွာလည္း ေမႊေႏွာက္ေနရဆဲ။

ထိုင္ရမလို၊ ထရမလို ငါ့စိတ္ေတြအနည္မက်။

ေရွာ့ေ၀့ေရဒီယိုက ေကာင္မေလးအသံ
ၾကားရဖန္မ်ားလို႔ထင္ရဲ႔
ငါကႀကိဳက္ခ်င္ခ်င္..။

ဓါတ္ျပားေဟာင္းေတြေတာ္ပါေတာ့
ဖမ္းတယ္…လႊတ္တယ္
ရိုက္တယ္…သတ္တယ္
ေခ်ာ့ျမဴတယ္…ၿခိမ္းေျခာက္တယ္
ဒီလိုနဲ႔ ဆယ္စုႏွစ္ေတြလည္း လံုးပါးပါးခဲ့ရ။
ငါတို႔ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးလည္း လံုးပါးပါးခဲ့ရ။

အယံုသြင္းသြင္းၿပီး
ရံုသြင္းျပဖို႔ႀကိဳးစားခဲ့တာလည္း
ခံရေပါင္းမ်ားလွၿပီ။

ေဒၚမာမာေအးသီခ်င္းသံၾကားတိုင္း
ငါ ငုတ္တုတ္....ထထထိုင္မိ
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြမွာ
ေသြးစက္ေတြက မေျခာက္ေသးဘူး…။

ဒို႔လူမ်ိဳးေတြ….ေသြးနဲခဲ့လို႔လား
ဂူဂဲမွာေရးတဲ့ ဒို႔သမိုင္းစာမ်က္ႏွာ
ေသြးခ်င္းခ်င္းနီေနရဲ႔..။

ဒီလိုပါပဲ
(လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ငါးဆယ္ကအတိုင္း)
လူ႔ယဥ္ေက်းေတြ…..စကားေဟာင္ဖြာေဟာင္ဖြာေျပာၾက
လူမိုက္ေတြ…လမ္းမေပၚထြက္လာၾက
ကေလးေတြ…ဆာေလာင္ေနၾက
ခ်စ္သူေတြ….ေၾကကြဲေနၾက
ေသြးနဲ႔ေရးတဲ့….ေသြးသမိုင္း
ပိုးစိုးပက္စက္….ၫွီေဟာင္လြန္းေပရဲ႔…။

ေအာင္ရင္ၿငိမ္းခ်မ္း

၁၀ ႏို၀င္ဘာ ၂၀၀၇