31 December, 2011
30 December, 2011
29 December, 2011
18 December, 2011
ျပက္လံုး
လူယုတ္မာဆိုတာ
လက္သီးနဲ႔ထိုးလို႔မနာဘူး
ဓါးနဲ႔ထိုးမွ နာတာ။
လိုအပ္ရင္လူထူတဲ့အခါလက္ၫိွဳးေငါက္ေငါက္ထိုးေျပာဖို႔လိုတယ္။
ပရိသတ္ႀကီးခင္ဗ်ာ
ဒီကဗ်ာအဆံုးသတ္ၿပီးရင္
က်ေနာ္ေသလို႔ရပါၿပီ
က်ေနာ္ကေဂ်ာ္နီဒိထက္ရုပ္ပိုေျဖာင့္ေပမဲ့
ဒီဘ၀မွာ မင္းသားျဖစ္ဖို႔လည္းေနာက္က်ခဲ့ၿပီ
မင္းသမီးေယာကၤ်ားျဖစ္ဖို႔လည္းေနာက္က်ခဲ့ၿပီ
ခ်စ္သူမ်ား မုန္းသူမ်ား
ရန္သူမ်ား မိတ္ေဆြမ်ား
ဘ၀မွာ
ေပ်ာ္သလိုလည္းေနခဲ့ၿပီ
ေတာ္သလိုလည္းေျဖခဲ့ၿပီ
ခ်စ္စြာေသာဒီဇင္ဘာပန္းမ်ား
အရည္ရႊမ္းေသာသစ္သီး၀လံမ်ား
ေအာင္ျမင္ေပ်ာ္ရႊင္ေနသူမ်ား
နာေရးသတင္းေတြဖတ္ၾကပါ
တယ္လီဗြီးရွင္းဖြင့္ၿပီးမိုးေလ၀သသတင္းနားေထာင္ပါ
၀မ္းနည္းပူေဆြးေနသူမ်ား
ဘုရားေက်ာင္းမွာ
ေခါင္းေလာင္းထိုးၿပီး၀တ္ျပဳဆုေတာင္းပါ
အပုတ္ေကာင္ရုပ္ေဆာင္ထားတဲ့ကမၻာႀကီး
၂၀၁၁ မွာ
ကဒါဖီအေလာင္းေျမက်ခဲ့ၿပီ
၂၀၁၁ မွာ
ဘင္လာဒင္ခႏၵာကိုယ္ကို ၀တ္ျပဳမွႈထံုးစံအရ
တရိုတေသ ေဆးေၾကာျပီး ရိုေသေလးစားစြာ ပင္လယ္ထဲ ခ်ခဲ႔ၿပီ
၂၀၁၁ မွာ
အာရပ္ေႏြဦးဖူးပြင့္ခဲ့ၿပီ
၂၀၁၁ မွာ
ကမၻာၿဂိဳလ္ေပၚလူသား သန္း ၇ ေထာင္ ျပည့္ခဲ့ၿပီ
၂၀၁၁ မွာ
ျမန္မာကဗ်ာဆရာလွသန္း
လမ္းခုလတ္မွာ က်က်န္ရစ္ခဲ့ၿပီ
၂၀၁၁ မွာ
ၿဗိတိန္ေတာ္၀င္လက္ထပ္ပြဲမွသည္
အာဖဂန္ႏိုင္ငံသူ ရိုရွမ္းကဆမ္းဆိုတဲ့
၈-ႏွစ္သမီးေလး လက္ထပ္ပြဲအထိ
၂၀၁၁ မွာ
ဒုဗိၻကၡႏၱရကပ္ဆိုး ဆိုက္ကပ္ေနတဲ့ အာဖရိကဦးခ်ိဳေဒသ
ဒုကၡသည္ေတြမွသည္
တနာရီကို ေဒၚလာႏွစ္သိန္းကုန္က်ခံေမာင္းႏွင္ရတဲ့
အဲယားလ္ဖို႔၀မ္းအထိ
က်ေနာ္တို႔ သတင္းေတြလည္းစားသံုးခဲ့ၿပီ
ကမၻာမွာ
အျဖစ္ေတြလည္းစံုခဲ့ၿပီ
အညစ္ေတြလည္းပံုခဲ့ၿပီ
မိုးေတြလည္းရြာခဲ့ၿပီ
အၫွဳိးေတြလည္းၾကာခဲ့ၿပီ
ကမၻာမွာ
အရိုင္းေတြလည္းေမႊခဲ့ၿပီ
သမိုင္းေတြလည္းေၾကခဲ့ၿပီ
၂၀၁၁ မွာ
က်ေနာ္တို႔
ေရွ႔ကိုဆက္ေလွ်ာက္ဖို႔
ေနာက္ကိုလည္းျပန္ဆုတ္ခဲ့ၿပီ
၂၀၁၁ မွာ
က်ေနာ္တို႔
ယူစရာရွိတာယူဖို႔
(ရဖို႔မေသခ်ာ)
ေပးစရာရွိတာအားလံုးေပးခဲ့ၿပီ
၂၀၁၁ မွာ
အလုပ္မျဖစ္ပဲ အျဖစ္လုပ္ေနတာေတြထားခဲ့ၿပီ
၂၀၁၁ မွာ
အသံသာတာမၾကည့္ပဲအဆံပါတာၾကည့္ခဲ့ၿပီ
ႏွင္းဆီကိုခ်ိဳးဘုရားမွာထိုးဖို႔
ႏွင္းဆီေတြလည္းပ်ိဳးခဲ့ၿပီ
ေတာင္တက္ဖို႔ေဖာင္ဖ်က္ခဲ့ၿပီ
ပရိသတ္ႀကီးခင္ဗ်ာ
ေႁမြေပြးခါးပိုက္ ပိုက္ထားတာထက္
ခက္ခဲမယ္ဆိုရင္
မိန္းမတစ္ေယာက္နဲ႔လက္ထပ္ေပါင္းသင္းမေနလိုေတာ့ပါ
ရံူးနိမ့္ခဲ့တဲ့သမိုင္းကို
ေပထက္အကၡရာမတင္ေစလိုပါ
ပရိသတ္ႀကီးခင္ဗ်ာ
ဘယ္ငတိမွဘီလီယံနာမျဖစ္သင့္ပါ
ဘယ္မိသားစုမွညစာမနက္စာေတြးပူေနရတာမျဖစ္သင့္ပါ
“ရူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္လို႔ရတယ္
ေသခ်င္ေယာင္ေဆာင္လို႔မရဘူး” ဆိုပါလား
ဘုရား..ဘုရား..
ေဟ့လူ၊ ကိုလွသန္း
ကြန္ဒံုေတြမရွိပဲ ေရွ႔ဆက္လို႔မျဖစ္ေတာ့တဲ့ ကမၻာမွာ
ခင္ဗ်ားမရွိေတာ့
က်ေနာ္စိတ္အားငယ္မိတာအမွန္ပဲ..။…။
ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္
ဒီဇင္ဘာ ၁၇၊ ၂၀၁၁
10 December, 2011
03 December, 2011
30 November, 2011
စန္းနီလာ၀င္း ၀တ္မွဳန္ေရႊရည္ ခိုင္သဇင္သင္းတဲ့ညမ်ား
ႏိုင္ငံေရးဟာ ဇိမ္ခံပစၥည္းမျဖစ္သင့္ဘူး
အာဏာဟာေသနတ္ေျပာင္း၀မွာမရွိသင့္ဘူး
က်ေနာ့္ေမတၱာတရားဟာအျငင္းပယ္ခံမျဖစ္သင့္ဘူး
အခန္းထဲ ေလွာင္ပိတ္မိေနတဲ့ ‘ေလ’ နဲ႔အတူ
‘စိတ္’ မွာ မလတ္ဆတ္ေတာ့တဲ့ အနံ႔အသက္ေတြဟာ ကပ္ညိလို႔
လူတန္းစားခြဲျခားမွဳကကပ္ပါးပိုးေကာင္လို
ေခတ္အဆက္ဆက္အျမစ္တြယ္ကပ္ေနတံုးပဲ
ဒီရက္ေတြထဲ ေနထိုင္ရတာ မေကာင္းဘူး
လေရာင္ဟာ Sexy မျဖစ္ေတာ့ဘူး
“တိုက္လာတဲ့ေလေျပကေတာင္ သူစိမ္းဆန္ေနတယ္” တဲ့
ဓါတ္တိုင္ေပၚမွာ အနားယူေနတဲ့ ငွက္တစ္ေကာင္ကေျပာတယ္
ေဟာဒီမွာ ယဥ္ေက်းတဲ့ ကမၻာႀကီး
အၾကမ္းဖက္မွဳမွန္သမွ် အတံုးအ႐ံုး က်႐ံူးေနတယ္
“လူေတြအစုလိုက္အၿပံဳလိုက္ ေသေစႏိုင္တဲ့ လက္နက္ေတြ
လူဆိုးေတြလက္ထဲ မေရာက္ေအာင္ ကာကြယ္ၾကရမယ္” တဲ့
ေ၀ါထရိတ္စင္တာ ၿပိဳက်အၿပီးမွာ ေဂ်ာ့ဒဘလ်ဴဘြတ္ကေျပာခဲ့တယ္
က်ေနာ္တို႔ေတြလည္း လူသတ္လက္နက္ေတြျပၿပီး အၾကမ္းဖက္တာခံေနရ
အဲဒီကိစၥခင္ဗ်ားတို႔ဘယ္လိုလုပ္ၾကမွာလဲ
ျမင္ကြင္းေတြက ရွင္းလင္းလြန္းလို႔မို႔
တစ္ခါတခါ အျမင္အာ႐ံုေတြ ေမွာက္မွားသြားတယ္
ကမၻာႀကီး ဘယ္ကို သြားမွာလဲ ဘယ္အထိသြားမွာလဲ
ေရွ႔ကို ေလွ်ာက္ေနေပမဲ့ ေနာက္ကို ျပန္ေရာက္ေနသလို ခံစားေနရ
ဒါ၀င္ကေျပာေတာ့ “လူဆိုတာ ေျမာက္က ဆင္းသက္လာတာပါ” တဲ့
ေက်ာ႐ိုးမဲ့ သတၱ၀ါေတြကေန ေက်ာ႐ိုးရွိ ငါးသတၱ၀ါေတြအထိ
လူတူေမ်ာက္၀ံမွသည္ အာကာသထဲ ၿဂိဳလ္တုေတြ လႊတ္တင္ႏိုင္တဲ့ ေခတ္အထိ
ႏွစ္သန္းေပါင္းမ်ားစြာ လူ႔သမိုင္းျဖစ္စဥ္ႀကီးထဲ
လူသားေတြ မီးကို ရွာေဖြေတြ႔ရွိခဲ့တာလဲ အေရးႀကီးတာပဲ
မန္ယူနဲ႔ ခ်ဲလ္ဆီး ဖလားလုပြဲကလည္း အေရးႀကီးတာပဲ
“ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္းေခတ္မွာ ေတာ္သူေန မေတာ္သူေသၾကရမယ္” တဲ့
ေဘာဂေဗဓ ပညာရွင္တစ္ေယာက္ေျပာတဲ့ စကားကို
က်ေနာ္ကေတာ့ သေဘာမေပါက္ဘူး
ညာဏ္ရည္ထက္ျမက္တဲ့သူယုတ္မာေတြနဲ႔ေတြ႔ခဲ့တယ္
ႏူးည့ံညင္သာတဲ့မိန္းမလွေလးေတြနဲ႔ေတြ႔ခဲ့တယ္
ႏွံျပည္စုတ္ကိုလည္းအေႁမွာက္နဲ႔မခ်ိန္ခဲ့ပါ
အင္အားႀကီးတဲ့ရန္သူကိုရင္ဆိုင္ဖို႔
လံုေလာက္တဲ့အင္အားလည္းမရွိခဲ့ပါ
တစ္ခါတစ္ေလစိတ္ထဲရွိတာတစ္မ်ိဳးဖြင့္ေျပာလိုက္တာတစ္မ်ိဳးဆိုေပမဲ့
၀တ္မံွဳေရႊရည္ကိုမႀကိဳက္ဘူးလို႔ညာမေျပာလိုပါ
ဗမာျပည္ကသရုပ္ေဆာင္ေတြသရုပ္ေဆာင္မေကာင္းပါဘူးလို႔ဘယ္တံုးကမွမေျပာခဲ့ပါ
စန္းေသာ္တာလမင္းႀကီးလိုထြန္းလင္းေတာက္ပတဲ့စန္းနီလာ၀င္းေရ
ဒီတစ္ႏွစ္ျပာသိုပြဲခြင္အမီသဇင္ေတြသင္းရင္ျဖင့္
ခိုင္သဇင္သင္းတို႔အၿငိမ့္ပြဲၾကည့္ခ်င္တယ္ကြယ္..။..။
ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္
(ႏို၀င္ဘာ ၂၈၊ ၂၀၁၁)
17 November, 2011
16 November, 2011
09 November, 2011
29 October, 2011
01 October, 2011
28 September, 2011
27 September, 2011
23 September, 2011
16 September, 2011
08 September, 2011
ခ်စ္ျခင္းျဖင့္တီးတဲ့ဗံုသံ
ပန္းပြင့္ကိုခူးဖို႔
ေလးျမားလက္နက္မလိုဘူး
ေရႊငါးတစ္ေကာင္ဖမ္းဖို႔
မွိန္းခ်က္ရာမလိုဘူး
မိန္းမလွေလးတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္သလို
ကမၻာေလာကကိုခ်စ္ပါ
ၿခံဳးၿခံဳးက်ေနတဲ့အမိေျမကိုေဆးကုဖို႔
နံနက္တိုင္းသြားတိုက္ၿပီးမွစကားေျပာပါ
အရက္နဲ႔ေဆးလိပ္ေလွ်ာ့ေသာက္ပါ
စိတ္ပါလာတဲ့အခါ
အၾကည္ဓါတ္အျပည့္နဲ႔ေကာင္းကင္ကိုေမာ့ၾကည့္ပါ
လူ႔ဘ၀ကိုစိတ္ကုန္သြားၿပီဆိုရင္ေတာ့
မိမိဖာသာအဆံုးစီရင္လိုက္ပါမိတ္ေဆြ
ေခါင္းမရွိတာထက္ႏွလံုးသားမရွိတာပိုဆိုးတယ္
မလုပ္တာထက္၊ ႐ူပ္တာပိုဆိုးတယ္
အင္တာနက္မရွိတဲ့ကြန္ျပဴတာ
အင္ဂ်င္မရွိတဲ့ကား
လင္မရွိတဲ့တခုလပ္မယား
အို..ဘုရားသခင္
တပည့္ေတာ္လူျဖစ္႐ံူးျခင္းလားလူ႐ံူးျဖစ္ျခင္းလား
ေဘးထိုင္ဘုေျပာၾကာေပါႀကီးေၾကာင္
႐ူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျခင္းအပါအ၀င္
ထိုထိုေသာ
ရန္သူမ်ိဳးငါးပါး၏ရန္ေဘးအေပါင္းမွလည္းကင္းေ၀းရပါလို၏
လူႀကီးလူေကာင္းလူယုတ္မာအေပါင္းအားလည္း
+++ပဲဟုဆဲေရးတိုင္းထြာရင္း
ဤေနရာမွ၀တ္လစ္စလစ္စိန္ေခၚလိုက္ပါ၏
ႏိုင္ငံေရးလုပ္မွာလား
အတင္းေျပာမွာလား
ေျဖၾကားေပးပါကမၻာႀကီးခင္ဗ်ာ
ဖင္ေဟာင္ေလာင္းျဖစ္မွာစိုးလို႔
မ်က္ႏွာေဟာင္းေလာင္းျဖစ္သြားရင္ခြင့္လႊတ္ပါ
လူေတြကလူပီသလြန္းေနေတာ့
လူမပီသတဲ့လူေတြနဲ႔လည္းေတြ႔ခ်င္ပါေသးတယ္
လူမိုက္မဟုတ္သလိုလူလိမၼာလည္းမဟုတ္ခဲ့ပါ
လူဆိုးမဟုတ္သလိုလူေကာင္းလည္းမဟုတ္ခဲ့ပါ
ရွင္သန္ဖို႔ရာအတြက္လည္းသည္းလိွဳက္အူတုန္မျဖစ္ခဲ့ပါ
ေသဆံုးဖို႔ရန္အတြက္လည္းထိတ္လန္႔တၾကားမျဖစ္ခဲ့ပါ
လိုအပ္တဲ့အခါလိုအပ္သလိုတုန္႔ျပန္ရင္း
လမ္းျပေျမပံုမရွိတဲ့
အနာဂတ္ထဲ က်ည္ကာအက်ၤီမပါဘဲ ငါခရီးဆက္ခဲ့မိၿပီ
ငါတို႔၊ ခရီးဆက္ခဲ့မိၿပီ၊ ဆိုေတာ့
အခ်စ္ေရ ..
ေလာကဓံကိုပန္းပန္သလိုပန္ရင္း
သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ကို
ကိုယ့္ေသြးသားရင္းလိုခ်စ္ၾကင္နာၾကပါစို႔ရဲ႔..။
ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္
စက္တင္ဘာ ၇၊ ၂၀၁၁
31 August, 2011
ဘေလာ့ေဒးအမွတ္တယ တဂ္ပိုစ့္
တဂ္သူ ကိုေအာင္ (ပ်ဴႏိုင္ငံ)
၂၀၀၇ ေရႊ၀ါေရာင္လွဳပ္ရွားမွဳကာလမွာ နစ္ေနမန္း၊ ကိုထိုက္ ဘေလာ့ေတြမွာ ျမန္မာျပည္အရပ္ရပ္က Citizen Journalist ေတြေပးပို႔တဲ့ သတင္းေတြဟာ စကၠန္႔နဲ႔မိနစ္နဲ႔အမွ် တက္ေနခဲ့တယ္။ ထင္ေပၚေႀကာ္ၾကားတဲ့ ျမန္မာ သတင္းဌာနေတြ၊ ႏိုင္ငံျခားသတင္းဌာနေတြထက္ အဲဒီဘေလာ့ေတြဟာ သတင္းတင္ဆက္မွဳ ပိုမိုျမန္ဆန္၊ ပိုမိုျပည့္စံု၊ ပိုမိုၿပီးေ၀ေ၀ဆာဆာျဖစ္ခဲ့တယ္။ မီဒီယာလြတ္လပ္ခြင့္အတြက္ ဘေလာ့ေတြဟာ တတပ္တအားပါ၀င္ခဲ့တယ္။ အဲဒီကာလအတြင္းမွာပဲ ျမန္မာျပည္တြင္းက ဘေလာ့ေရးသူတခ်ိဳ႔လည္း ေပၚထြက္လာတာ မွတ္မိေနတယ္။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီမတိုင္ခင္ ကတည္းက ျမန္မာဘေလာ့ဂါတခ်ိဳ႔ ရွိခဲ့ေပမဲ့၊ ၂၀၀၇ စက္တင္ဘာ ကာလမွာေတာ့ ျမန္မာေတြၾကားမွာ ဘေလာ့ေတြ လူသိမ်ားလာၿပီး၊ ကိုယ္ပိုင္ဘေလာ့ဖြင့္တဲ့ ျမန္မာလူငယ္ေတြ အလွ်ိဳလွ်ိဳေပၚထြက္ လာခဲ့တယ္။ သတင္း၊ ကာတြန္း၊ အက္ေဆး၊ ၀တၱဳ၊ ကဗ်ာ၊ ယုတ္စြအဆံုး၊ ဓါတ္ပံု၊ ဗြီဒီယို ကိုယ္ႀကိဳက္ရာ တင္လို႔ရတဲ့ အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာဆိုေတာ့ အင္တာနက္ေပၚမွာ လက္ေသြး ခ်င္တဲ့ လူေတြအတြက္ (ပ်င္းလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ တင္းလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္အေၾကာင္း ေၾကာင့္နဲ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္) ဘေလာ့ေတြက အေကာင္းဆံုး ၀န္ေဆာင္မွဳကိုေပးခဲ့တယ္။ လူ႔အလိုနတ္မလိုက္ႏိုင္ဆိုေသာ္လည္း ဘေလာ့ေတြကေတာ့ ဘေလာ့ပိုင္ရွင္ ေရးလိုရာေရး၊ တင္လိုရာတင္ သခင့္အလိုက် အလိုလိုက္အႀကိဳက္ေဆာင္ဖို႔ အသင့္ပါပဲ။ က်ေနာ္လည္း (၃၀ စက္တင္ဘာ ၂၀၀၇)မွာ ဒီ ဘေလာ့ကိုဖြင့္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီဘေလာ့ေၾကာင့္ပဲ ႏွစ္ေတာ္ေတာ္ၾကာမေရးျဖစ္ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေတြျပန္ေရးျဖစ္ခဲ့ၿပီး၊ ဒီကဗ်ာေတြကလည္းပဲ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ က်ေနာ့္ကိုယ္စား ကမၻာေျမျပင္မွာ က်န္ရစ္ခဲ့မဲ့ အမွတ္တယ ပစၥည္းေတြပဲဆိုပါေတာ့..။
အားလံုးကိုခ်စ္ခင္လွ်က္..
ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္
ၾသဂုတ္ ၃၀၊ ၂၀၁၁
စာၾကြင္း…ကိုေအာင္၊ က်ေနာ္က ပ်ဴသားအစစ္ပါ၊ ေပါင္းတည္-ျပည္-ေပါက္ေခါင္း ပဲခူးတိုင္း အေနာက္ျခမ္းေဒသတြက က်ေနာ့္ဇာတိ။
18 August, 2011
“ေျပာတာပဲ”
ဦးေအာင္ႀကီးေျပာတာပဲ
စစ္တပ္ကိုစိတ္နဲ႔ေတာင္မျပစ္မွားနဲ႔။
ဦးေန၀င္းေျပာတာပဲ
စစ္တပ္ဆိုတာပစ္ရင္မွန္ေအာင္ပစ္တယ္
မိုးေပၚေထာင္ၿပီး..ေဖာက္တာ..မပါဘူး။
သမၼတႀကီးဦးသိန္းစိန္ကေျပာတာပဲ
“ျပန္လာပါ.. ျပန္လာၾကပါ”တဲ့
(ကိုငွက္ကို..သတိယလို႔..သူ႔သီခ်င္းစာသား
ဆိုညဥ္းတာေတာ့..မဟုတ္တန္ရာ)။
“ျပန္ဖို႔ဆိုလွ်င္ျဖင့္ မိန္းမနဲ႔ အရင္
တိုင္ပင္ရဦးမည္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း..” တဲ့
ကိုေအာင္သူၿငိမ္းက ေျပာတာပဲ။
“ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း..ကုိယ့္ဧရာဝတီျမစ္ႀကီး
ပ်က္ဆီးသြားေအာင္ မလုပ္ပါဘူး” ရႊတ္ဖတ္..ဆိုၿပီး
မ်က္ရည္တြဲေလာင္းနဲ႔ ဦးေက်ာ္ဆန္းေျပာတာပဲ။
“ေအးမိျဖဴကိုအခ်စ္ဆံုးပဲ” တဲ့ေမာင္လြမ္းဏီေျပာတာပဲ။
“တရားမွ်တမွဳကိုငါခ်စ္တယ္
မရိုးမသားလုပ္တာငါမုန္းတယ္
ဒါေၾကာင့္ အခု(ျပည္ပ)မွာ ငါေသတယ္" တဲ့
ဂရီဂိုရီေျပာတာပဲ။
“က်မအပ်ိဳအစစ္ပါ” တဲ့မီလီဆိုက္ပ္ယပ္စ္ေျပာတာပဲ။
“တကယ္ဆိုရင္အခ်စ္ပဲလိုတယ္”တဲ့
ခ်မ္းခ်မ္းကေျပာတာပဲ။
“ရန္အေပါင္းေပါင္းေၾကာင့္
ဉာဏ္ပိုေကာင္းခဲ့ၿပီ”တဲ့
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ေျပာတာပဲ။
“ဆရာမေသခင္..တိုင္းျပည္မွာ
ၿငိမ္းခ်မ္းေရး..အစစ္..ျမင္သြားခ်င္တယ္” တဲ့
ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိွဳင္းေျပာတာပဲ။
ေျပာၾကတာပဲ။ ေျပာေနတာပဲ။ ေျပာေနၾကတာပဲ။
ဗန္ဂိုးအတြက္ေတာ့..စကားလံုးေတြမလိုဘူး
အေယာင္ေတြ..အရိပ္ေတြ..မလိုဘူး
အခ်စ္ကို..သက္ေသျပဖို႔..သူ႔နားရြက္သူျဖတ္
သတင္းစာစကၠဴနဲ႔ပတ္လို႔.. ‘ရစ္စ္ခ်ယ္လ္’ဆိုတဲ့
ျပည့္တန္ဆာမ..လွလွေလးဆီ..ပို႔လိုက္တယ္။
ဒါပဲ..။ ဒါပါပဲ..။
အခ်စ္ေရ…. ။
ကိုယ့္မွာေတာ့..ခ်စရာလက္နက္မရွိသလို
ျပန္စရာစရိတ္လည္းမရွိေၾကာင္း
ခ်စ္စြာေသာသမၼတႀကီးဆီ
သတင္းသာပါးလိုက္ပါေတာ့ကြယ္…။..။
(ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္)
ၾသဂုတ္ ၁၇၊ ၂၀၁၁
16 August, 2011
08 August, 2011
8-8-88 Peacock Poems (ခြပ္ေဒါင္းကဗ်ာမ်ား)
"ျပန္လာျပီ ပန္ထြာ ဧကရီ"
ေတးေရး - မင္းကုိနုိင္
သီဆိုသူ - မ်ိဳးဆက္သစ္ လူငယ္မ်ား
ရန္ပယ္ေခ်ာင္းတြင္း ရန္စြယ္အေပါင္းရွင္းဖုိ႔ ------- ညီညာရုန္းစုလုိ႔---- ဟန္ျပင္ေနျပီမုိ႔ ---------
ဒိီျမိဳ႕ရိုးထက္သုိ႔----ေျခတင္ျပီးတက္လုိ႔ -- စည္ေတာ္ၾကီး တီးနိုင္္ရန္---------
ျပန္လာျပီ ပန္ထြာ ဧကရီ
ရာေထာင္ေသာင္းသိန္းသန္း --- ေတာင္ပံျဖန္႔ငွက္တုိ႔ ---- ေ၀ဟင္ထဲရိုက္ခတ္--- ---ဟစ္ေၾကြးသံျမည္သုိ႔---
ညာဘယ္ေျပာင္းသြဲ႔သြဲ႔----- ၾကာစြယ္ဖေယာင္းလက္နဲ႔ ------- မာန္တင္ျပီး တီးနိုင္ရန္
ျပန္လာျပီ ပန္ထြာ ဧကရီ
ေသနဂၤဗ်ဴဟာ ---- နည္းပရိယာယ္ေတြ----- အျမင္မွန္ေတြး-
အျပင္ကလူကို အတြင္းစည္း အ၀င္မခံေရး ---
ဘယ္သူတရားမွွ်တ ------ ဘယ္သူက အဓမၼ -------- အေမွာင္နဲ႔အလင္း --- အားျခင္း
မ်က္နွာျခင္းဆိုင္ျပီမုိ႔ ------
ဒီ -- ျမိဳ႕ရိုးထက္သုိ႔------ ေျခတင္ျပီး တက္လုိ႔ ----- စည္ေတာ္ၾကီးတီးနိုင္္ရန္------
ျပန္လာျပီ ပန္ထြာ ဧကရီ
ျပန္လာျပီ ပန္ထြာ ဧကရီ
ျပန္လာျပီ ပန္ထြာ ဧကရီ
****
“ဘဝ ၈၈ ဂါရဝ”
အိပ္မက္ဒီေရေတြ တေရြ႕ေရြ႕ ေအာင္ျမင္စြာ ခြဲခြာ
ေဒါသရင္က်ဳိးအင္းေတြသာ တခုၿပီးတခု ျဖစ္တည္
ဆႏၵမုိးမခေတာမွာ ပဥၥမံေႁမြေတြ ျမဴးကခုန္ေနၾက၊
သူရဲေကာင္း ၾကယ္စင္ေတြ အတိတ္ျပန္တူးေဖာ္ဆြ
အာဂ မဟာ လူထုအေရးေတာ္ပုံ ေမ့ခ်န္ဖုံးမရ
အခါအခါ သိကၡာရွိစြာ ရွင္သန္ ထေျမာက္လာရ၊
ဂတိေသြးက်ိန္စာ အေႂကြးေဟာင္း ႏွစ္ကာလၾကာ
ငါတို ့တာဝန္ မၿပီးဆုံးတဲ့ လက္က်န္ အာ႐ုံလမ္းေတြ
ေခတ္ရဲ႕မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြနဲ ့ ယုံၾကည္စြာ အာခံ ပ်ံသန္းေနျမဲသာပ။ ။
ေဒါင္းနီ
ဝ၃- ဝ၈- ၂ဝ၁၁
****
“ကမၻာေလာကရဲ႕ သမီး”
ဆီရႊဲၿပီး နက္ေျပာင္ေနတဲ့ ဆံပင္ကို
အက်အနဖီးလို႔
သနပ္ခါးကို မႈန္ေနေအာင္ လိမ္းထားတဲ့
သမီးေလးဟာ
စိမ္းျမတဲ့ ရြက္ႏုေတြအၾကား
ငံုေနတဲ့ စပယ္ျဖဴေလးလို
လွပလန္းဆန္းေနတယ္။
အိပ္ရာထ၊ မ်က္ႏွာသစ္၊ အ၀တ္လဲ
ေက်ာင္းသြားဖို႔
ျပင္ဆင္ေနတဲ့
သမီးေလးဟန္ပန္က
ေလေျပနဲ႔အတူ
ယိမ္းႏြဲ႔ေနတဲ့ စပယ္ငံုေလးေပါ့။
သမီး
လမ္းကူးရင္ သတိထားေနာ္
ေဆာ့လည္းမသြားနဲ႔
ေက်ာင္းလႊတ္ရင္ အိမ္ကိုတန္းျပန္ခဲ့
ဟုတ္လား… သမီး၊
နားေထာင္ေနတဲ့ သမီးေလးဟာ
ပါးခ်ဳိင့္ေလးနဲ႔ တခါၿပံဳး
အေဖ့ပါးကို တခ်က္နမ္းလို႔
ေပါ့ပါးစြာေျပးထြက္သြားခဲ့တယ္
လြယ္အိတ္ေလးကို
မႏိုင့္တႏိုင္ဆြဲလို႔
ဂါ၀န္ေလးက ေလမွာလႊဲလို႔။
ျပန္ေရာက္မလာေတာ့ပါလား
“ခေလးေတြ သတၱိ ရွွိလိုက္ၾကတာ
ေခြးေတြ ရက္စက္လုိက္ၾကတာ
ေကာင္မေလးတေယာက္ဆိုရင္….”
အို…
ေတာ္ၾကပါေတာ့ ေတာ္ၾကပါေတာ့
ဆက္မေျပာၾကပါနဲ႔ေတာ့ဗ်ာ၊
သမီးေလးရယ္
အေဖနဲ႔အေမတို႔ရဲ႔
အခ်စ္ေတြနဲ႔တင္ မလံုေလာက္လို႔
ကမၻာေလာက တခုလံုးရ့ဲအခ်စ္ကို
သိမ္းၾကံဳးၿပီး အရယူသြားေလေရာ့သလားကြယ္။
(ေဌးေအာင္)
မွတ္ခ်က္ - 8888 ကာလကေရးဖြဲ႔ခဲ့ေသာကဗ်ာျဖစ္။ ကဗ်ာဆရာမွာ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ေခါင္းေဆာင္ တစ္ေယာက္ျဖစ္၊ ေနာက္အဖမ္းခံရ၊ ယခုအခါ ေထာင္တြင္းက်ခံေနရဆဲျဖစ္။
****
"သမီးေလးအတြက္ အမွတ္တရ"
တေန႔ တေန႔နဲ႔
ဒီေန႔ကို
ေရာက္ခဲ့ရျပန္ေပါ့
အရင့္အရင္
ႏွစ္ေတြကလိုပဲ
မိုးစက္ေတြဟာ
ျဖည္းျဖည္း ျဖည္းျဖည္းနဲ႔
ေႂကြေနၾကတယ္ သမီး။
သမီးရဲ႕ အေမကေတာ့
အစိမ္းမွာ
အျဖဴေလးေတြ ကြပ္ထားတဲ့
ဂါ၀န္ေလးကိုပဲ
အသာအယာ ပိုက္ရင္း
ပင့္သက္ေတြ ခ်ေနေလရဲ႕။
ဒီအခ်ိန္ဆိုရင္
ထၿပီ
မ်က္ႏွာသစ္ၿပီ
ေရခ်ဳိးၿပီ
ေအာ္ …
ၾကာခဲ့ေပမယ့္လည္း
အေဖတို႔အတြက္
လန္းဆန္းေနဆဲပါ
သမီးရဲ႕ ဓာတ္ပံုေရွ႕
ပန္းအိုးထဲက
စံပယ္ပြင့္ ေသးေသးေလးေတြလိုေပါ့။
ကာတြန္းစာအုပ္ေလးေတြကလည္း
သမီးကို ဖတ္ျပလို႔ဆိုၿပီး
ၿငိမ္ေနေအာင္
နားေထာင္တတ္တဲ့ သမီးကို
သတိရေနမွာပါ။
တဖက္ထဲ ျပန္ရတဲ့
ေဂါက္ေဂါက္ဖိနပ္ေလးက
အေဖတို႔
အျမင္လိုက္ရတဲ့အေၾကာင္းေတြ
ျပန္ေျပာျပတဲ့အခါတိုင္း။
သမီးေလးရယ္
တကယ္ကေတာ့
မိုးေကာင္းကင္ႀကီးေတာင္မွ
ငိုလို႔ မ၀ေသးပါဘူးကြယ္
ေ႒းေအာင္
****
"သစၥာ"
အမ်ဳိးသားေရးအတြက္
အသက္ေပးသြားေသာ ရဲေဘာ္မ်ားအား
တုိင္တည္သစၥာျပဳပါ၏
မၿပီးျပတ္ေသး ေတာ္လွန္ေရးတြင္
ကၽြႏု္ပ္၏ ေသြးမနီေသးလွ်င္
အသင္တုိ႔ေသြး ပတ္ဖ်န္းေပး၍
ရဲေဆးတင္ေပးၾကပါေလ။
မၿပီးျပတ္ေသး ေတာ္လွန္ေရးတြင္
ကၽြႏု္ပ္၀ိဉာဥ္ ေၾကာက္စိတ္၀င္၍
မခ်င့္မရဲ သတၱိနဲလွ်င္
သင္တုိ႔ ၀ိဉာဥ္ပူးကပ္၀င္၍
ကၽြႏု္ပ္အား ထိန္းခ်ဳပ္သြားပါေလ။
မၿပီးျပတ္ေသး ေတာ္လွန္ေရးတြင္
ကၽြႏု္ပ္သည္ကား
အမ်ဳိးဂုဏ္ေမာက္ သစၥာေဖါက္ဟု
မေထာက္မၫႇာ ျပဳမိပါလွ်င္
အသင္တုိ႔၏ မၫႊတ္ေျပာင္းေသာ
ခြပ္ေဒါင္းလက္ျဖင့္
၀ုိင္းၫႇပ္အပစ္ေပးၾကပါေလ။
မၿပီးျပတ္ေသး ေတာ္လွန္ေရးတြင္
ကၽြႏု္ပ္အသက္ လမ္းတ၀က္မွ ေပးဆပ္ရလည္း
လူ႔ဘုံလမ္းခြဲ ၀မ္းမနည္းဘဲ
တာ၀န္တစ္ရပ္ ေက်ႁပြန္မွတ္၍
ထပ္ဆင့္ေပ်ာ္ရႊင္ ကၽြႏု္ပ္၀ိဉာဥ္သည္
ေဒါင္းအလံကုိဆြဲ ေလတြင္၀ဲ၍
သင္တုိ႔ရွိရာ ကၽြႏု္ပ္လာမည္
ရင္ဖြင့္ၾကိဳဆုိၾကပါေလ။
မင္းကုိႏုိင္
****
"ေဖာင္ဖ်က္ၾကစုိ႔ .... အင္ဒရီနာ"
(by atn)
အဲသည့္ အရိပ္ကေလးကေန ထြက္လာေတာ့
ဘယ္လိုမွကို ႏႈတ္မဆက္မိဘူး...
(အေမရယ္... ရင္ေတြပူျပီး က်န္ေနခဲ့မယ္ဆိုတာလည္းသိတယ္...)
(ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ဘူး... ဟာ...
ငါ ... လုပ္စရာရွိတာေတာ့ လုပ္ရမွာပဲ...)
သူငယ္ခ်င္းမတဦးကိုလည္း
အရူးအမူး ေျပာေနမိေသးတယ္...
အဲသည္ ဆက္ထံုးေတြဟာ
ငါတို႔တသက္လံုး
မျပီးဆံုးေတာ့ဘူးလား... အင္ဒရီယာ...
နင့္ ခ်စ္သူ... ငါ...
ဘ၀မွာ ေမးခြန္းေတြ မ်ားမ်ားလာတယ္...
ၾကင္ၾကင္နာနာေျဖပါ... အင္ဒရီယာ...
အႏွစ္ ၂၀ အေက်ာ္မွာ
အေတြးအေခၚေတြ... ခြာနာ လွ်ာနာျဖစ္သူကလည္း ျဖစ္ရဲ႕...
ပရိေဒ၀ေတြနဲ႕... ကိုယ့္လည္ပင္းကိုယ္... ညႇစ္သူကလည္း ညႇွစ္ရဲ႕...
ငါကေတာ့... မင့္ကိုခ်စ္တာပဲ သိေတာ့တယ္ အင္ဒရီယာ...
မႏိုင္ဘူး...
မ႐ႈံးဘူး...
မမုန္းဘူး...
မခ်စ္ဘူး...
သေရပြဲေတြနဲ႔
ေၾကကြဲေနခဲ့ရတာ အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ ... အင္ဒရီယာ...
သြားၾကပါစို႔တဖက္ကမ္း...
ဘုရင့္ေနာင္လမ္းကို
ရဲရဲေလွ်ာက္လွမ္းမယ့္သူေတြပဲလိုမယ္... အင္ဒရီယာ...
ၾသဂုတ္ ၈၊ ၂၀၁၁
****
"ျပတိုက္သက္တမ္း ၂၃ ႏွစ္"
ကတၱရာလမ္းေပၚမွာ
ရာဇ၀င္ေရးထံုးကို
လူထုေသြးစာလံုးနဲ႔ ဖလွယ္ခဲ့ၾက။
လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္
ဘ၀နဲ႔ အသက္ကို ေလာင္းကစားလုပ္ၾက
ဆယ္စုႏွစ္ေတြ ၾကာရွည္ႏိုင္သမွ် ...။
ဖုံးကြယ္ထားသမွ်ကို
ခြာခ်ႏိုင္ခဲ့သလို
နိမ့္က်ခဲ့သမွ် တြန္းလွန္ျပခဲ့ၾက။
အစြယ္အဆိပ္ေၾကာင့္ စိုးမထိတ္
စိ္တ္မဆင္းရဲဘူး၊ စိတ္ဓာတ္မက်ဘူး
စိတ္ပ်က္အားငယ္ျခင္းမရွိဘူး
စိတ္ေလ ေတြေ၀မႈ အလ်ဥ္းကင္းမဲ့
စိတ္က ရွင္းပ
ဗကသရဲေဘာ္မ်ားနဲ႔ လူထုႀကီးရဲ႕
အေရးေတာ္ပံုဆိုတဲ့ မုန္တိုင္း။
ညီညြတ္မႈအတိုင္းမဲ့
ဦးညႊတ္္္မႈ ဒီေရလိႈင္းနဲ႔
မုန္တိုင္းမွာ ေပ်ာ္ပါးၾက
မုန္တိုင္းကို ဂုဏ္ျပဳၾက ...။ ။
(ကိုမြန္းေအာင္သို႔ ...)
ေမာင္လြမ္းဏီ
၁၉-၇-၂၀၁၁
04 August, 2011
အိပ္မက္ေပးလို႔ေရးရတဲ့ကဗ်ာ
နိဗၸာန္မေရာက္ခ်င္ဘူး ဒီတပတ္ထြက္မဲ့ဂဏန္းသိခ်င္တယ္
ေရွ႔ကိုဆက္သြားရင္းလမ္းေပ်ာက္သြားတဲ့ကမၻာၿဂိဳလ္ေပၚမွာ
လူသားတစ္ေယာက္ေတာေမွာက္ခံရတဲ့အျဖစ္ဟာမဆန္းၾကယ္
အသက္ကိုဉာဏ္မေစာင့္ဘူးက်န္းမာေရးအာမခံကုမၸဏီေစာင့္တယ္
အနာဂတ္ကိုႏဴကလီးယားလက္နက္ေစာင့္တယ္ အလွကိုစပြန္ဆာေစာင့္ၿပီး အင္တာနက္ကဇိမ္ခံပစၥည္းျဖစ္ေနတံုးမွာပဲ ရူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရင္းရူးသြပ္သြားျခင္းမ်ား
လိမ္စရာမရွိကိုယ့္ေပါင္ကိုယ္ျပန္လိမ္ရင္း မုန္႔ႀကိဳးလိမ္ျဖစ္သြားျခင္းမ်ားအပါအ၀င္
၂၁ ရာစုေတာက္ေခါက္သံဇာတ္ကားႀကီးမွာ ဒီပဲယင္း-၂၀၀၇-ကာလီဖိုးနီးယား လြတ္လပ္ေရး ေၾကျငာစာတမ္းေတြပါတယ္ ျမန္မာဆိုတာသမိုင္းလွတဲ့ အာဇာနည္မ်ိဳးဆိုလား ဗမာ့ေႂကြး ေၾကာ္သံသီခ်င္း နားေထာင္ဖို႔ရာ နားရွက္ခဲ့ျခင္းေတြပါတယ္ သူေဌးျဖစ္ဖို႔နဲ႔သူေဌး ကေတာ္ျဖစ္ဖို႔ ဘယ္ဟာကပိုၿပီး လြယ္ကူမလဲ အရြယ္လြန္တဲ့အထိအခ်ိန္ယူ စဥ္းစားမေနနဲ႔ ရိုးသားႏိုးၾကား သူပုန္မေလးေမရီသၾကား ျပန္မလာေတာ့ဘူးကြယ္သီခ်င္း ဟစ္လို႔ခုေတာ့အေမရိကားမွာ ေဘာင္းဘီဖင္ၾကပ္နဲ႔ ဂိုက္ေပး နည္းနည္းၾကမ္းတယ္ကြယ္ အရိပ္ကိုအေယာင္ထင္ ေရႊသမင္အလိုက္မွားတာလား ေၾကာ္ျငာဟာထုတ္ကုန္ပစၥည္းထက္ အေရးပါလာတဲ့ေခတ္မွာ က်မတို႔ကုမၸဏီထုတ္ ကြန္ဒံုးေတြဟာ ဘယ္လိုေကာင္းပါတယ္ ဘာညာ ဘာေတြပဲေျပာေျပာ ကိုယ္လိုအပ္တာ ကြန္ဒံုးမဟုတ္ဘူး ကြန္ဒံုးေႀကာ္ျငာတဲ့ ေကာင္မေလးဆိုတာလည္း ေသခ်ာခဲ့ၿပီ ေယာင္တိေယာင္ခ်ာလူျဖစ္လာၿပီး အူတိအူေၾကာင္ ေသဆံုးသြားတဲ့အျဖစ္ေတြမွာ တစ္ခါပဲ၀တ္ၿပီး မာရီလင္မြန္ရိုး ခၽြတ္ထားပစ္ခဲ့တဲ့ အတြင္းခံတစ္ထည္ေလာက္ ကိုယ့္ဘ၀ဟာ တန္ေၾကးမေပါက္လို႔လည္း ၀မ္းမနည္းေတာ့ဘူး ေမတၱာၿခံဳလို႔လံုပါ့မလား လိုရမယ္ရ ထိုးလို႔ခုတ္လို႔ပစ္လို႔ခတ္လို႔ရတဲ့ လက္နက္တခုခု ေဆာင္ထားရင္ေတာ့ လက္ေတြ႔ပိုက်တာေပါ့ အခ်စ္ကေရွးေဟာင္းပစၥည္း ပြတ္သပ္ကိုင္တြယ္ လို႔လည္းမရဘူး ဒ႑ာရီဆန္တယ္ ယဥ္ေက်းမွဳအဆင့္အတန္းျမင့္တယ္ ဓေလ့ထံုးစံ ဆိုတာကလည္း တေက်ာင္းတဂါထာ တရြာတပုဒ္ဆန္းဆိုေတာ့ လူ႔အခြင့္အေရး က႑မွာဂလိုဘယ္မဆန္ေသးလည္း လိင္စားသံုးမွဳက႑မွာ အစြမ္းကုန္္တန္းတူလာတာပဲ ၀မ္းသာေပးရေတာ့မလိုလို လူပ်ိဳဆိုေတာ့စိတ္ထဲရွိတာရွိတဲ့အတိုင္း ေျပာလို႔ေကာင္းေပမဲ့ တီတီတာတာ ပလီပလာေတြလည္း မေျပာေတာ့ပါဘူး က်ေနာ္က လူႀကီးလူေကာင္းပါ က်ေနာ့္စိတ္ကိုက ေဖာက္ျပန္ေနတာ ေပ်ာ္ေအာင္ေနပါသားရယ္ ေပ်ာ္ေအာင္ေနရင္း ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာ့ၿပဲသြားၿပီ တိုက္စစ္ေတြ မေအာင္ျမင္ခဲ့လည္း ၾကာေပါႀကီးေၾကာင္မျဖစ္ေအာင္ ခံစစ္စစ္မ်က္ႏွာမွာ ရြပ္ရြပ္ခၽြံခၽြံ ကၽြန္ေတာ္တိုက္ပြဲ၀င္လွ်က္ပါေမေမ ဗင့္ဆင့္ဗန္ဂိုးနဲ႔ဟိုးမား ဘယ္သူပိုၿပီး ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားသလဲ ေသဆံုးသြားၿပီျဖစ္တဲ့ ဆရာ့ဆရာေတြကိုလည္း ရန္တိုက္မေပး ခ်င္ေတာ့ဘူး ပန္းခ်ီကားေတြလို တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ကဗ်ာေတြေစ်းေကာင္းရလာရင္ ကဗ်ာဆရာေတြလည္း ေစ်းကြက္၀င္ ေရာင္းကုန္ျဖစ္ မလာဘူးလို႔ ဘယ္သူေျပာႏိုင္မလဲ ခုေတာ့ရွင့္ကဗ်ာေတြ က်မသိပ္ႀကိဳက္တာပဲ ေဖာလည္း ေဒါက္ဖိနပ္တစ္ရံေလာက္ ကဗ်ာဟာေစ်းမေျမာက္တဲ့ေခတ္မွာ လည္ကုပ္ေပၚဓါးသြား ဒုတ္ကနဲက်မလာမခ်င္း ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြ ရွင္သန္ေနဆဲ ဆိုေသာ္ျငားလည္း ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းကိုပဲ ေမွ်ာ္လင့္ေနျခင္းက မေမွ်ာ္လင့္ေတာ့တဲ့အျဖစ္မွာ ေမွ်ာ္လင့္ေနျခင္းကို ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းကလည္း ေမွ်ာ္လင့္မေနေတာ့ပါဘူး
ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္
02 August, 2011
26 July, 2011
၃၃ လမ္း ထမင္းတစ္လုပ္ ဆာေလာင္ေနေသာ အႏုပညာ
ထမင္းတစ္လုပ္အတြက္ မိမိပိုင္ခႏၵာကိုယ္အရင္းလုပ္ရတဲ့ ဘ၀မ်ားမွကမၻာသူကမၻာသား လူသားအားလံုး ကင္းေ၀းၾကပါေစ။ ဒီအထဲကသမီးေလးတို႔လည္း လူေကာင္းသူေကာင္းမ်ားနဲ႔သာေတြ႔ႀကံဳၿပီး ႀကီးျပင္းလာတဲ့အခါ မိန္းမေကာင္းေလးေတြအျဖစ္သာ တိုးတက္ေကာင္းမြန္တဲ့ဘ၀ေတြ ပိုင္ဆိုင္ရရွိၾကပါေစ။
22 July, 2011
ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္ ေကာင္မေလးလင္ေနာက္လိုက္ေျပးျခင္းအပါအ၀င္ သက္ဆိုင္ျခင္းမသက္ဆိုင္ျခင္းႏွင့္လူပီသျခင္းမ်ား
ဆိုမာလီးယားမွာလူေလးသန္းအငတ္ေဘးႀကံဳေနရတယ္ဆိုပဲ
ဟုတ္လားသတၱ၀ါတခုကံတခုေပါ့ဘယ္တတ္ႏိုင္ပါ့မလဲ
ငါ့မွာေတာ့စားစရာရွိေနေသးတာပဲ
လစ္ဗ်ားမွာ ‘ခ်’ ေနၾကတံုးပဲ
ထားလိုက္ပါငါ့ေခါင္းေပၚဗံုးမွမကြဲေသးပဲ
အာရပ္လိွဳင္းအပုတ္မွာေသတဲ့မသာေတြမနည္းဘူးဆိုပဲ
ေသၾကကြာေသၾကရဲရဲႀကီးေသလိုက္ၾကလူဆိုတာေသတစ္ေန႔ေမြးတစ္ေန႔ပဲ
ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးလိင္အလုပ္သမေတြခုတေလာပိုပိုမ်ားလာတယ္
အဲဒါငါနဲ႔ဘာဆိုင္လဲငါမွေယာက်ၤားျပည့္တန္ဆာမျဖစ္ေသးပဲ
လာမဲ့ေရြးေကာက္ပြဲမွာအိုဘားမားအေရြးခံရပါ့မလားသူငယ္ခ်င္းရာ
အဲဒီကိစၥေကာငါနဲ႔ဘာဆိုင္လဲသူသမၼတျဖစ္ေတာ့ငါထမင္းစားရတာမွမဟုတ္ပဲ
(တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္ ရန္ကုန္မွာပလက္ေဖာင္းေပၚအိပ္တဲ့အရူးတစ္ေယာက္က
အိုဘားမားကိုေျပာတယ္ ငါ့ကိုမသနားနဲ႔ နင့္ကိုယ္နင္သနား၊ ငါ့ကိုကယ္ဖို႔
မႀကိဳးစားနဲ႔နင္တို႔အေမရိကားကိုကင္တင္ဖို႔အရင္ႀကိဳးစားတဲ့)
ဦးသန္းေရႊနဲ႔ကိုေတဇတို႔အေပါင္းပါေတြ ‘ငရဲ’ က်ေတာ့မယ္တဲ့
ဟုတ္လားအရွင္လတ္လတ္ေျမၿမိဳသြားရင္ပိုေကာင္းတာေပါ့ကြာ
ဟိုတစ္ေန႔ကရွမ္းနယ္ထဲမွာျမန္မာစစ္သားေတြမုဒိမ္းက်င့္တာ
၁၂ ႏွစ္သမီးရွမ္းကေလးမေလးလည္းပါတယ္
ေအာ္ဟုတ္လား မွတ္တမ္းတင္ထားလိုက္ပါလိုအပ္ရင္ေၾကျငာခ်က္ထုတ္ရေအာင္
ျမန္မာျပည္ကေအအိုင္ဒီအက္စ္ေ၀ဒနာသည္ေတြေအအာဗြီေဆးလိုအပ္ေနတယ္
ငါ့မွာေအအိုင္ဒီအက္စ္မွမရွိပဲထားလိုက္ပါလူဆိုတာေသေန႔ေစ့ရင္ေသၾကရမွာပဲ
ခိုးလမ္းကဘန္ေကာက္တက္တဲ့ျမန္မာအလုပ္သမားေတြအဖမ္းခံရတဲ့သတင္းၾကားတယ္
ဟုတ္လားဖမ္းၿပီးရင္ျပန္လႊတ္မွာေပါ့ဒါအဆန္းတၾကယ္ကိစၥမွမဟုတ္ပဲ
ဒီမွာသူငယ္ခ်င္းလူဆိုတာေမြးၿပီးရင္ေသမယ္၊ အဖမ္းရွိရင္အလႊတ္ရွိရမယ္
ခ်မ္းသာျခင္းဆင္းရဲျခင္းေပါမ်ားျခင္းရွားပါးျခင္းဆိုတာသခၤါရတရားေတြပါကြာ
ငါ့ကိုဘာမွလာလာမေျပာနဲ႔
ေက်းဇူးျပဳၿပီးမင္းၾကည့္ေနတဲ့တယ္လီဗီးရွင္းကိုအခုခ်က္ျခင္းပိတ္လိုက္ပါ
ကြန္ျပဴတာမဖြင့္နဲ႔၊ လက္ကိုင္ဖုန္းေတြပိတ္ထား၊ ဖုန္းႀကိဳးေတြျဖဳတ္ထား
ငါနားေအးပါးေအးေနပါရေစ၊ ဥေပကၡာတရားနာပါရေစ
ေဟ့..ဒီမွာ ‘ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္’ ေမာင္ရင့္ေကာင္မေလးလင္ေနာက္လိုက္ေျပးသြားၿပီ
“…ဘာကြ….”
ဘာေျပာတယ္
ဘယ္ေခြးမသားနဲ႔လဲ
အဲဒီေကာင္ငါကိုယ္တိုင္သတ္မယ္…။…။
ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္
ဇူလိုင္ ၂၁၊ ၂၀၁၁
21 July, 2011
15 July, 2011
10 July, 2011
08 July, 2011
“အခ်စ္ဆိုတာ… ငါျပန္မဆပ္ႏိုင္တဲ့ ေႂကြးၿမီပါပဲ”
က်ေနာ္ၾကည့္ဖူးတဲ့အေနာက္တိုင္းရုပ္ရွင္ကားေတြမွာ
အခ်စ္ဆိုတာ၀ုန္း၀ုန္းဒိုင္းဒိုင္းၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းရမ္းရမ္းကားကားသည္းထိတ္ရင္ဖို
က်ေနာ္ၾကည့္ဖူးတဲ့အေရွ႔တိုင္းဂ်ပန္ကိုရီးယားထိုင္းဇာတ္ကားေတြမွာ
အခ်စ္ကႏူးႏူးည့ံည့ံညင္ညင္သာသာသိမ္သိမ္ေမြ႔ေမြ႔ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း က်ေနာ္ၾကည့္ဖူးတဲ့ဟိုတုန္းကျမန္မာဇာတ္လမ္းေတြမွာ
မင္းသားနဲ႔မင္းသမီးပု၀ါတစ္ကမ္းကစကားေျပာတယ္
က်ေနာ္ၾကားဖူးတဲ့ကေန႔ေခတ္ျမန္မာလူငယ္အခ်စ္ဇာတ္လမ္းေတြမွာပန္းၿခံထဲခ်ိန္းေတြ႔တယ္
ကာယာအိုေကအေမွာင္ခန္းထဲသီခ်င္းဆိုတယ္
ႏွဳတ္ခမ္းခ်င္းစုတ္တယ္
တည္းခိုခန္းသြားၾကတယ္
ဒါသမရိုးက်ျဖစ္ရိုးျဖစ္စဥ္လား
ထိုးဇာတ္လား
ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းလား
ထြက္ေပါက္လား
လုပ္ႀကံဖန္တီးမွဳတစ္ခုလား
အခ်စ္လား?
လက္မထပ္ခင္အတူမအိပ္တဲ့က်ေနာ္တို႔ေခတ္ကလူငယ္မ်ား
ဂ်င္းပင္နဲ႔ေပါ့က်လက္ဖက္ရည္ႀကိဳက္တဲ့လူငယ္မ်ား
အေရျပားထက္ႏွလံုးသားကိုတန္ဖိုးထားတဲ့ေခတ္
အေတြ႔ထက္အေငြ႔ကိုျမတ္ႏိုးတဲ့ေခတ္အေၾကာင္း
ယေန႔ေခတ္ေနာက္ဆံုးေပၚလူငယ္မ်ားငါ့ကဗ်ာမွာလာဖတ္ၾကပါ။
(ငါးေႀကာ္မႀကိဳက္ေၾကာင္မိုက္ရယ္လို႔စြပ္စြဲလိုကစြပ္စြဲ၊ ခင္ဗ်ားရူးေနသလားလို႔ေျပာခ်င္လဲေျပာ၊ ဆဲလိုကဆဲၾကပါ)
စကား၀ါေရ..မမေရႊစကား၀ါ..အခ်စ္ဆိုတာက်ေနာ္ျပန္မဆပ္ႏိုင္တဲ့ေႂကြးၿမီပါပဲကြယ္။
က်ေနာ္တသက္လံုးမွတ္မိေနတယ္ရိုးရိုးသာမန္ေန႔ကေလးတစ္ေန႔ပါပဲ
ေလျပင္းမတိုး စေနမိုးမရြာ ၀တ္လစ္စလစ္ ညေနခင္း
ေတာပန္းေတာင္ပန္းကေလးေတြယိမ္းထိုးလွဳပ္ရွားကစားလွ်က္
တစ္ေထာင့္ကိုးရာရွစ္ဆယ့္ကိုး ဇြန္လေကာင္းကင္ျပာျပာႀကီးရဲ႔ေအာက္
က်ေနာ္တို႔ေက်ာက္ခ်ရပ္ေနမိတဲ့လမ္းနံေဘး
ေဘာင္းဘီ၀တ္မထား၀ါဂြမ္းလိုျဖဴလြင္ေသာတိမ္ေတြေတာက္ပ
ႏွစ္ကိုယ္ၾကားက်ီစယ္တိုက္ခတ္ကစားေသာေလညင္းကေလး
ပန္းၿမိဳ႔ေတာ္စက္ဘီးကေလးကတၱီပါဖိနပ္ႏွစ္ရံက်ေနာ့္ဇီဇ၀ါပန္းမ်ား
သံသာကမ္းတိုင္ထုတ္ခ်င္းခတ္ေမႊးျမကိုယ္သင္းနံ႔ေလး
သတိတရျဖစ္ေနမည့္အမွတ္တရမ်ားစြာ
အခ်စ္ဆိုတာေတးဆိုေနတဲ့ငွက္ကေလး..
အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတဲ့ညေနခင္း..
အခ်စ္ဆိုတာခ်စ္သူ၀တ္ထားတဲ့ေရႊျခည္ထိုးအနက္ေရာင္လံုျခည္ကေလး..
၀င္း၀ါသြယ္လ်ေျခဖမိုးျပည့္ျပည့္ေလး..
အခ်စ္ဆိုတာရွက္ၿပံဳး..ေႏြးေထြးေသာကိုယ္ေငြ႔.. စကားလံုးမဲ့သိနားလည္မွဳ ျဖစ္တယ္
ကမၻာေျမကက်ေနာ့္ကိုေမြးၿပီးဒဏ္ရာေတြေပးၿပီး
လက္ေဆာက္လွလွေလးေတြနဲ႔က်ီစယ္ေဆာ့ကစားျပန္တယ္။
က်ေနာ္ထားရစ္ခဲ့
ယာခင္းကိုထြန္ယက္ဖို႔မီးရွိဳ႔ေနက်ၿမိဳ႔ကေလး
ေကာက္သစ္နံ႔ သင္းသင္းေမႊးရာ ဇာတိေျမ..
ၾကမ္းတမ္းမွဳနဲ႔ရင္ဆိုင္ရတိုင္း
ႏူးညံ့မွဳကိုသတိရမိေသာေန႔ရက္မ်ား..
ရိုးျပတ္ရန႔ံေလာက္တပ္မက္စရာမေကာင္းေသာ
ရွဴရိွဳက္မိေသာေမႊးရန႔ံမ်ားစြာ..
ေရႊသားလို၀င္း၀ါ စကား၀ါေရ..
ဖဲသမားတစ္ေယာက္က
စပိတ္တစ္ ဖဲတစ္ခ်ပ္ကို ေတာင့္တမိသလိုမ်ိဳး
အရက္သမားတစ္ေယာက္အရက္ဆာသလိုမ်ိဳး
ငါမင္းကိုဆာေလာင္ေနခဲ့တယ္..
အကင္းမေသႏိုင္တဲ့ဒဏ္ရာထိမိခိုက္မိတိုင္းေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ပန္းထြက္
သတိရတိုင္းအခ်စ္စိတ္ဟာနလံထ
ေဆာင္းဦးေပါက္သစ္ရြက္ကေလးလို
ဖံုးစလံုးစစပါးပင္ကေလးလို
စိမ္းစိုလတ္ဆတ္ ႏုပ်ိဳဆဲပဲ..
ဘ၀ဆိုတာ ..
အေရခြံျပန္ျပန္လဲရတဲ့ေႁမြတစ္ေကာင္လို
သစ္ရြက္ေလးတစ္ရြက္ျဖဳတ္ခနဲေႂကြသြားသလို
ဘ၀ဆိုတာ ..
ျပန္မေရြးႏိုင္မွန္းသိရက္ေအာက္ေစ်းနဲ႔ထိုးေပါင္လိုက္ရတဲ့ထဘီအသစ္တထည္လို
ေလထိုးထားတဲ့ပူစီေဖာင္းလို
ဘ၀ဆိုတာ..ငယ္သြားတစ္ခါလဲတယ္၊ ၿပီးရင္ဘယ္ေတာ့မွသြားေတြျပန္မေပါက္ေတာ့ဘူး။
ကံၾကမၼာ၏စိမ္းကားရက္စက္မွဳ..
ပ်စ္ပ်စ္ႏွစ္ႏွစ္ေန႔ရက္မ်ား..
အထီးက်န္ညေနခင္းမ်ားစြာ..
ခုေတာ့ ငါ့မ်က္လံုးေတြလည္း
အရင္လို တျဖတ္ျဖတ္မေတာက္ပၾကေတာ့ဘူး။
ငါလည္း လက္ဖ်ံတေျဖာင္းေျဖာင္းခတ္
မိုက္ေသြးမႂကြတတ္ေတာ့ဘူး။
ငါတို႔ရပ္ေနတဲ့ ေျမႀကီးေပၚမွာ
ကမၻာႀကီးက မစိမ္းလန္းေသးဘူး
ငါတို႔ဖတ္ေနတဲ့ စာမ်က္ႏွာေတြမွာ
ကမၻာႀကီးက မၿငိမ္းခ်မ္းေသးဘူး။
ငါစားမိတဲ့ စပ်စ္သီးေတြကလည္း (ေအာ္ဂင္းနစ္မဟုတ္ေတာ့) အရင္ကလို မခ်ိဳၿမိန္ေတာ့ဘူး
ငါမက္တဲ့ အိပ္မက္ေတြလည္း ရင္ခုန္စရာမေကာင္းေတာ့ဘူး။
ငါထည့္ထားတဲ့ခရီးေဆာင္ေက်ာပိုးအိတ္ထဲမွာဂ်င္းပင္အျပာ
ငါ့ဆီမွာေတြေ၀တတ္တဲ့ဦးေဏွာက္နဲ႔ယိုင္နဲ႔နဲ႔ႏွလံုးသား
ငါ့အတိတ္ပစၥဳပၸန္နဲ႔အနာဂတ္မွာလူသားရဲ႔ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း ငါ့ခရီး ျပင္း..ျပင္း..ေတြ..ျပင္း..ျပင္း..ေတြ
ေလညင္းကေလးေရ ကိုယ္.. ျပန္မလာျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း
ထားႏွမသက္လ်ာမ်က္၀န္းလဲ့ျပာကေလးကို ေျပာလိုက္ပါကြယ္ ..
အခ်စ္ဆိုတာပါးျပင္ခ်င္းအပ္လိုက္တဲ့တဒဂၤအခ်ိန္ကေလးျဖစ္တယ္..
အခ်စ္ဆိုတာသက္ထက္ဆံုးသတိရေနမဲ့ “အို..”ဆိုတဲ့အာေမဋိတ္သံကေလးျဖစ္တယ္..
အခ်စ္ဆိုတာေသရာပါဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ျဖစ္တယ္…
ဆံပင္ရွည္ထားၿပီးကတၱီပါဖိနပ္စီးတဲ့
နတ္သမီးလိုလွၿပီးဇြန္ပန္းပြင့္ေလးလိုစင္ၾကယ္သန္႔ရွင္းတဲ့
မိုးရာသီကိုခ်စ္တဲ့ေကာင္မေလးေရ..
အခ်စ္ဆိုတာ…ငါျပန္မဆပ္ႏိုင္တဲ့ေႂကြးၿမီပါပဲကြယ္..
ေရႊသားလို၀င္း၀ါ..စကား၀ါေရ..အခ်စ္ဆိုတာငါျပန္မဆပ္ႏိုင္တဲ့ေႂကြးၿမီပါပဲကြယ္..။…။
ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္
06 July, 2011
ပုဂံဘုရားဖူး
“ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ပုဂံခရီး”
ေအာင္ဆန္း - ေအာင္ပြဲခံ သူရဲေကာင္း
စုၾကည္ - စင္ၾကယ္ေျဖာင့္မတ္ ၾကည္လင္သန္႔ရွင္းေသာ ကိုယ္က်င့္သိကၡာ
ပုဂံ - ထည္၀ါ ခမ္းနား ႀကီးက်ယ္ ျမင့္ျမတ္ေသာေျမ
ခရီး - ရုန္းကန္လွဳပ္ရွား မရပ္မနားေရႊ႔လွ်ားေနေသာ
ထည္၀ါ ခမ္းနား ႀကီးက်ယ္ ျမင့္ျမတ္ေသာေျမသို႔
စင္ၾကယ္ေျဖာင့္မတ္ ၾကည္လင္သန္႔ရွင္းေသာ ကိုယ္က်င့္သိကၡာရွိ
ေအာင္ပြဲခံ သူရဲေကာင္း၏
ရုန္းကန္လွဳပ္ရွား မရပ္မနားေရႊ႔လွ်ားေနေသာခရီး။
01 July, 2011
26 June, 2011
20 June, 2011
17 June, 2011
မထူးဘူးဆိုၿပီး
အလန္းေလးေတြေတြ႔တိုင္း
က်ေနာ္ကဖလန္းဖလန္းထေအာင္လန္းခ်င္ေနေတာ့မထူးဘူးဆိုၿပီး
လွ်င္သူစားညံ့သူခံကိုယ္ျဖစ္ကိုယ္ခံမေတာင္းပန္နဲ႔ဆိုပါလား
အိုဘုရားသခင္ကယ္ေတာ္မူပါမထူးဘူးဆိုၿပီး
ဘီဂိတ္က၅၆ဘီလီယံခ်မ္းသာေနလို႔..
ဇူကာဘတ္၁၃ဘီလီယံခ်မ္းသာသြားလို႔..
ေခတ္ပ်က္သူေဌးႀကီးကိုေတဇျမန္မာျပည္ကိုအမ္းယူဖို႔ႀကံေနလို႔မထူးဘူးဆိုၿပီး
ဟိုေကာင္စပြန္ဆာေပးထားတဲ့ေကာင္မေလး
စပြန္ဆာအသစ္ေျပာင္းသြားလို႔မထူးဘူးဆိုၿပီး
အာႏိုးကသန္းႏွစ္ရာေပးၿပီးသူ႔မိန္းမနဲ႔ကြာရွင္းလိုက္ေတာ့မထူးဘူးဆိုၿပီး
ဒီအရြယ္ေရာက္မွေခြးအႀကီးလက္ေပးသင္သလို
စာျပန္သင္ေနရေတာ့မထူးဘူးဆိုၿပီး
အဖိုးႀကီးကိုရိုက္ရင္၀က္ေမြးတာထက္ကိုက္တယ္ဆိုေတာ့လည္းမထူးဘူးဆိုၿပီး
ဘဏ္ထဲမွာလည္းပိုက္ဆံကမရွိေတာ့မထူးဘူးဆိုၿပီး
ေနာင္ဘ၀ရွိတာမေသခ်ာေတာ့မထူးဘူးဆိုၿပီး
အူ၀ဲလဲအိမ္ေထာင္က်သြားၿပီဆိုေတာ့မထူးဘူးဆိုၿပီး
ျဖဴခ်င္ျဖဴမဲခ်င္မဲျပာတာတာ၀ါတာတာေတြလုပ္ေနလို႔မထူးဘူးဆိုၿပီး
ဟိုခ်ာတိတ္နဲ႔ညပ္ေနတဲ့အလန္းဇယားေလးက
လန္ထြက္ေနေအာင္ဇယားကြက္ေတြေရႊ႔ေနေတာ့မထူးဘူးဆိုၿပီး
အခ်စ္နဲ႔စစ္မွာမတရားတာမရွိဘူးဆိုတဲ့အဆိုကို
က်ေနာ္ကျငင္းဆန္ေနမိေတာ့မထူးဘူးဆိုၿပီး
အရူးေတြစိတ္ခ်မ္းသာရင္
ကမၻာႀကီးၿငိမ္းခ်မ္းသာယာတယ္ဆိုလားၾကားဖူးထားေတာ့မထူးဘူးဆိုၿပီး
တိုင္းျပည္ကိုၾကပ္ေျပးဘုရင္ႀကီးအုပ္ခ်ဳပ္ေနတံုးမို႔မထူးဘူးဆိုၿပီး
မထူးဘူးဆိုၿပီးအရူးကြက္ေတြမနင္းမိေအာင္လို႔မထူးဘူးဆိုၿပီး။..။
ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္
15 June, 2011
စစ္ပြဲ
ေရတစ္ခြက္ေသာက္ဖို႔ေတာင္အခန္႔မသင့္ရင္သီးတတ္တယ္
ငွက္ေပ်ာသီးအခြံခြာစားရတာေလာက္ဘယ္အရာေတြလြယ္ကူခဲ့လို႔လဲ
စာဖတ္တတ္ဖို႔မလိုဘူးစစ္ဆိုတာလက္ၫိွဳးေလးေကြးတတ္ဖို႔ပဲလိုသတဲ့
အေလာင္းေကာင္ေပၚကက်ီးကန္းတစ္အုပ္
ရုတ္ရုတ္သဲသဲထအပ်ံမွာ
ကြင္းျပင္ဟာေသြးၫွီန႔ံစြန္းထင္က်န္ရစ္တယ္..။…။
ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္
14 June, 2011
ကိုဇာဂနာလို.. အႏုပညာရွင္မ်ိဳး..ျဖစ္ခ်င္တဲ့.. မင္းသမီး
“..ကိုဇာဂနာလို အႏုပညာရွင္မ်ိဳးျဖစ္ခ်င္တဲ့.. အိမ္ကိုလြမ္းေနတဲ့.. အိမ္လြမ္းေနသူအားလံုးကို နားလည္ ကိုယ္ခ်င္းစာနာတဲ့.. ျမန္မာျပည္မွာ ကိုယ့္အိမ္ရွိတယ္ ကိုယ့္အိမ္ကိုေတာ့ ကိုယ္ျပန္မယ္ ဆိုတဲ့ အေတြးအၿမဲေတြးထားတဲ့.. မိမိတတ္ကၽြမ္းတဲ့ အႏုပညာနဲ႔ တိုင္းျပည္ကို အလုပ္အေကၽြးျပဳရန္ အသင့္ရွိတဲ့.. ယဥ္ေက်းမွဳ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းဆင္း.. ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္ အႏုပညာရွင္ ေဒၚျမစပယ္ငံု..”
“ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္အတြက္ အမ်ိဳးသမီးေတြလည္း လက္နက္ကိုင္ တိုက္ပြဲ၀င္ရမယ္” တဲ့
“ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္အတြက္ အမ်ိဳးသမီးေတြလည္း လက္နက္ကိုင္ တိုက္ပြဲ၀င္ရမယ္” ဆိုတဲ့ တိုက္ခိုက္ရန္ အသင့္ျဖစ္ေနတဲ့ ေကအိုင္ေအ အမ်ိဳးသမီးစစ္သည္။ “စစ္ဆိုတာ.. တိုက္ပြဲတခုၿပီးရင္ ၿပီးဆံုးသြားႏိုင္တယ္၊ ဒါေပမဲ့ ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ.. မကုန္ဆံုးဘူး” ဆိုတဲ့ ကခ်င္သင္းအုပ္ဆရာ။ “စိတ္ထဲမွာေတာ့ အဆင့္သင့္ပဲ၊ လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္ေတာ့ ရင္ေတာင္၊ အဘြားအိုျဖစ္သြားလို႔ လွဳပ္ရွားလို႔ မရေတာ့ရင္ေတာင္ ေအာ္ဟစ္ အားေပး ေနမယ္” လို႔ေျပာတဲ့ ေကအိုင္ေအ တပ္သားမိခင္။
13 June, 2011
11 June, 2011
10 June, 2011
Farming to Democracy
ဒီမွတ္တမ္းဖိုင္ကို က်ေနာ့္ဘေလာ့မွာ ျပန္ၿပီးတင္ရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းေတြထဲမွာ အဓိကက်တဲ့ အေၾကာင္းရင္း တစ္ခုကေတာ့ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္း ခိုင္ဓူ၀ံကို သတိရမိတဲ့ အေၾကာင္းက တစ္ခုပါ။ က်ေနာ္တို႔ မေတြ႔တာၾကာၿပီ။ ၂၀၀၄-၂၀၀၅ ေလာက္မွာ ေနာက္ဆံုးေတြ႔ခဲ့တာ ျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ အဲဒီတံုးကသူက အန္၀ိုင္အက္ဖ္စ္ အေထြေထြအတြင္းေရးမူး၊ က်ေနာ္က အက္စ္၀ိုင္စီဘီသဘာပတိ၊ အစည္းအေ၀းတက္စရာရွိလို႔ ခ်င္းမိုင္ကိုသြားရင္း သူ႔ရံုးမွာသြားတည္း ျဖစ္တယ္။ တစ္ည ဟန္ဒရက္ ပိုက္ပါလို႔ ေခၚတဲ့၀ီစကီတစ္လံုးနဲ႔ မဟာမိတ္တို႔ျပဳၿမဲ ၀တၱရားအရ က်ေနာ့္ကိုရံုးမွာပဲ ဧည့္၀တ္ျပဳ ရင္း၊ ေဆာက္လုပ္ၿပီးခါစ သင္တန္းခန္းမထဲမွာ ႏွစ္ေယာက္ထိုင္ၿပီး စကားအၾကာႀကီး ေျပာျဖစ္ခဲ့တာ မွတ္မိေနတယ္။ အဲဒီေနာက္ က်ေနာ္တို႔ ထပ္မဆံုေတာ့။ အခန္႔မသင့္ရင္ မဲေဆာက္-ခ်င္းမိုင္ကလည္း တာ၀တိံသာနဲ႔ လူ႔ျပည္လို သြားရခက္တဲ့ခရီး။ အတိုက္အခိုက္ အကြဲအၿပဲ အတြင္းပဋိပကၡ အစဥ္အလာ ႀကီးမားတဲ့ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပံုႀကီး ၀ဲဂယက္ထဲမွာ ခိုင္ဓူ၀ံလည္း အတြင္းပဋိပကၡေတြ ႀကီးစြာနဲ႔အျပင္ကို လြင့္စင္ထြက္သြားတယ္ ဆိုတဲ့သတင္း ၾကားရတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အခုဒီဗြီဒီယို မွတ္တမ္း ဖိုင္ထဲကအတိုင္း သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ကိစၥေတြလုပ္ေနတယ္လို႔ ၾကားရတာပါပဲ။ လူခ်င္းမေတြ႔ျဖစ္ေပမဲ့ သူ႔အေၾကာင္းေတာ့ အၿမဲေမးျဖစ္တယ္။ အဆင္ေျပတဲ့အေၾကာင္းၾကားရတယ္၊ စိတ္ခ်မ္းေျမ့စရာပဲ။
08 June, 2011
04 June, 2011
အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရံုးသို႔ မက္ကိန္းခရီးတစ္ေခါက္
ဂၽြန္မက္ကိန္း အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရန္ကုန္ရံုးခ်ဳပ္မွာ လာေရာက္လည္ပတ္တဲ့ဗြီဒီယို။ ဦးတင္ဦး၊ အန္အယ္ဒီနဲ႔ဂၽြန္မက္ကိန္းက်ေနာ့္ ဘေလာ့မွာ မွတ္တမ္းတင္ထားခ်င္လို႔ သိမ္းထားလိုက္တာပါ။
01 June, 2011
ဦးတင္ဦးျပန္ေျပာျပတဲ့ ဒီပဲရင္း လုပ္ႀကံမူ
ဓါတ္ပံု - ဒီပဲယင္းအ၀င္လမ္း
ဒီပဲယင္း အၾကမ္းဖက္မႈသည္ ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ ပါတီ ဒုဥကၠ႒ ဦးတင္ဦးႏွင့္ ပါတီဝင္မ်ား စည္း႐ံုးေရးခရီး ထြက္ေနစဥ္ စစ္ကိုင္းတိုင္း ဒီပဲယင္းၿမိဳ႕အနီး က်ည္ရြာတြင္ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ ေမလ ၃ဝ ရက္ေန႔တြင္
ေပၚေပါက္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
၂ဝဝ၃ ခုႏွစ္ ေမလ ၆ ရက္ေန႔တြင္ ပါတီစည္း႐ံုးေရးအတြက္ ရန္ကုန္မွေန၍ ထြက္ခြာလာခဲ့ရာ အထက္ျမန္မာျပည္ခရီးစဥ္ျဖစ္သည့္ ကခ်င္ျပည္နယ္ ျမစ္ၾကီးနားႏွင့္ ကသာ၊ မႏၲေလးတုိင္း မိုးကုတ္ႏွင့္ မႏၲေလး၊ စစ္ကိုင္းတိုင္း မံုရြာၿမိဳ႕သို႔ ေရာက္ရွိခဲ့စဥ္ျပည္သူမ်ားက ေသာင္းေသာင္းဖ်ဖ် ၾကိဳဆိုေထာက္ခံခဲ့ၾကသည္။
ထို႔ေနာက္ ေမလ ၃ဝ ရက္ေန႔တြင္ ဒီပဲယင္း က်ည္ရြာအနီးသို႔ ေရာက္ရွိစဥ္စစ္အစိုးရဖြဲ႔ထားေသာ ျပည္ေထာင္စု ၾကံ႕ခိုင္ေရးႏွင့္ ဖံြ႔ၿဖိဳးေရးေကာင္စီဝင္မ်ား၊ စြမ္းအားရွင္မ်ားက အၾကမ္းဖက္ ႐ိုက္ႏွက္ခဲ့သည္ႏွင့္ ေတြ႔ၾကံဳ ခဲ့ၾကရသည္။
ထိုျဖစ္ရပ္အတြင္း ပါတီအဖြဲ႔ဝင္မ်ားႏွင့္ ေထာက္ခံအားေပးသူ ဦးေရ ၁၀၀ ၀န္းက်င္ ေသဆုံးခဲ့ကာ၊ အေျမာက္အျမား ဒဏ္ရာရရွိခဲ့ေၾကာင္း အတိုက္အခံမ်ားက ေျပာသည္။
သို႔ေသာ္ စစ္အစိုးရက လူ ၄ ဦး ေသဆံုးကာ၊ ၅ဝ ခန္႔ ဒဏ္ရာရရွိသည္ဟု သတင္းထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။
အဆိုပါ ျဖစ္ရပ္ဆိုးတြင္ ကိုယ္တုိင္ၾကံဳေတြ႔ခဲ့သည့္ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖဲြ႔ခ်ဳပ္ဒုဥကၠ႒ ဦးတင္ဦးက ျပန္လည္ေျပာဆိုခ်က္မ်ား တင္ျပလိုက္ရပါသည္။
"ဦးတင္ဦး ျပန္ေျပာျပတဲ့ ဒီပဲရင္း လုပ္ႀကံမႈ"
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ၂ဝဝ၃ ခုႏွစ္ကစၿပီး စည္း႐ံုးေရးထြက္တဲ့ အခ်ိန္တုန္းက အတားအဆီး၊
အပိတ္အပင္ေတြ လုပ္တာေတြ ရွိတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာက် ပိုၿပီးေတာ့ လုပ္လာတာကို
ေတြ႔ရတယ္။ အထူးသျဖင့္ ဘယ္မွာမ်ားလဲ ဆိုေတာ့။ စတာက ျမစ္ၾကီးနားက စၿပီးေတာ့
စြမ္းအားရွင္တို႔၊ ၾကံ႕ဖြံ႔တို႔၊ ဘာတို႔က ကားေနာက္ကေန လိုက္ေအာ္တာတို႔၊ ကိုယ္ကို
ထိတာပုတ္တာတို႔ကေတာ့ ရွိတာေပါ့။ ဗန္းေမာ္ဝင္တုန္းကလည္း အဲဒီလိုပဲ။ ေနာက္
မိုးကုတ္ဝင္ေတာ့ကာ သိပ္ၿပီး လိုက္လာတာ မေတြ႔ရဘူး။ မိုးကုတ္ေရာက္ေတာ့ မိုးကုတ္သူ
မိုးကုတ္သားေတြက တခဲနက္ၾကိဳဆိုၾကတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ က်န္းမာပါေစဆိုၿပီး
ဆုေတာင္းၾကတယ္။ အဲဒီလို ေအာင္ျမင္ၿပီးေတာ့ လာတာကို တားစီးခ်င္တဲ့၊ ပိတ္ဆို႔ခ်င္တဲ့
သေဘာေတြက ျပင္းထန္လာတဲ့ သေဘာေတြ ရွိတယ္။
ဘယ္မွာစျဖစ္လဲဆိုေတာ့ မိုးကုတ္ကေန သပိတ္က်င္းကို ထြက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ နည္းနည္းေလး
ညေနပိုင္း ေစာင္းသြားေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုကို လာၿပီး ၾကိဳဆိုတဲ့ လူအုပ္ၾကီးကလည္း မ်ားတယ္။
သတင္းေတြကေတာ့ ရတယ္။ စာရြက္ေတြနဲ႔လည္း ရတယ္၊ လူကိုယ္တိုင္လာၿပီး
သတင္းပို႔တာေတြလည္း ရတယ္။ ၾကံ႕ဖံြ႔ေတြ၊ စြမ္းအားရွင္ေတြက ဒုတ္ေတြ၊ ဓားေတြ၊
ေလာက္ေလး (ဘတ္ခြ) ေတြနဲ႔ လာၿပီး ေႏွာင့္ယွက္ဖို႔ ရွိတယ္။ လမ္းမွာ လာတဲ့ လူေတြကေတာ့
ေလာက္ေလးေတြနဲ႔ ပစ္တာခတ္ေတြေတာ့ စၿပီး ျဖစ္ေနၿပီ။ လာတဲ့ လူေတြက လမ္းမွာ
စစ္တာေဆးတာေတြ ရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ အစည္းအေဝးက ညေနပိုင္းမွာ လူ ၄ဝဝဝ၊ ၅ဝဝဝ ေလာက္ရွိတယ္။
ေအာင္ျမင္သြားတယ္။
က်ေနာ္တို႔က အဲဒီကေန ထြက္လာတဲ့ အခ်ိန္က်ေတာ့ အေျခအေနက ေတာ္ေတာ္ကို ဆိုးတယ္။
ထြက္လာၿပီး မၾကာခင္မွာ ဒိုင္နာကားၾကီးေတြနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ကားကို ေရွ႕နဲ႔ေနာက္နဲ႔
ပိတ္ၾကီးေတာ့ အေပၚမွာရွိတဲ့ အသံခ်ဲ႕စက္ ၄ ခုေလာက္ တပ္ထားၿပီးေတာ့၊ အၾကီးအက်ယ္
ေအာ္ၿပီးေတာ့ နယ္ခ်ဲ႕အားကိုး ပုဆိန္႐ိုး၊ အဆိုးျမင္ဝါဒ ကန္႔ကြက္ၾက၊ ျပည္ဖ်က္မ
စုၾကည္ ဆိုတာေတြ ဘာေတြကို ေအာ္တယ္။ အဲဒီမွာ လံုၿခံဳေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့
ရဲမႉးၾကီး၊ တပြင့္၊ ႏွစ္ပြင့္၊ အၾကပ္ေတြလည္း ရွိတယ္။
သူတို႔က ၾကံ႕ဖြတ္တို႔၊ စြမ္းအားရွင္တို႔ လုပ္တာကို မေျပာရဲဘူး။ သူတို႔ ေၾကာက္တယ္။
က်ေနာ္တို႔ကားေတြကို အတင္းပဲ သြားပါသြားပါ ေျပာတယ္။ သူတို႔က သြားပါသြားပါ
ေျပာေပမယ့္ ေရွ႕ကပိတ္ထားေတာ့ ဘယ္လိုသြားလို႔ ရမလဲ။ အဲဒီေနရာမွာ ေတာ္ေတာ္ကို
ေမွာင္သြားၿပီ။ အဲဒီကေန ထြက္လာေတာ့ စဥ့္ကူးကို ဝင္သြားၿပီ။ အဲဒီကားၾကီးေတြကလည္း
ေနာက္ကေန ေအာ္ရင္း လိုက္တယ္။ စဥ့္ကူး အဖြဲ႔ခ်ဳပ္႐ံုးမွာ စည္း႐ံုးေရး
အဖြ႔ဲဝင္ေတြနဲ႔ ေတြ႔တယ္။ အဲဒီမွာ လူငယ္ဖြဲ႔စည္းေရး လုပ္တယ္။ အဲဒီမွာ ည ၈ နာရီေလာက္
ေရာက္သြားၿပီ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို႔တည္းတဲ့ အိမ္ကို ေလာက္ေလးေတြနဲ႔ ပစ္တယ္။
ေခါင္မိုးေတြကိုလည္း မွန္တယ္။
ပစ္လိုက္တဲ့ ေလာက္ေလးဆံက က်ေနာ္တို႔နားလည္း က်တယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ရဲစခန္းကို
အမႈဖြင့္ဖို႔ ေျပာတဲ့အခါက်ေတာ့ က်ေနာ္သြားၿပီးေတာ့ အမႈဖြင့္တယ္။ အမႈဖြင့္တာကို
ရဲစခန္းက လက္မခံဘူး။ လက္မခံတဲ့ အခါက်ေတာ့ က်ေနာ္က ေျပာတာက ပထမ FIR လာၿပီးဖြင့္ရင္
တိုင္တဲ့ဟာကို လက္ခံရမယ္၊ လက္မခံရင္ တရားစြဲႏိုင္တယ္လို႔။ အဲဒီတပ္ၾကပ္က
ေကာင္းၿပီဆိုၿပီး လူၾကီးေတြကိုေျပာေတာ့ လက္ခံမယ္ဆိုၿပီး ေျပာေတာ့ ရဲစခန္းမႉးေတြက
လုိက္လာၿပီးေတာ့ အမႈဖြင့္တယ္။
အမႈဖြင့္ေနစဥ္အတြင္းမွာ ကားတစီး ဝင္လာတယ္။ ကားေပၚမွာ ပတ္တီးစည္းထားတဲ့
လူတေယာက္ပါတယ္လို႔ ရဲတေယာက္က လာေျပာေတာ့ ျပာျပာသလဲ ထသြားတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ ျပာျပာသလဲ
ထသြားလဲဆိုေတာ့ ဒဏ္ရာရတဲ့လူက ၾကံ႕ဖြတ္ထဲတေယာက္ ေလာက္ေလးခြမွန္လို႔
ပတ္တီးစည္းၿပီးေတာ့ လာတိုင္တာ။ ဒီမွာ တိုင္ေနတဲ့ တိုင္ခ်က္က မၿပီးေသးဘူး၊
ကမန္းကတန္း ထသြားၿပီးေတာ့ ဟိုဘက္က တိုင္ခ်က္သြားဖြင့္တာတို႔၊ ဘာတို႔ လုပ္တယ္။
ဒီဘက္မွာက တိုင္ခ်က္ဖြင့္တာကိုေတာ့ က်န္တဲ့လူနဲ႔ ၿပီးေအာင္ လုပ္လိုက္တာေပါ့ေလ။
ဆိုလိုတာက ဘာေျပာခ်င္လဲဆိုေတာ့ အဲဒီအဖြဲ႔အစည္းက ၾကံ႕ဖြတ္တို႔၊
စြမ္းအားရွင္တို႔ဆိုရင္ ဝန္ထမ္းေလာက၊ အထူးသျဖင့္ ရဲတို႔၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအပိုင္းက
လူေတြက ေတာ္ေတာ္ကို ေၾကာက္တဲ့သေဘာ ရွိတယ္။ ဒီကိစၥကို ေမးၾကည့္ေတာ့
ေဒၚေအာင္ဆန္စုၾကည္ကို ၾကိဳဆိုတဲ့လူေတြကို သူတို႔က ကားနဲ႔ ျဖတ္သြားရင္းနဲ႔
အေပၚကေနၿပီးေတာ့မွ ေလာက္ေလးခြေတြ၊ ခဲေတြနဲ႔ ပစ္တယ္။
ေအာက္ကေကာင္ေတြကမခံခ်င္တာနဲ႔ ေနရာမွာရွိတဲ့ လမ္းေဘးက ေက်ာက္စရစ္ခဲေတြနဲ႔ ျပန္ပစ္လို႔
မွန္သြားတယ္လို႔ ေျပာတာပါ။
အဲဒီညက ေတာ္ေတာ္ကို ေမွာင္သြားေတာ့ ဘဘကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကို စိုးရိမ္တယ္။
စဥ့္ကူးအထြက္နဲ႔ ေျခေတာက္ေပါက္ အသြားမွာ လမ္းမွာ ႐ိုက္ၾကမလားဆိုၿပီးေတာ့
စိုးရိမ္မိတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ သူတို႔လုပ္တဲ့ လုပ္ရပ္ေတြက ဆိုးဆိုးရြားရြား
ျဖစ္ေနလို႔ပါ။ ဒါေပမဲ့ စဥ့္ကူးမွာရွိတဲ့ အမ်ဳိးသမီးအဖြဲ႔ေတြေရာ၊
ေယာက်္ားတခ်ဳိ႕ကေရာ၊ သံဃာေတာ္ကေရာ ေျခေထာက္ေပါက္ကို သန္းေခါင္အခ်ိန္ေလာက္မွာ
လိုက္ပို႔ၾကတယ္။
ေျခေထာက္ေပါက္မွာ တရားပြဲ လုပ္ေတာ့လည္း လူေတြက အုပ္လိုက္လာၾကတာပဲ။ အဲဒီလာတဲ့အခါမွာ
တားတာဆီးတာ၊ ခရာေတြမႈတ္ ဘာေတြမႈတ္နဲ႔၊ လူထုက မေက်မနပ္ ျဖစ္ေနၾကတယ္။ အဲဒီမွာ ဘဘတို႔
ေျပာရတယ္၊ လမ္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ အက်ယ္ၾကီး ေပးထားတာပဲ ဘာျဖစ္လို႔ ဒီကားေတြက
မသြားဘဲ၊ မလာဘဲနဲ႔ ဘာျဖစ္လို႔ ခရာမႈတ္ေနရတာလဲလို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့မွ ခရာသံ
တိပ္သြားတယ္။ တရားပြဲေတြဘာေတြ လုပ္ၿပီးေတာ့ ဘဘတို႔ မတၱရာကို ထြက္လာတယ္။
မတၱရာထြက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ အလားတူပဲ ျဖစ္တယ္။ မတၱရာ လမ္းမွာေတာ့ အေႏွာင့္အယွက္
မရွိဘူး။
ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ လူေတြက ေနာက္ကေန တပါထဲ ပါလာခဲ့တယ္။ မတၱရာေရာက္ေတာ့ ေနလည္စာ
စားၿပီးေတာ့ လူအုပ္ၾကီးက အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ၾကိဳဆိုတဲ့ တိုက္ေရွ႕မွာ ၿခံဝင္းၾကီး ရွိတယ္။
ၿခံဝင္းထဲမွာ လူေတြက ျပည့္ေနတယ္။ ခုနတုန္းက လိုက္လာတဲ့ လူေတြက အဲဒီလူအုပ္ထဲ
ဝင္ၿပီးေတာ့ အသံခ်ဲ႕စက္ေတြ ဖြင့္တယ္၊ သံပံုးေတြ တီးၿပီးေတာ့ ခုနကေျပာခဲ့တဲ့
ေၾကြးေၾကာ္သံေတြကို ေၾကြးေၾကာ္တယ္။ လူေတြက မေက်နပ္ဘဲ သူတို႔နဲ႔
ကေတာက္ကဆျဖစ္ၿပီးေတာ့ အဲဒီနားမွာရွိတဲ့ ေက်ာင္းတိုက္ေတြက သံဃာေတာ္ေတြ၊
ဘုန္းၾကီးေတြ ဆင္းလာၿပီးေတာ့ သူတို႔ကို လုိက္တားတယ္။ ေထာ္လာခ်ီကားေပၚက
ဘုန္းၾကီးေတြကို ေလာက္ေလးခြနဲ႔ လိုက္ပစ္တယ္။
ေအာ္တဲ့လူေတြက ဘုန္းၾကီးေတြလည္း ေရာက္လာေတာ့ သူတို႔လည္း အကုန္လံုး ထြက္ေျပးၾကတယ္။
မတၱရာ ထြက္လာၿပီးေနာက္ တလမ္းလံုးက အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ေတာ့တာပါပဲ။ မႏၲေလးရာက္ေတာ့
တရက္၊ ၂ ရက္ေနေတာ့ ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ မႏၲေလးက ထြက္တဲ့အခ်ိန္ ေမလ ၂၉ ရက္ေန႔မွာ
မံုရြာဘက္ကို ထြက္တယ္။ မံုရြာဘက္ကို ထြက္ေတာ့ ျမင္းမူအေရာက္မွာ သတင္းရတယ္။
အဖြဲ႔ခ်ဳပ္က ဘာေျပာလဲဆိုေတာ့ မံုရြာဘက္မွာ လူတစု စုၿပီးေတာ့ ႐ိုက္မယ္ျပဳမယ္နဲ႔
လူစုေနၾကတယ္လို႔ အဲဒီလို ေျပာတယ္။ ေျပာတဲ့အခါက်ေတာ့ ရန္ကုန္မွာရွိတဲ့ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္က
ေခါင္းေဆာင္ေတြကလည္း ဒီသတင္းရတယ္။ ဘဘက ဥကၠ႒ ဦးေအာင္ေရႊကို ေခၚတယ္၊ ဦးေအာင္ေရႊကလည္း
ဘဘကို ေခၚဖို႔ ၾကိဳးစားရင္းနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ဆံုတယ္။ ခုနကေျပာသလို သတင္းရတယ္။
သတင္းရတဲ့အတြက္ သက္ဆိုင္ရာ အၾကီးအကဲေတြကိုေတာ့ သတင္းပို႔ထားၿပီးၿပီ။ ခင္ဗ်ာတို႔
သြားတဲ့အခါ သတိထားသြားပါ၊ စသျဖင့္ အဲဒီလို ေျပာတယ္။
ဘဘကလည္း ဒီမွာရွိတဲ့ လံုၿခံဳေရး အသိုင္းအဝိုင္းကိုလည္း အေၾကာင္းၾကားထားၿပီးၿပီ။
တတ္ႏိုင္သေလာက္လံုၿခံဳေရးေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ ေျပာထားတယ္။ အဲဒီလိုေျပာၿပီးေတာ့ ျမင္းမူကေန
စထြက္ၾကတယ္။ အဲဒီကေန စထြက္တဲ့ အခ်ိန္ကစၿပီး ေအာ္တာေတြ ဘာေတြလည္း ပါတယ္။
မံုရြာမေရာက္ခင္ ၿမိဳ႕ဝင္မွာကတည္းက လူအုပ္က အမ်ားၾကီး ျဖစ္ေနၿပီ။
ေနရာတေနရာမွာ ဆန္႔က်င္ဘက္ ေအာ္မယ့္သူေရာ၊ ေအာ္႐ံုတင္မကဘူး ေႏွာင့္ယွက္ဖို႔
ေတာ္ေတာ္ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ေႏွာင့္ယွက္ဖို႔ ျပင္ေနတဲ့ လူ ၄-၅-၆ဝ ေလာက္က
လမ္းအေကြ႔ေလးနားမွာ ဆန္႔က်င္ဖို႔၊ ျပဳဖို႔ နည္းနည္းေလး အၾကမ္းဖက္ခ်င္တဲ့သေဘာ
သူတို႔ အမူအရာေတြက မေကာင္းဘူး။ က်ေနာ္တို႔ကို ဘယ္သူက ေစာင့္ေရွာက္လဲဆိုေတာ့
မံုရြာက လူငယ္ေတြလည္း ပါတယ္။ ၿမိဳ႕လူထုလည္း ပါတယ္။ ေနာက္ မံုရြာက သံဃာေတာ္ေတြေရာ၊
မႏၲေလးဘက္က လိုက္လာတဲ့ သံဃာေတြလည္း ပါတယ္။ ဆိုေတာ့ သူတို႔ ဝိုင္းဝန္းၿပီးေတာ့
အတားအဆီး အပိတ္အပင္လုပ္လိုက္တဲ့အခါ ဘာမွ မျဖစ္သြားဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ
ေမွာင္စျပဳေနၿပီ။ အဲဒီကေန လာလိုက္တာ ဆိုင္းဘုတ္တင္မယ့္ ေနရာကို ည ၈ နာရီ
နီးပါးေလာက္မွာ ေရာက္တယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ခရီးစဥ္မွာ လူထုက လာေရာက္ေထာက္ခံၾကိဳဆိုတဲ့ အထဲမွာ မိုးကုတ္နဲ႔
မံုရြာက အမ်ားဆံုး ျဖစ္တယ္။ မံုရြာအဝင္မွာ ေမွာင္ေနတဲ့အတြက္
ဖေယာင္းတိုင္ေတြထြန္းၿပီး လိုက္ၾကတဲ့သူေတြက အမ်ားၾကီးပဲ။ အဲဒီမွာ
အဖြဲ႔ခ်ဳပ္႐ံုးေရာက္တယ္။ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္႐ံုးမွာ ဆိုင္းဘုတ္တင္ၿပီးေတာ့ကာ မံုရြာအဖြဲ႔ခ်ဳပ္က
စည္း႐ံုးေရး ပုဂၢိဳလ္ေတြကို ဖမ္းခ်ဳပ္တယ္။ ေခၚၿပီးေတာ့ ေမးတယ္။ ဗဟိုကေတာ့
က်ေနာ္တို႔က အမိန္႔ရတယ္။ ၿမိဳ႕နယ္က သက္ဆိုင္ရာ မယကကို ခြင့္မေတာင္းဘူးဆိုၿပီးေတာ့
ဖမ္းခ်ဳပ္တယ္။
အဲဒီဟာေတြကို ရွင္းရလင္းရတာ လုပ္ၿပီးေတာ့၊ ေျပလည္ေတာ့ သြားတယ္။ ဘဘတို႔က ဗဟိုက အမိန္႔စာနဲ႔
လာတဲ့အတြက္ ေျပာလည္ေတာ့ သြားၿပီ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီမွာစၿပီး ပဋိပကၡေလးေတာ့ ရွိေနၾကၿပီ။
တည္းတဲ့ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ၁၁ နာရီေလာက္ ရွိၿပီ။ အဲဒီမွာ လူငယ္ဖြဲ႔စည္းပံုအရလူငယ္ဖြဲ႔စည္းေရး လုပ္တယ္။
လုပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေအာက္မွာက သကၤန္းဝတ္တခ်ဳိ႕က တကာမၾကီး ေတြ႔ခ်င္လို႔ ဆင္းခဲ့ပါတို႔
ဘာတို႔ေပါ့ေလ။ ေနာက္ၿပီး တရားေဟာပါေပါ့ေလ။ ဘုန္းၾကီးတို႔ ေစာင့္ေနပါတယ္ေပါ့ေလ။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က က်ေနာ့္ကို ေျပာတယ္။ ခဏသြားၿပီးေတာ့ ေျပလည္ေအာင္
လုပ္ေပးပါဆိုၿပီးေတာ့ ေျပာတယ္။ အဲဒီမွာ ဘဘဆင္းသြားတယ္။ ဆင္းသြားတဲ့အခါက်ေတာ့
သူတို႔ကို ေတြ႔တယ္။ သူတို႔ အမူအရာက မေကာင္းဘူး။ ရန္လိုတဲ့ အမူအရာ ျဖစ္ေနတယ္။
ဘုန္းၾကီးအစစ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ သကၤန္းဝတ္ထားတဲ့ လူေတြ ျဖစ္တယ္။ သူတို႔ရဲ႕ အမူအရာက
ရန္မူတဲ့ အမူအရာေတြ ျဖစ္ေနေတာ့ ဘဘက ေတာင္းပန္တယ္၊ ရွစ္ခိုးၿပီးေတာ့ အရွင္ဘုရား
ညဥ့္လည္း နက္ပါၿပီ၊ တကာမၾကီးလည္း အလုပ္က မၿပီးေသးပါဘူး။ တေန႔လံုးလည္း
ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္လွပါတယ္။ ဒါၿပီးရင္လည္း နည္းနည္းနားဖို႔ လိုပါတယ္။ ဆရာေတာ္အေနနဲ႔
မနက္ အာ႐ံုဆြမ္းဖုိးေပးၿပီးေတာ့ ျပန္ၾကြလာလို႔ ရွိရင္လည္း တကာမၾကီးကို
ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္လို႔ ေလွ်ာက္ထားတယ္။
မေတြ႔ႏိုင္ဘူး၊ မျပန္ႏိုင္ဘူး။ ဒီေန႔ည ဒီတကာမၾကီးကို မေတြ႔ရရင္ က်ဳပ္မျပန္ဘူး။
ေခၚလာခဲ့၊ ဆင္းေပးပါ။ တပည့္ေတာ္က ေခၚၿပီး ဆင္းခိုင္းလို႔ မရဘူး။ အေပၚမွာ သူ
အလုပ္လုပ္ေနတယ္။ ၿပီးရင္ သူ အနားယူပါမယ္။ အလုပ္လုပ္ရင္ ည ၁၂ နာရီ၊ ၁ နာရီထိ
ေရာက္သြားမယ္။ သူအိပ္ခ်ိန္က ၂ နာရီ၊ ၃ နာရီေလာက္ပဲ ရွိမယ္။ ဆရာေတာ္
သံဃာေတာ္ရွင္ျမတ္မ်ားအေနနဲ႔ ေက်ာင္းကို ျပန္ၿပီး ေအးေအးေဆးေဆး ၾကြပါ။ ၿပီးေတာ့မွ
တေရးတေမာ အိပ္ၿပီးတာ့မွ ျပန္လာပါေျပာတာကို မရဘူး။ ပူညံပူညံ လုပ္ေနတဲ့အခါမွာ
ေဘးနားမွာရွိတဲ့ လူေတြက ရပ္ၾကည့္ေနၾကတာေပါ့။ တျခားတဖက္မွာရွိတဲ့ လူငယ္ေတြက
ေက်ာင္းသားေတြ ေရာက္လာၾကတယ္။ သူတို႔ကလည္း အဲဒီလို ဘုန္းၾကီးေတြ လုပ္ေနတာကို
မၾကိဳက္ဘူး။ မၾကိဳက္တဲ့ အမူအရာကို လူအုပ္က ျပတဲ့အခါက်မွ သူတို႔က
ေယာင္ခ်ာ၊ေယာင္ခ်ာနဲ႔ ျပန္သြားၾကတယ္။
စိတ္ထဲမွာေတာ့ သိေနတယ္။ မနက္ျဖန္ေတာ့ တခုတခုေတာ့ လုပ္မွာပဲဆိုတာ သိေနတယ္ေလ။
တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ေဘးကေန လုပ္မယ္ဆိုတဲ့ သတင္းေတြကလည္း ထပ္ထပ္ရေနၾကတယ္။ ဒါနဲ႔
မံုရြာကေန ထြက္ေတာ့ လိုက္ပို႔တဲ့ လူအုပ္က မနည္းဘူး။ သံဃာေတာ္ေတြေရာ၊ မံုရြာက
ေက်ာင္းသားေတြေရာ၊ မႏၲေလး စစ္ကိုင္းဘက္က ပါလာတဲ့ အမ်ဳိးသမီးအဖြဲ႔ေတြေရာ
ကားတန္းေတြက အရွည္ၾကီးေပါ့။ အဲဒီမွာ ေရွ႕ဆက္ ေတာ္ေတာ္ေလးသြားတဲ့ အခါက်ေတာ့
ဘုတလင္ေလာက္ ေရာက္ခါနီးေတာ့ ဘာသိလဲဆိုေတာ့ ေနာက္က လိုက္လာတဲ့ ကားေတြကို ဖမ္းတယ္၊
ဆီးတယ္၊ တားတယ္၊ ပိတ္တယ္ေတြ လုပ္တယ္လို႔ ၾကားတယ္။
အဲဒီေနာက္ ကားေတြက ပါမလာဘူး။ ကားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ပါလာတယ္။
အၿမီႇးပိုင္းေလးေလာက္ေတာ့ က်န္ခဲ့တယ္။ ဘုတလင္မွာ အစည္းအေဝးလုပ္တယ္။ လူငယ္ေတြ
ဖြဲ႔စည္းတာေတြ လုပ္တယ္။
ၿပီးသြားတဲ့အခါ ေနာက္အဖြဲ႔ေတြ မလာေသးတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ သြားေခၚဖို႔ လူလႊတ္လိုက္တဲ့
အခါက်ေတာ့ ဘဘတို႔ ေရွ႕ဆံုးက လမ္းျပတဲ့ ကားကို ျပန္လႊတ္လိုက္တယ္။ အဲဒီကားလည္း
ျပန္မလာဘူး။ အဲဒီမွာ အေျခအေနကေတာ့ သိပ္မေကာင္းေတာ့ဘူး။ နည္းနည္းေတာ့ အဖမ္းအဆီး၊
အခ်ဳပ္အေႏွာင္ေတြက မ်ားေနၿပီ။ ဘုတလင္မွာ အားလံုးၿပီးသြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ ၄ နာရီခြဲ
ေရာက္ၿပီ။
ပန္းကုံးဆြတ္တာတို႔ လုပ္တာေတြ ရွိသလို တခ်ဳိ႕ေနရာေတြက ၁ဝဝ-၁၅ဝ ေလာက္ရွိတဲ့ လူေတြက ၅
နာရီေလာက္မွာ ဘုတလင္က ထြက္လာတယ္။ လမ္းမွာရွိတဲ့ ရြာေတြက ၾကိဳတာတို႔၊ တေလွ်ာက္လံုး
မျပတ္ဘူး၊ ရွိေနၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕ရြာေတြက တရားေဟာခိုင္းတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က
တရားမေဟာႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ လာၾကိဳတဲ့ လူေတြကို လက္ကေလးျပၿပီး
ျပန္ႏႈတ္ဆက္ၿပီးလာခဲ့တဲ့ အခ်ိန္မွာ စိုင္ျပင္ၾကီးဆိုတဲ့ ေနရာကို ေရာက္တယ္။ အဲဒီကို
ေရာက္တဲ့အခ်ိန္က သိပ္မေမွာင္ေသးဘူး၊ အလင္းေရာင္ ရွိတယ္။
ဘယ္အခ်ိန္ေလာက္ ရွိမလဲဆိုေတာ့ ည ၆ နာရီခြဲေလာက္ ရွိမယ္။ အလင္းေရာင္ က်န္ေသးေတာ့
အဲဒီကို ဝင္လိုက္တယ္။ ဝင္လိုက္ရတဲ့ အေၾကာင္းအရင္း တျခားမဟုတ္ဘူး။
စိုင္ျပင္ၾကီးရြာကို ကိုဝင္းျမင့္ေအာင္ ဒီပဲယင္းရဲ႕ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္၊ သူက
အဖမ္းခံထားရတယ္။ သူ႔မိသားစုေတြကို အားေပးစကားေျပာဖို႔ ဝင္လိုက္တယ္။
ဝင္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ အျပင္မွာ လူအုပ္ၾကီးက အမ်ားၾကီး ေရာက္လာတယ္။
လူကေတာ့ ၄-၅ဝဝဝ ေလာက္ ရွိမယ္။ တခ်ဳိ႕ကလည္း သူတို႔ကားနဲ႔ သူတို႔ ဆိုင္ကယ္ေတြနဲ႔
လုိက္လာၾကတယ္။ ျပန္ခါနီးက်ေတာ့ ထြက္လို႔ မရဘူး။ ေျပာရေဟာရ ေတာင္းပန္ရ လုပ္ရေသးတယ္။
စကားေျပာတဲ့အခ်ိန္မွာ အခ်ိန္ေလးက ရသြားေတာ့ ထြက္တဲ့အခ်ိန္က ေမွာင္စျပဳေနၿပီ။
စိုင္ျပင္ၾကီးက ထြက္လာတဲ့အခ်ိန္က ေမွာင္စျပဳေနၿပီ။ ထြက္တဲ့အခ်ိန္မွာ လမ္းျပတဲ့
ကားက မံုရြာဘက္ ျပန္သြားတာ ျပန္မလာေတာ့ ေဒသခံ လမ္းျပ ဂ်စ္ကားေလးက ေရွ႕က
ေမာင္းၿပီးေတာ့ ေနာက္ကလိုက္တဲ့ ဘဘကား (ေတာင္းေအစ့္) က ေရွ႕ျဖစ္သြားတယ္။
ဘဘကားေနာက္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကား၊ ေနာက္က မႏၲေလး စစ္ကိုင္း မံုရြာတို႔က
လိုက္ပို႔တဲ့ ကားေတြဗ်ာ။ စိုင္ျပင္ၾကီးအထြက္မွာ ကားက တခါရပ္တာ ေတြ႔လိုက္ရတယ္။
က်ေနာ္ကလည္း ရပ္ေစာင့္ေနတယ္။ တခါျပန္ထြက္လာေတာ့ က်ည္ရြာကို ေရာက္တယ္။ က်ည္ရြာမွာ
တခါရပ္တယ္။ က်ည္ရြာမွာ ရပ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ နည္းနည္းေလး ၾကာတယ္။ ၁ဝ မိနစ္၊ ၁၅
မိနစ္ေလာက္ ၾကာမယ္ထင္တယ္။ ဘဘက ကားကို ရပ္ေစာင့္တယ္။ ေနာက္ေတာ့
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကား ထြက္လာၿပီး မၾကာဘူး သူ႔ကားကို ရပ္လိုက္တယ္။ ဘဘတို႔ကားလည္း
ရပ္လိုက္တယ္၊ သိပ္မၾကာဘူး။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေနာက္က လိုက္လာတဲ့ ကားေတြ
ေရာက္လာတယ္။
ကေလးေတြက ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္နဲ႔ ဘုန္းၾကီးေတြ တင္လာတာေတြ အမ်ားၾကီးပဲ။ သူတို႔က
အုပ္ၾကီးလိုက္ ေရာက္လာတယ္။ က်ည္ရြာမွာ ရွိေနတဲ့ ကားေတြကို ေနာက္က လိုက္လာတဲ့
ဒိုင္နာကားေပၚက လူေတြက ႐ိုက္ကုန္ၿပီ၊ ေသတဲ့လူေတြ ေသကုန္ၿပီ၊ အဘတို႔နဲ႔
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ရဲ႕ လံုၿခံဳေရးကို က်ေနာ္တို႔ တာဝန္ယူတယ္တဲ့။ ကေလးေတြက
က်ေနာ္တို႔ကားနဲ႔ ေဒၚေအာင္ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကားကို ဝိုင္းၿပီးေတာ့ လံုၿခံဳေရး
ယူေပးတယ္။
ဘဘကို ကားေပၚက မဆင္းဖို႔ ေျပာတယ္။ ဘဘလည္း မဆင္းဘဲ မေနႏိုင္ဘူး။ လိုက္သြားၿပီးေတာ့
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ၾကည့္ရဦးမယ္။ အေျခအေနသိေအာင္ ကားေပၚကဆင္းၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္
ရွိတဲ့ေနရာကို သြားတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကားနဲ႔ ဘဘကား ရပ္ထားတဲ့ေနရာနဲ႔
ကိုက္၂ဝ-၂၅ ေလာက္ ေဝးမယ္။ အဲဒီကို ဘဘသြားလိုက္တယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကား (Double Cap) ေပါ့။ သူက အလယ္ခန္းမွာ ရွိတယ္။ ဘဘက
ကားေဘးေရာက္ေတာ့ က်ည္ရြာမွာ ႐ိုက္ကုန္ၿပီးလို႔ ေျပာေတာ့ သူ သိတယ္။
ဘဘက အႏၲရာယ္ျဖစ္ေနတယ္ဆိုေတာ့ သူ႔ကားကို သြားေစခ်င္တယ္။ ကားကို ဒီပဲယင္းဘက္ကို
ေမာင္းေစခ်င္တယ္။ က်ေနာ္က သြားခိုင္းတာကို သူက မသြားဘူးလို႔ ေျပာတယ္။ ေနာက္က
အ႐ိုက္အႏွက္ခံေနရတဲ့သူေတြ၊ သူ႔ကို ၾကိဳဆိုတဲ့ လူေတြကို ႐ိုက္တာႏွက္တာေတြကို သူ
လက္မခံဘူး။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ဒီလူေတြနဲ႔အတူ သူ ေနမယ္။ မသြားဘူးဆိုၿပီး ေျပာတယ္။
စိတ္ထဲမွာေတာ့ သိပ္စိုးရိမ္သြားတာေပါ့ဗ်ာ။ မသြားရင္ေတာ့ ဒုကၡမ်ားလိမ့္မယ္ဆိုၿပီး၊
ေနာက္ပိုင္းက အေျခအေနသိေအာင္ ၾကည့္တယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ကားေနာက္က မႏၲေလးကားကို လြန္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ
ဘာျမင္လဲဆိုေတာ့ မီးအနီးေရာင္ေတြက အေပၚမွာ အနီရဲရဲေတြ မီးရႈိ႕ထားတဲ့
မီးေလာင္တဲ့ပံု ျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီေရွ႕က ကားေတြက မီးထိုးထားတာက မီးက အျဖဴေရာင္ေပါ့။
အဲဒီမွာက လူေတြက ႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲ ေအာ္ၾကဟစ္ၾကနဲ႔ ကမၻာပ်က္သလိုပါပဲ။ လမ္းေဘးက
ဖုံေတြကလည္း ထ၊ မီးအလင္းေရာင္ေအာက္မွာ ျမင္ကြင္းေတြက ဆိုးဆိုးရြားရြားေတြ
ျမင္ေနရတယ္။ ဘဘက စိုးရိမ္ၿပီးေတာ့ သိပ္ၿပီးေတာ့ နီးေနၿပီဆိုေတာ့ ျပန္လာတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေရွ႕ကိုသြားဖို႔ ျပန္လာတာ။ သူ႔ဆီေရာက္ေတာ့ အေျခအေနေတြ
အားလံုးေျပာ ျပတယ္။ သူ မသြားဘူးတဲ့။ အဲဒီလို မသြားဘူး ေျပာေနတဲ့အခ်ိန္မွာ
လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေနာက္က ကားတကားကို စၿပီး ႐ိုက္ေနနၿပီ။ ႐ိုက္တဲ့ အသံေတြ စၿပီး
ၾကားေနရၿပီ။ ဝုန္းဝုန္းနဲ႔ ႐ိုက္သံေတြ ၾကားေနရတယ္။ ေနာက္ ဒုတိယကားကိုလည္း
႐ိုက္ေနၿပီ။ ေဒၚေအာင္ဆန္စုၾကည္ကား (Double Cap) ရဲ႕ တံခါးေပါက္ထိပ္နားကို
ေရာက္လာေတာ့၊ ကိုတိုး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ပုဂၢဳိလ္ေရးအရ တာဝန္ယူတဲ့ လူငယ္က
ကားေပၚမွာပါတဲ့ လူငယ္ေတြက ကားေအာက္ကို ဆင္းၿပီး ကာကြယ္ထားတဲ့ သေဘာ ရွိတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကိုတိုးက ေအာ္လိုက္တယ္။ ဘာ ေအာ္လိုက္လဲဆိုေတာ့ ဒီကားဟာ
ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းရဲ႕ သမီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ကား၊
ဘဘကလည္း မင္သက္မိေနရာကေန သတိရလာၿပီး ကုန္းေအာ္တယ္။ ေဟ့ေကာင္ေတြ မလုပ္နဲ႔၊
မ႐ိုက္နဲ႔ဆိုၿပီး ကုန္းေအာ္တယ္။ ေအာ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ စကၠန္႔ပိုင္းေလးေလာက္ေတာ့
ရပ္သြားတယ္။
သကၤန္းဝတ္ ရြယ္သူ ၄-၅ ေယာက္ေလာက္က သကၤန္းဝတ္ ဒုတ္နဲ႔ သူတို႔က ေရွ႕ကဗ်ာ။
ေနာက္ကေကာင္ေတြက ညာသံေပးတဲ့ အေကာင္ေတြ၊ လူငယ္လူလတ္ပိုင္းေတြ။ သူတို႔က
ပုဆိုးတိုတိုနဲ႔႔ ခါးစည္းထားတယ္။ ေနာက္ လက္မွာ အမွတ္အသားပါတယ္။ လက္မွာက
ဝါးရင္းဒုတ္ေတြကို ကိုင္ထားတယ္။ ေနာက္ကေန ေအာ္ေနတယ္။ ခဲေတြနဲ႔ ပစ္တယ္။ ဒီေကာင္ေတြ
ခ်ကြာဆိုၿပီး ေနာက္ကေန ေအာ္ေနတယ္။ ဒုတိယအၾကိမ္႐ိုက္ဖို႔ လုပ္ရာကေန ရပ္သြားေသးတယ္။
ေနာက္ကေကာင္ေတြက ႐ိုက္ခိုင္းေနတယ္ဆိုေတာ့ ႐ိုက္မွာပဲဆိုတာ ဘဘ တြက္ထားတယ္။
ဘဘက ဒုတ္လြတ္တဲ့ ေနရာကို နည္းနည္းေလးေရွာင္ၿပီးေတာ့ လွည့္လိုက္တဲ့အခါ ေနာက္က
႐ိုက္တာပဲဆိုၿပီး ေရွာင္လိုက္တဲ့အခါ ဘဘ လဲက်သြားတယ္။ ဘဘ ေျခေထာက္က ေျခက်င္းဝတ္
လည္ၿပီးေတာ့ ထလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ကားေဘာနပ္ေရွ႕ေရာက္တဲ့
အခ်ိန္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကား ထြက္သြားတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ အဲဒီလို
ထြက္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ သိပ္ၿပီးေတာ့ ဝမ္းသာသြားတယ္။ ႐ိုက္ေတာ့ ႐ိုက္တယ္ မထိဘူးေပါ့။
သူ ဒီေသတြင္းက လြတ္ၿပီဆိုၿပီး ဝမ္းသာသြားမိတယ္။
ဘဘက ဘဘကားဆီ အေျပးသြားတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကားကို ႐ိုက္ရင္း႐ိုက္ရင္း
လိုက္သြားေတာ့ မမီဘူး။ သူတို႔ပါးစပ္က ဆဲတာဆိုတာ၊ ၾကိမ္းတာေမာင္းတာေတြ လုပ္ရင္းနဲ႔
လိုက္သြားတယ္၊ မမီဘူး။ မမီတဲ့ အခါကေတာ့ ဘဘစီးလာတဲ့ကားကို လွည့္ၿပီးေတာ့
႐ိုက္တာေပါ့ေနာ္။
ဘဘကားကလည္း ေမာင္းထြက္သြားေတာ့ မမီလိုက္ဘူး။ ဘဘက ကိုက္ ၁၅ ကိုက္ေလာက္မွာ
က်န္ရစ္ခဲ့ၿပီးေတာ့ ဘဘကား ထြက္သြားတယ္။ အဲဒီေကာင္ေတြက ေမာ္ေတာ္ကားကို မမီတဲ့
အခါက်ေတာ့ ဆဲဆိုၿပီးေတာ့ ျပန္လာၾကတယ္။ ႐ိုက္တဲ့ သကၤန္းဝတ္တဲ့ ေကာင္ေတြနဲ႔ ေနာက္က
ညာသံေပးၿပီး လုပ္ခိုင္းတဲ့ သူေတြက ျပန္လာၾကတယ္။
က်ေနာ္က လမ္းရဲ႕ ညာဘက္ေဘးနားမွာ ၿငိမ္ၿပီးေတာ့ ေနရတယ္။ သေဘာက ညဆိုေတာ့ မျမင္ဘူး။
လြတ္ရင္ ဒီပဲယင္းဆီ ေျပးမယ္ဆိုၿပီး ျပင္ထားတယ္။ သူတို႔ ဘဘနဲ႔ အလွမ္းေဝးတဲ့
ေနရာလည္း ေရာက္ေရာ ဒီပဲယင္းဘက္ကို ေျပးတာပဲ။ ေမာလို႔ရွိရင္ လမ္းေလွ်ာက္လိုက္၊
အေမာေလးေျဖလိုက္၊ ေျပးလိုက္လုပ္တယ္။
ဒီပဲယမ္းဘက္ကို ေျပးလာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေနာက္ဘက္က ေအာ္သံေတြ ၾကားတယ္။ မန္း ၁
ဒီကိုလာစု၊ မန္း ၂ ဟိုဘက္မွာစု ဆိုတဲ့ အသံေတြ ၾကားေနရတယ္။ မန္း ၁၊ မန္း ၂ ဆိုတာက
မႏၲေလးက ေခၚလာတဲ့ အေကာင္ေတြပဲလားဆိုၿပီး စဥ္စားစရာ ျဖစ္သြားတယ္။ အဲဒီဟာ
ၾကားၿပီးေနာက္မွာ ေရွ႕မွာ လူတေယာက္ ေတြ႔တယ္။ ေရွ႕မွာေတာ့ ဒီေကာင္ေတြ
မရွိေသးဘူးဆိုတာ သိထားတယ္။ ေရွ႕မွာ ေတြ႔ရတဲ့ လူေတြ ငါတို႔ဆီဘက္က လြတ္သြားတဲ့ လူေတြ
ျဖစ္ႏိုင္တယ္ဆိုၿပီး လွမ္းေမးလိုက္ေတာ့ ခင္ဦးၿမိဳ႕နယ္က လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္
ေဒါက္တာဝင္းေအာင္နဲ႔ ေတြ႔တယ္။ က်ေနာ္ ေျခက်င္းဝတ္ လည္သြားတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကေတာ့ လြတ္သြားတယ္။ သူတို႔ လွမ္း႐ိုက္တာကို ေရွာင္လိုက္တဲ့အတြက္
ဒုတ္နဲ႔ ထိုးမိတာ ျဖစ္တယ္။ ပါးစပ္မွာ ကြဲသြားတယ္။ သူ႔ရင္ဘတ္မွာ ေသြးေတြက ရဲေနတာပဲ။
ေဒါက္တာဝင္းေအာင္ သြားေတြ၊ ဘာေတြ ပ်က္စီးသြားတယ္။ က်ေနာ္မွာ ဖိနပ္မပါေတာ့
သူ႔ဖိနပ္ေတြ ဘာေတြ ခြ်တ္ေပးတယ္။ ႏွစ္ေယာက္အတူတူ သြားတဲ့အခါ ေရွ႕နည္းနည္းေလး
ေရာက္တဲ့အခါမွာ ၉ နာရီ ထိုးသံ ၾကားရတယ္။ အဲဒီ နာရီအသံၾကားၿပီး မၾကာခင္မွာ ဒီပဲယင္း
တပ္ကေန ပုဒ္မ ၁၄၄ ထုတ္သံကို ၾကားလိုက္ရတယ္။ အဲဒီကေန ဆက္သြားတဲ့အခါက် မႏၲေလးတိုင္းက
လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ဦးတင္ေအာင္ကို ေတြ႔တယ္။
မူလက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ကားေပၚမွာ ရပ္တုန္းက ကိုတိုးေအာင္၊ ညာဘက္က က်ေနာ္၊
က်ေနာ္နဲ႔ ကပ္ၿပီး ရပ္ေနတဲ့သူက ဦးတင္ေအာင္ရဲ႕ေဘးက မႏၲေလးက ကေလးေလး။ အဲဒီကေလးေလးက
သနားစရာ ေကာင္းပါတယ္။ သူ႔ကို လူၾကီးေတြက ႐ိုက္မယ္လုပ္ေတာ့ အကိုတို႔ရယ္ က်ေနာ့္ကို
မ႐ိုက္ပါနဲ႔ က်ေနာ္က ေက်ာင္းသားေလးပါ။ က်ေနာ္က မိဘကို လုပ္ေကြ်းေနတာပါ။ ကေလး
သဘာဝအတိုင္းေျပာတာ၊ ေတာင္းပန္ေနတာ က်ေနာ္ ၾကားေယာင္ေနမိတယ္။ အဲဒီကေန
ဆက္ၿပီးသြားေတာ့ ဘဘတို႔ဘက္က ကားမီးက လင္းလိုက္၊ မွိတ္လိုက္၊ လင္းလိုက္ဆိုေတာ့၊
က်ေနာ္တို႔ စိတ္ထဲမွာ ထင္တာက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က လြတ္သြားၿပီးေတာ့ က်န္တဲ့လူေတြက
သူ႔လူကို သူ ေစာင့္ေခၚေနတယ္ ထင္ၿပီးေတာ့ ဘဘတို႔ ျမန္ျမန္သြားၾကတယ္။
ဟိုလည္းေရာက္ေရာ၊ အနားလည္းေရာက္ေရာ၊ ကားေတြက မီးေတြဖြင့္လိုက္တဲ့ အခါက်ေတာ့
ဘဘတို႔ကို မီးနဲ႔ထိုးထားသလိုျဖစ္ၿပီး မီးေတြ လင္းေနတယ္။
ဘဘတို႔ကို ႐ိုက္ဖို႔ ဆင္းလာၾကတယ္။ ဘဘတို႔အနား ေရာက္လာေတာ့ ဘဘက ေအာ္ေျပာလိုက္တယ္။
ဟိုက ငါတို႔ကို ႐ိုက္လို႔ ငါတို႔က အသက္လုၿပီးေတာ့ ထြက္ေျပးလာတယ္။ မင္းတို႔က ဒီကေန
ပိတ္ၿပီးေတာ့ လုပ္မယ္ဆိုေတာ့ကာ မင္းတို႔နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ငါတို႔ ဘာလုပ္လို႔လဲ။
ငါတို႔မွာ ဘာလက္နက္မ်ား ပါလို႔လဲ။
မင္းတို႔နဲ႔ ငါတို႔က ဘာျဖစ္လို႔လဲလို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ တန္႔သြားတယ္။
ေခါင္းေဆာင္လုပ္တဲ့သူက ေဟ့ေကာင္ေတြ ခဏေနဦး။ သူတို႔ကို ေမးၾကည့္ရဦးးမယ္။ အေကာင္
ႏွစ္ေကာင္ သံုးေကာင္ေလာက္က ေျပာတယ္။ ခုနတုန္းက ကားတစီး ျဖတ္သြားတယ္။
အားလံုးပိတ္ဆို႔ထားတဲ့ အတားအဆီးကိုလည္း၊ အတင္းတိုက္ၿပီးေတာ့ ထြက္သြားတယ္။
တခ်ဳိ႕လူေတြ ထိခိုက္ဒဏ္ရာ ရတယ္။ တခ်ဳိ႕ကို ေဆး႐ံုပို႔ရတယ္။
က်ဳပ္တို႔လူေတြကို ေသေအာင္လုပ္တဲ့အတြက္ ခ်ရမယ္၊ ႏွက္ရမယ္လို႔ အဲဒီလိုေျပာတယ္။
ငါတို႔က ဟိုက အသက္လုေျပးလာရတယ္။ အခု မင္းတို႔က လုပ္မယ္ဆိုရင္ ဥပေဒက ၾကီးေလးတဲ့
ျပစ္ဒဏ္ခံရမယ္လို႔ ဘဘက ေျပာတယ္။ ေခါင္းေဆာင္ လုပ္တဲ့သူက ခင္ဗ်ား
ဘယ္သြားခ်င္လဲဆိုေတာ့ က်ေနာ္လာရင္းက ဒီပဲယင္း သြားဖို႔ပဲ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔
အတူလာတာ၊ သူဘယ္ေရာက္လဲဆိုတာ သိခြင့္ ရွိတယ္။ သူနဲ႔ ေတြ႔ခ်င္တယ္လို႔ ေျပာတယ္။
အဲဒီလိုေျပာေတာ့ ဟိုအေမွာင္ထဲမွာ ထိုင္ေနဆိုၿပီးေတာ့ ေျပာတယ္။ အေပၚက ေကာင္တေကာင္က
႐ိုက္မယ္ဆိုၿပီး ေျပးဆင္းလာေတာ့ အေပၚက ေကာင္ေတြက ႐ိုက္ကြာ၊ ထိုးကြာ
ႏိုင္ငံျခားအားကိုးတဲ့ ေကာင္ေတြ၊ ဘာေတြညာေတြဆိုၿပီး အေပၚေကာင္ေတြက ေၾကြးေၾကာ္သံေတြ
ေအာ္ေနၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ ေခါင္းေဆာင္လုပ္တဲ့သူက ေဟ့ေကာင္ေတြ ပါးစပ္ပိတ္၊ တိတ္စမ္း၊
လုပ္စရာရွိတာ ဒီလူေတြနဲ႔ စကားေျပာေနတယ္။ မင္းတို႔ ပါးစပ္ပိတ္လို႔ ေျပာေတာ့
ၿငိမ္သြားတယ္။ အဲဒါကိုၾကည့္ၿပီး ဘဘက စဥ္းစားတာက သူတို႔ဟာ အဖြဲ႔အစည္းတခုခုက
သင္တန္းေပးထားတဲ့ သူေတြလား။ တပ္ထဲက အဝတ္အစား လဲၿပီးေတာ့မွ လုပ္တာလား၊ ရဲထဲကပဲလား
ဆိုတာကို စဥ္းစားေနမိတယ္။
ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ေကာင္ရဲ႕ အမိန္႔ဟာ ကြပ္ကဲမႈ အေနအထားအရ လိုက္နာမႈ
ရွိတယ္။ ခ်က္ခ်င္း ေျပာတဲ့အခါ ခ်က္ခ်င္း ရပ္သြားတာေတြ၊ မသြားနဲ႔ဆို မသြားတာေတြ၊
ရပ္ဆို ရပ္တာေတြကို သတိထားၾကည့္မိေတာ့ ဒါဟာ အဖြဲ႔အစည္းတခုအေနနဲ႔ လာလုပ္တာပဲလို႔
ေအာက္ေမ့တယ္။ အဲဒီလို ေတြးရင္းနဲ႔ ကားသံေတြ ၾကားတယ္။
သူတို႔ လူေတြထဲက ေအာ္သံေတြ ၾကားတယ္။ ေရွ႕မွာ လူၾကီးေတြ လာတယ္ေျပာတဲ့ အခ်ိန္မွာ
ကားေတြ ဝင္လာတယ္။ ဘဘတို႔ကို ေမးေနတဲ့ အေကာင္က ျပန္သြားတယ္။ ဟိုမွာပဲ စကားေတြဘာေတြ
ေျပာေနေတာ့ ဘဘတို႔က ထိုင္ေနတယ္။ ခဏေနေတာ့ ဘဘတို႔အထဲက ဦးေပါခင္က အေျခအေနက ဘာမွ
မထူးဘူး၊ လူၾကီးေတြ လာတယ္လို႔လည္း ေျပာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ နည္းနည္းေလးေတာ့ အေျခအေန
ေအးသြားတယ္။ က်ေနာ့္အနားကေန အေျခအေနေလး ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ဦးမယ္ဆိုၿပီး
သြားၾကည့္တယ္။
သူၾကည့္ၿပီး ျပန္လာေျပာတယ္။ ဟုတ္တယ္။ အခုလာတဲ့ အထဲမွာ ရဲအဖြဲ႔က လူၾကီးေတြလို႔
ထင္ရတယ္။
သူတို႔ကို ေမးစမ္းေနတယ္။ ထိခိုက္ဒဏ္ရာရတဲ့ သူေတြကို ျပန္ၿပီး ပို႔ေပးဖို႔နဲ႔
ဒီမွာေရာက္တဲ့ လူေတြကိုလည္း လံုၿခံဳတဲ့ ေနရာပို႔ဖို႔ ေျပာတယ္။ အဲဒီလိုေျပာေနရင္းနဲ႔
ေနာက္တေခါက္ ျပန္သြားတယ္။ ဟိုက လူၾကီးတေယာက္က လိုက္လာၿပီးေတာ့ ဘဘတို႔ကို
ဒီပဲယင္းကို ပို႔ေပးမယ္။ သူတို႔က လံုၿခံဳေရးကို ထိန္းသိမ္းတဲ့ အဖြဲ႔ဝင္ေတြ
ခင္ဗ်ားတို႔ကို က်ေနာ္တို႔ လိုက္ပို႔ေပးမယ္ဆိုၿပီးေတာ့ ေကာင္းၿပီဆိုၿပီး
လက္ခံလိုက္တယ္။ နည္းတနည္းေတာ့ ယံုၾကည္မႈေလးေတာ့ ျဖစ္သြားတာေပါ့။ က်က်နန
စည္းေလးကမ္းေလးနဲ႔ ေျပာတာေလးေတြ ျဖစ္တဲ့အတြက္ က်ဳပ္တို႔ လိုက္မယ္ဆိုၿပီး
ေျပာလိုက္တယ္။
ဘဘတို႔ လုပ္မယ္ ေျပာေတာ့ တပ္ၾကပ္ေလး ႏွစ္ေကာင္ကို ထည့္လိုက္တယ္။ အဲဒီမွာ
ကားေမာင္းမယ္ဆိုၿပီး မီးထြန္းလိုက္ေတာ့ လမ္းေဘးတဘက္ တခ်က္ေတြမွာ လူ ၅ဝ အုပ္၊ ၁ဝဝ
အုပ္ေလးေတြက ဒုတ္ေတြနဲ႔ ရွိေသးတယ္ဗ်ာ။ ဟိုဘက္ဒီဘက္ ပိတ္ၿပီးေတာ့
ညႇပ္ပူးညႇပ္ပိတ္လုပ္တဲ့ သေဘာေတာ့ ေပၚတာေပါ့ေလ၊ ဟိုဘက္ဒီဘက္က ၅ဝ စီ - ၁ဝဝ စီ၊
လမ္းတဖက္တခ်က္မွာ ၂ ဖြဲ႔ေလာက္ ေတြ႔တယ္။
အဲဒါ လြန္သြားတဲ့ အခါက်ေတာ့ လမ္းေဘးတဖက္တခ်က္မွာ မိန္းမၾကီး ၂ဝ ေလာက္ ရွိတယ္။
သူတို႔က ထမီတိုတိုနဲ႔။ အေပၚက မ်က္ႏွာေပၚမွာ တဘက္စေတြ ေပါင္းထားတဲ့ မိန္းမေတြက
သူတို႔က ဘာေအာ္လဲဆိုေတာ့ ပုဆိန္႐ိုးေတြ ေခြးေတြ ေျပးၿပီ၊ ရႉးရႉးနဲ႔ ရယ္ၾကေမာၾက
ဟားတိုက္ၾက လုပ္ၾကတယ္ဗ်ာ။ သေဘာကေတာ့ ေခၚလာတဲ့ လူေတြကို လုပ္ခိုင္းတာပဲ။ တကယ္ေတာ့
ေအာက္တမ္းၾကတာေပါ့ဗ်ာ၊ ဘဘ စိတ္ထဲမွာေတာ့ အဲဒီမိန္းမေတြက ေတာ္ေတာ္ေအာက္တမ္းက်တဲ့
မိန္းမေတြလို႔ စိတ္ထဲမွာ မွတ္ထားလိုက္တယ္။
အဲဒီလို႔နဲ႔ ဒီပဲယင္းကို ေရာက္တယ္။ ဘဘတို႔ကို မယက ႐ံုးမွာ ထားတယ္။ မယက ႐ံုးမွာ
ထားရင္းနဲ႔ ခဏေလာက္ ေနေတာ့ ဒိုင္နာကားတစီး ဝင္လာတယ္။ ၿခံစည္း႐ိုးမွာ မီးတိုင္ေတြ
ထြန္းထားတာေပါ့ဗ်ာ။ ဝင္လာတဲ့ ဒိုင္နာကားက အေမွာင္ရိပ္ထဲကို ထိုးၿပီးရပ္လိုက္ေတာ့
ကားေပၚကလူေတြ ဆင္းလာၿပီးေတာ့ အေမွာင္ရိပ္ကေန အသီးသီး ဝင္သြားၾကတယ္၊ အဲဒီ ပံုစံ။
ဘယ္လို႔လဲဆိုေတာ့ သူတို႔က အကၤ်ၤီ လက္ျပတ္ဝတ္ထားတယ္။ ပုဆိုးတိုတုိ ဝတ္တယ္။
သူတို႔လက္ထဲမွာ ဘာမွေတာ့ ကိုင္ထားတာ မေတြ႔ရဘူး။
ကားေပၚမွာ ထားခဲ့တာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ၂ ေယာက္ တတြဲ၊ ၃ ေယာက္ တတြဲ တြဲၿပီးေတာ့
႐ုံးေနာက္ထဲကို ဝင္သြားၾကတယ္။ သေဘာကေတာ့ဗ်ာ၊ ဒီေနရာက ည ေနရာယူခိုင္းၿပီးေတာ့၊
ဒီေနရာမွာ အသုတ္လိုက္ ေရာက္လာတဲ့ လူ၊ တာဝန္ခံတဲ့သူ ေရာက္လာတဲ့ သေဘာေပါ့ဗ်ာ။
အဲဒီလို လုပ္မယ့္ကိုင္မယ့္ သူေတြကို အဲဒီေနရာတင္ ထားျပဳၿပီးေတာ့ လုပ္ခိုင္းတဲ့
သေဘာလို႔ ေကာက္ခ်က္ခ်ရတာေပါ့၊ အဲဒီကေန ဘယ္ပို႔လိုက္လဲဆိုေတာ့ ဒီပဲယင္း ရဲစခန္းကို
ပို႔လိုက္တယ္။ ရဲစခန္းမွာ ခဏ ထိုင္ခိုင္းၿပီးေတာ့၊ တေယာက္က ရဲစခန္းမႉးနဲ႔
စကားေျပာၿပီးေတာ့ ဘဘတို႔ကို အခ်ဳပ္ခန္းထဲ ထည့္လိုက္တာေပါ့။
ဘဘကိုက်ေတာ့ အမႈစစ္တဲ့ ႐ံုးခန္းေရွ႕နားက သံဇကာ ကာထားတဲ့ အခန္းမွာ ထားတယ္။ ဘဘနဲ႔အတူ
ပါလာတဲ့ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စား ၃ ေယာက္ကိုေတာ့ အခ်ဳပ္ခန္းထဲ ထည့္တယ္။ သူတို႔ကို
မလုပ္နဲ႔ မလုပ္ပါနဲ႔ သူတို႔နဲ႔ က်ေနာ္က အတူတူ လာခဲ့တာပါေျပာေတာ့ သူတို႔က
မလုပ္ပါဘူး။ သူတို႔ကို အျပင္မွာပဲ အိပ္ခိုင္းမွာပါ။ သူတို႔အတြက္
လံုၿခံဳေအာင္လို႔ပါဆိုၿပီးေတာ့ ဘဘလည္း ခုနက ေျပာခဲ့တဲ့ အခန္းထဲ ေရာက္သြားတယ္။
သူတို႔ကိုလည္း အခ်ဳပ္ခန္းထဲ ထည့္လိုက္တယ္။ မနက္မိုးလင္းတဲ့ အခါက်ေတာ့ ကားတစီး
ဝင္လာတယ္။ ဒိုင္နာကား ဖင္ထိုးၿပီးေတာ့ ဝင္လာေတာ့ ဒဏ္ရာရတဲ့ မႏၲေလးက ကိုလွဦး၊
ေနာက္တေယာက္က က်ေနာ့္ကား ေမာင္းတဲ့ ကိုေအာင္စိုးဗ်ာ။ ကိုေအာင္စိုးက ဘယ္သူ႔ကို
တြဲခ်လာလဲဆိုေတာ့ ကိုတိုးလြင္။ ကိုတိုးလြင္ရဲ႕ တကိုယ္လံုးမွာလည္း ေသြးေတြ ရဲေနတယ္။
ေခါင္းမွာလည္း ေသြးေတြ စီးၿပီးေတာ့ ရဲရဲနီေနတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ လံုၿခံဳေရးယူတဲ့ ကိုတိုးလြင္က အမ်ားဆံုး အ႐ိုက္ရတာ ျဖစ္တယ္။
ေဆးဝါး ကုသခြင့္လည္း မေပးပါဘူး။ အက်ဥ္းစခန္းထဲ ထည့္တယ္ေပါ့။ မနက္ပိုင္းက်ေတာ့
အဖြဲ႔ခ်ဳပ္႐ုံးေတြကို ခ်ိတ္ပိတ္လိုက္္တဲ့အေၾကာင္း မီရာသတင္းေတြနဲ႔ ျပတာေပါ့ဗ်ာ။
သူတို႔က ဘဘတို႔ ျမင္ေအာင္ ျပတာေပါ့ကြာ။ ဒီလိုမ်ဳိးျဖစ္လို႔ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္႐ုံးေတြကို
ပိတ္လိုက္ရပါတယ္ဆိုၿပီးေတာ့ လံုၿခံဳေရး အေၾကာင္းျပၿပီး ပိတ္တာေပါ့။ ေန႔ခင္းမွာ ဘဘက
အိုက္လို႔ ေရခ်ဳိးခ်င္တာေပါ့။ မိသားစုေတြေနတဲ့ ဘားတိုက္ေတြေနာက္က လက္လႈပ္တြင္းမွာ
သြားခ်ဳိးရတာေပါ့။ သြားခ်ဳိးေတာ့ ဘာၾကားလဲဆိုေတာ့ အိမ္ေထာင္လိုင္းမွာေနတဲ့
ဝန္ထမ္းေတြ အခ်င္းခ်င္း မေန႔က အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ျပန္ေျပာတဲ့ဟာေတြ ၾကားတယ္။
ဘယ္လိုၾကားလိုက္လဲဆိုေတာ့ ငါမွာလည္းကြာ ႐ိုက္ရမယ့္ဟာက အမ်ဳိးသမီးေတြက ငါတို႔
႐ိုက္မယ္ဆိုေတာ့ ေအာ္လိုက္တာကြာ၊ အကိုၾကီးရယ္ မလုပ္ပါနဲ႔ဆိုၿပီး ဝိုင္းၿပီး
ေအာ္ၾကဟစ္ၾက၊ ငိုၾကရယ္ၾကနဲ႔ကြာ။ ငါ့မွာက ႐ိုက္ရေတာ့မလို၊ ရယ္ရေတာ့မလို
ျဖစ္ေနတယ္ကြာ။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔က စပ္စပ္ကေလး လုပ္လႊတ္လိုက္ေတာ့ ေအာ္လိုက္ၾကတာမ်ားကြာ
ဆိုၿပီး၊ ၿပီးေတာ့မွ ရယ္ေမာသံေတြေပါ့ဗ်ာ၊ ဟားဟား ဟီးဟီးေပါ့ဗ်ာ။
ေအာ္ လက္စတက္ေတာ့ ညက လုပ္တဲ့ အသိုင္းအဝိုင္းက လူေတြက ဒီကေကာင္ေတြပဲ ထင္တယ္။
ဒီလိုေတာ့ မွန္းလို႔ ရတာေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီလို သေဘာေတြလည္း ရွိတာေပါ့ဗ်ာ။ က်ေနာ္လည္း
အဲဒီကေန ျပန္လာၿပီးေတာ့ FIR ဖြင့္ၿပီးေတာ့ တိုင္ခ်က္ေတြဘာေတြ ေပးခဲ့ေသးတယ္ဗ်ာ၊
အဲဒီည အိပ္ၿပီး ေနာက္တေန႔မွာ က်ေနာ္တို႔ အားလံုးကို ခြဲၿပီးေတာ့ ပို႔တယ္။
တခ်ဳိ႕လည္း ဘယ္ခြဲပို႔လဲဆိုတာကေတာ့ မသိရဘူး ေခၚသြားတာပဲ။ က်ေနာ္က သူတို႔နဲ႔
အတူတူလိုက္မယ္ဆိုၿပီး ပစၥည္းေလးယူၿပီး ထြက္ေတာ့ က်ေနာ္ မလိုက္ရဘူး။
လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြလည္း မလုိက္ရဘူး။
ဘဘတို႔ကို တေနရာပို႔မယ္ဆိုၿပီး ၁ ရက္ေန႔ ၃ နာရီမွာ ပို႔လိုက္တယ္။ ပို႔လိုက္ေတာ့
ဘယ္ေရာက္သြားလဲဆိုေတာ့ ကေလးၿမိဳ႕ အက်ဥ္းေထာင္ကို ေရာက္သြားေတာ့တယ္။
ဘဘတို႔ ေရာက္ေတာ့ ပထမဦးဆံုး ေတြ႔ရတာက ဆရာဝန္ေပါ့။ ဆရာဝန္က လာၿပီး ဘာေရာဂါေတြ
ရွိသလဲေပါ့ဗ်ာ၊ ေမးတာေပါ့။ ဘဘက ေရာဂါရွိသမွ်ကို ေျပာျပတယ္။ ေျခေထာက္မွာလည္း
ေသြးေၾကာထံုးေရာဂါ ရွိတယ္။ ေသြးတိုးနည္းနည္း ရွိတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ေဂါတ္လည္း
ရွိတယ္၊ ဆီးခ်ဳိလည္း နည္းနည္း ရွိတယ္။ သူတို႔လည္း မွတ္တမ္းတင္ထားတာေပါ့ဗ်ာ။
ေဆး႐ုံက ဆရာဝန္က ကေလးၿမိဳ႕က လာတာဗ်ာ။ ကေလးၿမိဳ႕က ေဆး႐ုံက ကေလးေထာင္ကို
တေယာက္လႊဲထားေပးတယ္။ အဲဒီဆရာဝန္က ေဆးေတြဘာေတြ စစ္ေဆးတယ္။ က်ေနာ္တို႔
ရွိစဥ္ကာလအတြင္းမွာ လာၿပီးေတာ့ စစ္ေဆးတာေတြ လုပ္ေပးပါတယ္။
ေနာက္ၿပီးေတာ့ သူတို႔ လူၾကီးေတြက မွာလိုက္ပါတယ္။ ဘဘတို႔ အားလံုးအတြက္
လိုခ်င္တာရွိရင္၊ စားခ်င္တာရွိရင္ မွာပါ၊ သူတို႔ အကုန္လုပ္ေပးပါမယ္လို႔ေတာ့
ေျပာတယ္။ သူတို႔ဆီက ၾကက္သြန္တို႔၊ ၾကာဇံတို႔ လိုအပ္တဲ့ ပစၥည္းေတြ လာေပးတယ္။
ဘဘအေနနဲ႔ ေတာင္းတာျပဳတာ မလုပ္ဘူး။
ေန႔ၾကီးရက္ၾကီး အခါၾကီးေတြ က်ျပန္ေတာ့လည္း က်ေနာ္တို႔ အဖြဲ႔သားေလးေတြနဲ႔လာၿပီး
လုပ္ကိုင္ေပးတဲ့ ကေလးေတြ စားဖို႔ကေတာ့ စမူဆာေလး ဘာေလးညာေလး ၃ဝဝ ဖိုး၊ ၄ဝဝ
ဖိုးေလာက္ကေတာ့ မွာဖူးတယ္။
အဲဒါကိုတာ့ ဘဘက ပိုက္ဆံေပးမယ္လို႔ေျပာေတာ့ သူတို႔က ပိုက္ဆံမယူဘူး။
တခ်ဳိ႕ကိစၥေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဘဘက ပိုက္ဆံေပးတယ္။ ဥပမာ - ထမင္းနဲ႔ပတ္သက္တဲ့
ထမင္းခ်ဳိင့္ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေလးျဖစ္ဖို႔၊ ေရပုလင္းနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ေရသန္႔ဘူးေလး
ဘာေလးေတြအတြက္ ပိုက္ဆံေပးတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ ပိုက္ဆံေပးတာေတြနဲ႔ပတ္သက္လို႔ တခုမွ
မယူပါဘူး။ လိုခ်င္တာရွိရင္ မွာပါ၊ သူတို႔လူၾကီးက မွာတယ္ျပဳတယ္လို႔ ေျပာတယ္။
တပတ္ႏွစ္ပတ္ေလာက္ေနေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ပို႔လိုက္တဲ့ အားရွိမယ့္
အစားအေသာက္ေတြနဲ႔ ဘူးေတြခြက္ေတြ ရဖူးပါတယ္။ ႏွစ္ၾကိမ္သံုးၾကိမ္ေလာက္ ရဖူးတယ္။
ေနာက္မွ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာတဲ့ အခါက်မွ ျခင္ေထာင္ေလးဘာေလး ေပးတယ္။
ေအာက္ခင္းဖို႔ျပဳဖို႔ ေပးတယ္။ က်ေနာ္က ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေတာင္းတာကေတာ့ ကုတင္
အျမင့္ေလး ေတာင္းတယ္။ ဒါေတာ့ မေပးပါဘူး။ က်ေနာ္က အခင္းနဲ႔ အိပ္ရတယ္။
အဲဒီလိုေနရင္းနဲ႔ ၂ဝဝ၄ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ က်ေတာ့ မနက္မနက္တိုင္း ႏႈတ္ဆက္ေတာ့၊
အသံမၾကားရတဲ့ အခါက်ေတာ့ ဘဘေမးၾကည့္ေတာ့ သူတို႔ ေရႊ႔သြားၿပီလို႔ ေျပာတယ္၊ ဘဘ
စိတ္မေကာင္းဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ဘယ္မ်ား ပို႔လိုက္သလဲဆိုၿပီးေတာ့
စိတ္ပူတာေပါ့။ က်ေနာ္နဲ႔ ရင္းႏွီးတဲ့ ဆရာဝန္ကို ေမးၾကည့္ေတာ့ သူတု႔ိကို
ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္၊ ကားနဲ႔ လာေခၚတာေတြ ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ သူတို႔ကို
ေရႊဘိုေထာင္တို႔၊ မႏၲေလးေထာင္တို႔ ပို႔လိုက္တယ္ ထင္တာေပါ့။ ေနာက္မွာပဲ သိလိုက္ရတယ္၊
လႊတ္လိုက္ၿပီဆိုတာ သိလိုက္ရတယ္။
ဘဘကို ေဖာ္ေဖာ္ဝါရီလ ၁၃ရက္ေန႔ ညတည္းက ပလပ္စတစ္အိပ္ေတြ လာေပးတယ္။ မနက္ျဖန္က်ရင္
အဘကို တေနရာ ပို႔ဖို႔ရွိတယ္။ ဘဘကလည္း ဘယ္ကို ပို႔မလဲ ေမးၾကည့္ေတာ့ သူတို႔လည္း
မသိဘူးလို႔ ေျပာတယ္။ ဘဘစိတ္ထင္ အင္းစိန္ကိုမ်ား ပို႔မလား၊ ဘဘ စိတ္ထင္ေနမိတယ္။
ေလယ်ာဥ္ပ်ံက မႏၲေလးကေန ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ မဂၤလာဒံုက လူေတြ လာၾကိဳၿပီး၊ က်ေနာ့္ကို
၁ဝ (က) နဲ႔ အိမ္မွာ အက်ယ္ခ်ဳပ္က်တယ္။ အဲဒါနဲ႔ ၆ ႏွစ္ေပါ့။ လြတ္လာတာ
မၾကာေသးဘူးေပါ့ဗ်ာ။
သင္ပုန္းေခ်ေရး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကမ္းလွမ္း
ဘဘ အျပင္ေရာက္တဲ့အခါ ပထမဆံုးအၾကိမ္ ၾကားတာက အင္းစိန္ေထာင္ကို ေရာက္သြားတယ္လို႔
ၾကားတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အိမ္ခ်ဳပ္ခ်ထားတယ္လို႔ ၾကားတယ္။ အဲဒီတုန္း မစၥတာ အစၥေမးလ္လာတဲ့
အခ်ိန္နဲ႔ ကိုက္ေနတယ္။ လူၾကီးေတြက ေတြ႔ဖို႔ ေခၚတယ္ေျပာေတာ့ ဘဘတို႔ လိုက္သြားတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ေတြ႔တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က ေညာင္ႏွစ္ပင္ ညီလာခံကလည္း ေခၚမယ္
လုပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ဗိုလ္မႉးၾကီးသန္းထြန္းတို႔၊
ျပည္ထဲေရးဝန္ၾကီး ကိုတင္လႈိင္တို႔၊ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ဝင္းတို႔ လာေတြ႔တယ္။
အဓိပၸာယ္ကေတာ့ လာေတြ႔တဲ့အခါမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဘက္က ဒီပဲယင္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့
ကိစၥအားလံုးကို သူ႔ကို ဘာမွ မေျပာဘူး။ သင္ပုန္းေခ်တဲ့ သေဘာကို ေျပာလိုက္တယ္။ တဖက္က
ဘာလုပ္ေပးဖို႔ လိုလားလဲ ဆိုေတာ့ကာ၊ ေညာင္ႏွစ္ပင္ ညီလာခံတက္ဖို႔ ကိစၥနဲ႔ပတ္သက္လို႔
ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသမားေတြကို လႊတ္ေပးဖို႔၊ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ၿမိဳ႕နယ္မွာရွိတဲ့ ႐ုံးေတြကို
ဖြင့္ေပးၿပီးေတာ့ လုပ္႐ိုးလုပ္စဥ္ စည္း႐ံုးေရး ကိစၥေတြကို ၿငိမ္းခ်မ္းစြာနဲ႔
လုပ္ႏိုင္ရန္ ခြင့္ျပဳဖို႔၊ ေနာက္တခုက အဖြဲ႔ခ်ဳပ္က ညီလာခံကိုယ္စားလွယ္ကို
မိမိအဖြဲ႔ခ်ဳပ္အေနနဲ႔ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ေပးဖို႔၊ ေနာက္တခုကေတာ့ အခုလက္ရွိ ညီလာခံ
ကိုယ္စားလွယ္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ညီလာခံ
မေခၚခင္မွာျဖစ္ေစ၊ ေခၚၿပီးျဖစ္ေစ ညႇိႏႈိင္းေဆြးေႏြးဖို႔၊
ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးဖို႔ဆိုတဲ့ ဟာေတြကို ဘဘတို႔က ေျပာတယ္။ ခုနက လာေျပာတဲ့ သူေတြက
ျပန္သြားတယ္။
ဟိုဘက္က လာျပန္ေျပာတယ္။ အမတို႔ဘက္က ဒီပဲယင္းကိစၥနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ဘာမွ မေျပာေတာ့ဘူး၊
သင္ပုန္းေခ်မယ္လို႔ ေျပာတဲ့အခါ ဟုိဘက္က သူတို႔လူၾကီးက အရမ္းဝမ္းသာတယ္လို႔ ေျပာတယ္
အမေရဆိုၿပီး လာေျပာတယ္။ အမတို႔ဘက္က စီစဥ္စရာရွိတာ ဆက္ၿပီး စီစဥ္ပါလို႔ ေျပာတယ္။
ဘဘတို႔ကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ရွင္းျပတယ္။ ဘဘတို႔ဘက္က ေညာင္ႏွစ္ပင္ ညီလာခံကို
တက္ေရာက္ႏိုင္တဲ့ အေနအထားျဖစ္ေတာ့ တက္မယ္ဆိုၿပီးေတာ့ အုပ္စုႏွစ္ခု ခြဲလိုက္တယ္။ ညီလာခံမွာ
ဥကၠ႒ကိုယ္တုိင္ ေခါင္းေဆာင္ၿပီးေတာ့ တက္မယ္။
အရင္တုန္းက တက္ခဲ့တဲ့ အသက္အရြယ္ၾကီးရင့္တဲ့ ပုဂၢဳိလ္ေတြက ျပန္လာ၊ လူလတ္ပိုင္းက
လူေတြ ျပန္တက္၊ ဥပေဒဆြဲတာေတြကို နားေထာင္္၊ ေရးစရာ ရွိတာေတြကို ေရးသားမွတ္သားလာ၊
ညီလာခံ ၿပီးတဲ့အခ်ိန္က ႐ံုးခ်ိန္ဆိုရင္ ႐ံုးမွာ ေတြ႔မယ္။ ႐ုံးခ်ိန္မဟုတ္လို႔ရွိရင္
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အိမ္မွာ ေတြ႔မယ္။
တေန႔လံုး လုပ္ခဲ့တဲ့ ညီလာခံ ကိစၥေတြကို ေျပာၾကမယ္ ဆိုၾကမယ္။ ဒီဟာေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး
နားေထာင္၊ ေရွ႕ဆက္ၿပီး ဘာေတြ ဆက္လုပ္မလဲဆိုတာ ေဆြးေႏြး၊ ဆံုးျဖတ္၊
အတည္ျပဳၿပီးလို႔ရွိရင္ အဲဒီညီလာခံတက္တဲ့ လူေတြက ေျပာဖို႔ဆိုဖို႔ အစီအစဥ္ေတြလုပ္၊
ဘာညာေပါ့ေလ။ ေနာက္ ဒီမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ေနခဲ့မယ့္ ဘဘတို႔တေတြက က်န္ခဲ့မယ္။
လြတ္လာတဲ့ အထဲက ဦးဝင္းတင္၊ ေဒါက္တာသန္းၿငိမ္းတို႔၊ ေဒၚေမဝင္းျမင့္တို႔ စသျဖင့္
လြတ္လာတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ေတြထဲက ညီလာခံ တက္ခိုင္းသင့္သူေတြကို တက္ခိုင္းၿပီးေတာ့
ဦးဝင္းတင္နဲ႔ က်ေနာ္တို႔က အတူတကြ ေျပာတဲ့ဆိုတဲ့ ဟာေတြကို နားေထာင္ၿပီးရင္
ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးၿပီးေတာ့ ေရးၾကျခစ္ၾကဖို႔ေပါ့ဗ်ာ။ လြတ္တဲ့အထဲမွာ ကိုေက်ာ္စန္းတို႔၊
ဗိုလ္ဝင္းထိန္တို႔ စသည္အားျဖင့္ နာမည္ေတြကေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေျပာပါတယ္။
အဲဒါမ်ဳိး အဖြဲ႔ ၂ ဖြဲ႔ ခြဲလိုက္တယ္။ ညီလာခံတက္မယ့္ အထဲမွာ ဦးေအာင္ေရႊ
ေခါင္းေဆာင္မယ့္ အဖြဲ႔နဲ႔ ေနာက္မွာ က်န္ၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ လုပ္မယ့္
အဖြဲ႔၊ ၂ ဖြဲ႔ လုပ္မယ္လို႔ စီမံထားတယ္။
ညီလာခံ ဖြင့္ဖို႔ ႏွစ္ရက္ေလာက္အလို ထင္တယ္။ က်ေနာ္တို႔ကို ေခၚလို႔သြားတယ္။
သူတို႔ဘက္က လာသြားတယ္။ အမေရ ဒါနဲ႔ ပတ္သက္တာကေတာ့ အစီအစဥ္ကေတာ့ အဲဒီအတိုင္း
မျဖစ္ဘူး။ အမတို႔ တက္မယ္ဆိုရင္ ဒီအတိုင္းပဲ တက္ပါဆိုၿပီးေတာ့ ေျပာတယ္။ သေဘာကေတာ့
ပထမဆံုး စီမံတဲ့ ကိစၥကေတာ့ သူတို႔ လူၾကီးတေယာက္ ေနမွာေပါ့။ အဲဒီလို ခြင့္မျပဳဘူး၊
သေဘာမတူဘူးဆိုတာက တျခားလူၾကီးတေယာက္ ျဖစ္မွာေပါ့။ အဲဒီလိုပဲ ဘဘတို႔က
ေအာက္ေမ့တာေပါ့ေနာ္။
အဲဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ျပန္ေျပာတာကေတာ့ က်မတို႔က
ဒီပဲယင္းကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ျဖစ္ပ်က္တဲ့ အားလံုးကို သင္ပုန္းေခ်ထားတယ္။ ေျပာလည္း
မေျပာဘူး၊ ဆိုလည္း မဆိုဘူး။ က်မတို႔ဘက္က ခံထားရတဲ့ အက်ဥ္းက်ခံေနရတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ေတြ၊
အ႐ိုက္ခံရတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ေတြ၊ အသက္မေသခဲ့တဲ့ ပုဂၢဳိလ္ေတြရဲ႕ နစ္ဆံုးရႈံးမႈေတြ
အားလံုးကို က်မတို႔ဘက္သားေတြကို ေျပလည္ေအာင္ ေျပာရမယ့္ ကိစၥ၊ က်မ အႏၲရာယ္ကို
စြန္႔ၿပီးေတာ့ ေျပာရမွာပါ ဆိုၿပီးေတာ့ သူတို႔ကို ျပန္ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္။
ညီလာခံကို တက္ဖို႔၊ မတက္ရင္ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ကိစၥအဝဝဟာ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ႕
တာဝန္ျဖစ္တယ္။ ဆိုလိုတာကေတာ့ ၿခိမ္းေျခာက္တဲ့ သေဘာလည္း ပါတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီေတာ့
မတက္ဘူး။ ဒီေန႔အတိုင္္းအတာက သိတဲ့အတိုင္းပဲ မွတ္ပံုလည္း မတင္ဘူး၊ ေရြးေကာက္ပြဲလည္း မဝင္ဘူး။
အေျခအေန အရပ္ရပ္ဟာ အဲဒီ အခ်ိန္တိုင္း ထိခိုက္ခဲ့တာ အမွန္ပဲ။ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္အေနနဲ႔ကေတာ့
ေရွ႕ဆက္ၿပီး မိမိတို႔အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ ရပ္တည္ၿပီး ျပည္သူလူထုနဲ႔ ပတ္သက္လို႔
လုိအပ္တဲ့ ဒီမိုကေရစီ၊ လူ႔အခြင့္အေရး ကိစၥေတြကို ဆက္လက္ေအာင္ျမင္သည္အထိ
ၾကိဳးစားသြားမယ္ဆိုတာကို သႏၷိ႒ာန္ ခ်ထားတယ္။
ဘဘတို႔ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ကိစၥ အဝဝကိုလည္း ျပည္သူလူထုတရပ္လံုး တိုင္းရင္းသား အားလံုး၊
အဲဒီထဲမွာ တပ္မေတာ္သားေတြ အပါအဝင္ ျပည္သူသားလွ်င္ အမိ၊ ျပည္သူသာလွ်င္ အဖ
ျဖစ္တဲ့အတြက္ တပ္မေတာ္သားေတြကလည္း ျပည္သူျပည္သားက ေမြးဖြားတဲ့ သားသမီးျဖစ္တဲ့
အားေလ်ာ္စြာ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ ၿငိ္မ္းခ်မ္းေရး၊ လူ႔အခြင့္အေရးနဲ႔ပတ္သက္လို႔ က်ေနာ္တို႔ဟာလည္း
ေအာင္ျမင္သည္အထိ ေဆာင္ရြက္ရမယ္ဆိုတဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႔ လာတဲ့ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ျဖစ္တဲ့အတြက္
အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဟာ အဲဒီစိတ္ဓာတ္နဲ႔ ရွင္သန္ေနတာမို႔လို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔
အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဝင္ေတြ အေပၚမွာ ျပည္သူျပည္သားမ်ား အားလံုး၊ တိုင္းရင္းသားေတြ အားလံုး၊
တပ္မေတာ္သားေတြ အားလံုး ဝိုင္းဝန္းၿပီးေတာ့ စာနာေထာက္ထားၿပီးေတာ့ နားလည္မႈရွိၿပီး
ဝိုင္းဝန္းေဆာင္ရြက္ေပးဖို႔ ေျပာခ်င္ေတာ့တယ္။
ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးမႈ
ဒီလို တိုက္တာခိုက္တာေတြေတာ့ မေကာင္းဘူး။ ဘယ္သူလုပ္လုပ္ ဘဘအေနနဲ႔ကေတာ့ မၾကိဳက္ဘူး။
ဒါက အေျဖမွ မဟုတ္ပဲဗ်ာ။ အေျဖက တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ယံုၾကည္မႈ ရဖို႔ရာအတြက္
စိတ္ရွည္လက္ရွည္နဲ႔ ေဆြးေႏြးဖို႔ပဲဗ်ာ။ အဲဒီဟာပဲ။ သူတို႔ လံုပမ္းေနတာက
ပါတီေထာင္ကတည္းက အဆင့္လိုက္ အဆင့္လိုက္ မျပတ္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးၿပီးေတာ့
အေျဖရွာဖို႔အတြက္ လုပ္ခဲ့တယ္။ ဒါတင္ မကေသးဘူး။
၁၉၉ဝ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကို ဂုဏ္ျပဳတဲ့အေနနဲ႔ ျပည္နယ္တိုင္းမွာရွိတဲ့
လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားမ်ား စုေဝးၿပီးေတာ့ လႊတ္ေတာ္သေဘာနဲ႔ သူတို႔အစိုးရ ရပ္တည္ေနတဲ့
ဒီဖက္တို (တရားမဝင္) အစိုးရကေန၊ တရားဝင္ အစိုးရျဖစ္ေအာင္ လႊတ္ေတာ္ကေန သေဘာတူ
ခြင့္ျပဳၿပီးေတာ့ တရားဝင္ အစိုးရအျဖစ္ ေၾကညာေပးဖို႔ ဒီလို လုပ္ခဲ့တာပဲ။ သူတို႔
ဆက္ၿပီးေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲပဲ လုပ္လုပ္၊ ဘာပဲလုပ္လုပ္ က်ေနာ္တို႔ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၁၉၉ဝ
ေရြးေကာက္ပြဲကို ဂုဏ္ျပဳဖို႔၊ အသိအမွတ္ျပဳဖို႔ပဲ။ ဒါပဲ က်ေနာ္တို႔က ေျပာေနတာပဲ။
အသိအမွတ္ျပဳ ဂုဏ္ျပဳလိုက္တယ္ဆိုရင္ သမိုင္းမွာ အစဥ္အလာေကာင္းေတြ ျဖစ္သြားမွာေပါ့။
၉ဝ ခုႏွစ္ ရလဒ္ေကာင္းေတြ ရွိရဲ႕သားနဲ႔ ထပ္မံၿပီးေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲသစ္ လုပ္မယ္၊
ရလဒ္သစ္ လုပ္မယ္ ဆိုတာကေတာ့ သမိုင္းမွာ မေကာင္းဘူးဗ်ာ။ အင္မတန္ သမိုင္းမွာ
အ႐ုပ္ဆိုးတဲ့ ဟာၾကီးဗ်ာ။
အ႐ုပ္ဆိုးတဲ့ ဟာၾကီး ျဖစ္တာကို ေနာင္လာေနာက္သားတြ အတြက္ မေကာင္းေသာ ပညာေပးမႈ၊
မေကာင္းေသာ သင္ခန္းစာလို႔ က်ေနာ္တို႔က ယူဆထားတဲ့အတြက္ မလုပ္ေကာင္းဘူးဗ်ာ။
ေနာင္မွာလည္း လုပ္စရာရွိတဲ့ လုပ္ငန္း အဝဝကို ဘာပဲလုပ္လုပ္၊ ဘယ္သူကပဲ လုပ္လုပ္၊
ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း၊ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ တရားဥပေဒနဲ႔အညီ ေဆာင္ရြက္သြားတာကိုပဲ
အားေပးခ်င္တယ္။ က်ေနာ္ေျပာသလို ဒီပဲယင္းဟာမ်ဳိး အၾကမ္းဖက္မႈေတြက ဒီမွာ ႏွစ္ေပါင္း
၆ဝ ေက်ာ္ ရွိၿပီဗ်ာ။ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ အျပန္အလွန္ စကားစစ္ထိုးမႈေတြက
ေတာ္ေလာက္ၿပီဗ်ာ၊
ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရးေတြက ခြ်တ္ခ်ဳံက်ေနၿပီ။ ျပည္သူလူထုနဲ႔
ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ကယ္တင္ရမယ့္ ကိစၥမွာ ဟိုဘက္က အၾကီးအကဲျဖစ္တဲ့ ပုဂၢဳိလ္နဲ႔၊
ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုေတြနဲ႔၊ ျပည္သူလူထုက ေထာက္ခံအားေပးတဲ့ အေထာက္အခံ
အမ်ားဆံုးျဖစ္တဲ့ က်ေနာ္တို႔ဘက္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ စာပြဲဝိုင္းမွာထိုင္ၿပီး
ေလွ်ာ့ႏိုင္သေလာက္ေတြ ေလွ်ာ့ၿပီးေတာ့၊ အေပးအယူေတြ လုပ္မယ္ဆိုရင္ ျဖစ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။
ဘဘကေတာ့ အဲဒီလိုပဲ ျမင္တယ္။
သူတို႔မွာ လက္နက္ေတြ ရွိလို႔၊ ေငြေတြ ရွိလို႔၊ ပါးစပ္မွာ အာဏာေတြ ရွိလို႔
လုပ္တဲ့ဟာေတြကလည္း အမွန္မဟုတ္ဘူးဗ်ာ။ အၾကမ္းဖက္မႈ လုပ္လို႔ ျပန္ၿပီး
တုံ႔ျပန္တယ္ဆိုတာလည္း အေျဖမဟုတ္ဘူးဗ်ာ။ ဘယ္ေတာ့မွ မၿပီးဘူးဗ်ာ။ ၿပီးႏိုင္တဲ့
ကိစၥကေတာ့ ျပည္သူလူထု အက်ဳိးစီးပြား၊ ႏိုင္ငံေတာ္ တိုးတက္ရာ တိုးတက္ေၾကာင္း အဘက္ဘက္က
က်ရႈံးႏံုနဲ႔ေနတဲ့ဟာကို ျပန္ၿပီး မတ္လာေအာင္ လုပ္ဖို႔ဟာကေတာ့ တာဝန္ရွိတဲ့
ပုဂၢဳိလ္မ်ားအေနနဲ႔ ၾကားလူမပါဘဲ ေအးေအးေဆးေဆး ေတြ႔ၿပီးေတာ့ အေပးအယူ
လုပ္လိုက္ၿပီးေတာ့ ေလွ်ာ့တန္တာေတြ ေလွ်ာ့လိုက္ရင္ ျဖစ္ပါတယ္ဗ်ာ။ ဘဘအေနနဲ႔
အသက္အရြယ္ ၾကီးလာၿပီဆိုေတာ့ တိုင္းျပည္မွာ တိုးတက္ေကာင္းမြန္ၿပီးေတာ့
ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ျဖစ္သြားတာကို ျမင္ခ်င္တယ္ဗ်ာ၊ ဒါပဲ။
29 May, 2011
ေဒ၀စၧရာေသဆံုးျခင္း
ေဒၚဒိုင္ယာနာသားေလးေတာင္
မဂၤလာေဆာင္လိုက္ၿပီ… မမေဒ၀စၧရာ..
သန္းႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္ပြဲၾကည့္ပရိသတ္ထဲမွာ
က်ေနာ္မပါတာ
အမူးလြန္ၿပီးအိပ္ေပ်ာ္ေနလို႔မဟုတ္ပါဘူး
အလုပ္မ်ားေနလို႔လည္းမဟုတ္ဘူး
ကန္႔ကြက္လို႔ေထာက္ခံလို႔ဘာမွမဟုတ္ဘူး
က်ေနာ့္မွာမယ္မယ္ရရအေၾကာင္းမရွိဘူး
ကမၻာေလာကႀကီးက
ဒီေန႔လည္းမေန႔ကအတိုင္းပါပဲ
ဆုပ္ကပ္ေၾကာင့္လူေတြအလုပ္ျပဳတ္ေနတာကလြဲလို႔
ဆူနာမီေၾကာင့္လူေတြနည္းနည္းပါးပါးေသတာကလြဲလို႔
အေရွ႔အလယ္ပိုင္းစစ္ပြဲေတြကလြဲလို႔
ေႏြရာသီမွာမိုးရြာခ်တတ္တာကလြဲလို႔
ကမၻာေလာကႀကီးပံုမွန္အတိုင္းပါပဲ
က်ေနာ္ေတာ့ေျပာင္းလဲလာတယ္ …မမေဒ၀စၧရာ..
က်ေနာ္ပိုၿပီးခ်စ္တတ္လာတယ္
ပိုၿပီး..လြမ္းတတ္..ပိုၿပီးေတာ့လည္း..ႏူးညံ့တတ္လာတယ္
အသည္းကြဲလို႔ငိုေႂကြးေနသူေတြကို
က်ေနာ္ေလွာင္ရီခဲ့ဖူးတယ္
စိတ္ညစ္လို႔အရက္ေသာက္ေနသူေတြကို
ပစ္ပစ္ခါခါက်ေနာ္႐ံွဳ႔ခ်ခဲ့ဖူးတယ္
အခုေတာ့ ..က်ေနာ္ဟာ
အခုေတာ့.. က်ေနာ္လည္း.. လြမ္းတတ္ေနပါေရာလား.. မမေဒ၀စၧရာ..
မေျပာင္းပါဘူး
ညေၾကးမရရင္ေနပေစ
ဗီလိန္အျဖစ္မကဘူးဆိုတဲ့က်ေနာ့္စိတ္ဓါတ္ေတြမေျပာင္းဘူး
မေျပာင္းပါဘူး
က်ေနာ့္ခႏၵာကိုယ္ထဲက
ရဲေစြးနီလက္တဲ့ေသြးေတြအေရာင္မေျပာင္းဘူး
က်ေနာ္ၾကားဖူးတယ္
“စစ္ေၾကျငာရဲသူဟာ
လိုအပ္ရင္လက္နက္ခ်ရဲသူျဖစ္ရမယ္”တဲ့
မျဖစ္မေနလက္နက္ခ်ရမယ္ဆိုရင္
မမ..ေဒ၀စၧရာ.. ေျခေတာ္ရင္းမွာ.. က်ေနာ္မ်ိဳး..လက္နက္ခ်ခြင့္...ျပဳပါ
ေက်းဇူးျပဳၿပီးဦးေဆြးဆံေျမ့က်ေနာ္ဒူးေထာက္ခစားပါရေစ
သံု႔ပန္႔အျဖစ္က်ေနာ့္ကိုသိမ္းပိုက္ပါ
ပိုးစိုးပက္စက္က်ေနာ္ခ်စ္တတ္ခဲ့ၿပီ ..မမေဒ၀စၧရာ
တစ္..ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ
ႏွစ္.. ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ
သံုး.. ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ
က်ေနာ္ဘာမွထပ္မလိုခ်င္ေတာ့ဘူး
အမုန္းနဲ႔ေသျခင္းတရား
ေသျခင္းတရားကိုက်ေနာ္ေရြးမယ္
အခ်စ္တတ္ဆံုးလူသားအျဖစ္
ဂုဏ္သိကၡာရွိစြာက်ေနာ္က်ဆံုးမယ္
လူစံုတဲ့အခါ ေရစက္ခ် အမွ်ေ၀ေပးပါ
ပိုးစုန္းၾကဴးကေလးအားျဖစ္ပေစ
က်ေနာ့္ခႏၵာကိုယ္ေလာင္ကၽြမ္းတဲ့မီးအလင္းနဲ႔
ကမၻာေျမခ်င္းလင္းပါေစသား….။..။
ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္
22 May, 2011
"ျမန္မာျပည္ဟု ေခၚသည္"
ပဋိပကၡကိုပိုးေမြးသလိုေမြးၿပီး
ေမတၱာတရားနဲ႔ေ၀းေနတဲ့ႏိုင္ငံ
အစေတြဆြဲထုတ္ၿပီး
အဆံုးထိမေရာက္ႏိုင္တဲ့ႏိုင္ငံ
ေတာင္းယူခ်င္သူနဲ႔တိုက္ယူခ်င္သူ
ႏုႏုေလးဖက္ခ်င္သူနဲ႔ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဖက္ခ်င္သူေတြၾကား
၀ိ၀ါဒကြဲျပားေနတဲ့ႏိုင္ငံ
ဆ႒သဂၤါယနာတင္ထားပါတယ္ဆိုၿပီး
ဘုန္းႀကီးေခါင္းရိုက္ခြဲလိုက္တဲ့ႏိုင္ငံ
၀ရမ္းေျပးနဲ႔ဖာသည္မ
၀ါဆိုလျပည့္ညဇရပ္ပ်က္ေပၚ
ေမွာက္မွားရင္း
သေႏၶတည္ေမြးဖြား*
ငတိသားေတြမင္းလုပ္တဲ့ႏိုင္ငံ
“တတိုင္းျပည္လံုးအံုႂကြေတာ္လွန္မွျဖစ္ေတာ့မယ္”
"ျပည္သူလူထုႀကီးကဘာလုပ္ေနတာလဲ”
“ခ်လိုက္ပါေတာ့လား၊ ႏွက္လိုက္ပါေတာ့လား" ဆိုၿပီး
မိုင္ေထာင္ေသာင္းအေ၀းကေန လွမ္းလွမ္းေႁမွာက္ေပးတဲ့
ျပည္ခ်စ္သားတို႔ ေမြးဖြားရာႏိုင္ငံ
အႏွိပ္ခန္း၊ ျပည့္တန္ဆာတန္း
ဒုကၡသည္၊ ျပည္တြင္းစစ္
ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား၊ ကေလးစစ္သား
ေရႊ႔ေျပာင္းအလုပ္သမား၊ လစ္ဘင္းတူဂဲသား
အဲဒါေတြကလြဲလို႔ မယ္မယ္ရရထုတ္ၾကြားစရာမရွိတဲ့ႏိုင္ငံ
ဆြဲလဲသံေတြဆြ႔ံအ၊ ေခါင္းေလာင္းသံေတြအက်ဥ္းက်ေနတဲ့..ႏိုင္ငံ
ေရႊတိဂံုေတာင္စိတ္ခ်လက္ခ်ဆြမ္းဘုဥ္းမေပးႏိုင္တဲ့..ႏိုင္ငံ
ဧရာ၀တီကိုေသာကမ်က္ရည္နဲ႔တာဖို႔ထားတဲ့..ႏိုင္ငံ
ေမေမႀကီးအက်ဥ္းက်ၿပီး၊ သားေတြအေ၀းေရာက္ေနတဲ့..ႏိုင္ငံ
ခ်စ္သူကိုေစာင့္ေနတဲ့မိန္းမပ်ိဳေလးေသြးဆံုးသြားတဲ့..ႏိုင္ငံ
*သခင္စိုး
ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္
07 May, 2011
က်ေနာ္ႏွင့္ ပလီစိေခ်ာက္ခ်က္မ်ား
အိုဘားမားကိုဘုရားလိုကိုးကြယ္ခ်င္သူေတြရွိတယ္
ဘင္လာဒင္ကိုသူရဲေကာင္းလိုထင္ေနသူေတြရွိတယ္
အၾကမ္းဖက္မူကိုႏွိမ္နင္းဖို႔အၾကမ္းဖက္သမားေတြရွိတယ္
အၾကမ္းဖက္သမားကိုႏွိမ္နင္းဖို႔အၾကမ္းဖက္မူေတြရွိတယ္
အေျခအေနေတြပိုမိုရွင္းလင္းလာ
အင္အားဟာအမွန္တရားျဖစ္လာ
ခြန္အားႀကီးမွရွင္သန္ႏိုင္တဲ့အေျခအေနေတြရွိလာ
ေခတ္ကိုကမေကာင္းတာပါလို႔
ဒီလိုပဲက်ေနာ္ကကိုယ္အသံုးမက်တာနဲ႔
ေခတ္ကိုအျပစ္ပံုခ်ေနက်
ပလီစိေခ်ာက္ခ်က္ေလွ်ာက္ေျပာေနက်
ဒို႔မ်ားႏိုင္ငံေတာ္သမိုင္းမွာေတာ့
အတိုက္အခံကမၾကာမၾကာကြဲတယ္
စစ္တပ္ကြဲမဲ့ေန႔ကိုလူထုပရိသတ္ႀကီးေစာင့္ေနတယ္
ဖြတ္ေတြမိေက်ာင္းျဖစ္ေတာ့ဘာျဖစ္လဲ
ကင္းလိပ္ေခ်ာေတြေဂၚဇီလာျဖစ္ေတာ့ေကာဘာျဖစ္ေသးလဲ
ေျခလွမ္းတိုင္းဟာပန္းတိုင္မဟုတ္မွန္းသိခဲ့ၿပီ
ေလွကားထစ္တိုင္းအတက္မဟုတ္တာသိခဲ့ၿပီ
မိန္းမလွေလးေတြေျပာတိုင္းယံုၾကည္လို႔မရတာသိခဲ့ၿပီ
ႏိုင္ငံေရးကိစၥေတြခဏထားလိုက္
ကဗ်ာဆရာေတြညီညြတ္တဲ့ေန႔
တိုင္းျပည္သစ္တစ္ခုအုတ္ျမစ္ခ်ၾကတာေပါ့၊
ညိဳေခ်ာေရ..
အေနာက္ေတာင္ေထာင့္မွာမိုးေတြညိဳ႔မွျဖင့္မ်က္ရည္မစို႔နဲ႔ဦး
အခ်စ္တလင္းျပင္မွာစစ္မခင္းခ်င္ဘူးကြယ္
ေတာင္းယူလို႔မရ၊ တိုက္ယူလို႔မရတာ
အခ်စ္ပါပဲ၊ ေနာက္ထပ္ဘာက်န္ေသးလဲ?
ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္
19 April, 2011
ငါေသဆံုးမဲ့ေန႔
မနက္လင္းေတာ့
ငါရွိေနေသးတယ္
မေန႔ညကအိပ္ရာ၀င္တဲ့အထိ
ငါအေကာင္းႀကီးပါပဲ
ငါအိပ္ေနတဲ့ရွစ္နာရီကိုးနာရီအတြင္းမွာ
ေလသင္တုန္းျဖတ္ၿပီးေတာ့လည္းေသႏိုင္တယ္
ႏွလံုးေသြးေၾကာျပတ္ၿပီးလည္းေသႏိုင္တယ္
အိပ္ရာထဲအဆိပ္ျပင္းတဲ့ေျမြ၀င္ကိုက္လို႔လည္းေသႏိုင္တယ္
ငလွ်င္လူပ္ၿပီးအိမ္ၿပိဳက်လို႔လည္းေသႏိုင္တယ္
ဆူနာမီေရႀကီးလို႔လည္းေသႏိုင္တယ္
လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ခံရလို႔လည္းေသႏိုင္တယ္
ဘာေၾကာင့္မွန္းေသခ်ာမသိပဲလည္းေသႏိုင္တယ္
ေသရမွာေၾကာက္လို႔ေတာ့မဟုတ္ဘူး
သီတင္းေလးပတ္အတြင္းမွာငါသိတဲ့လူေတြလက္ငါးေခ်ာင္းစာေလာက္ေသသြားတယ္
ငါမသိတဲ့လူေတြလည္းစကၠန္႔တိုင္းမိနစ္တိုင္းေသေနတာပဲ
အခုေတာ့ငါလက္ခံလိုက္ၿပီ
ငါလည္းအခ်ိန္မေရြးေသႏိုင္တယ္။
ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္
ေအပရာယ္ ၃၊ ၂၀၁၁
10 April, 2011
အလြမ္း
မစားသင့္တဲ့သစ္သီးတစ္လံုး..
မနမ္းသင့္တဲ့ပန္းတစ္ပြင့္..
မေျပာသင့္တဲ့စကားတစ္ခြန္း..
မလွမ္းသင့္တဲ့ေျခတစ္လွမ္း..
မခ်စ္သင့္တဲ့ခ်စ္သူတစ္ေယာက္..
ေလာကမွာ တကယ္ရွိခဲ့တယ္..။
အဲဒီသစ္သီးကို မစားသင့္တာ
မခ်ိဳၿမိန္လို႔မဟုတ္ဘူး..
အဲဒီပန္းကို မနမ္းသင့္တာ
မေမႊးျမလို႔မဟုတ္ဘူး..
အဲဒီစကားကို မေျပာသင့္တာ
မေျပာခ်င္လို႔မဟုတ္ဘူး..
အဲဒီေျခလွမ္းကို မလွမ္းသင့္တာ
မလွမ္းခ်င္လို႔မဟုတ္ဘူး..
အဲဒီခ်စ္သူကို မခ်စ္သင့္တာ
မခ်စ္ခဲ့လို႔မဟုတ္ဘူး..
ေလာကမွာ လုပ္ခ်င္လွ်က္ကယ္နဲ႔
မလုပ္ပဲေနလိုက္ရတဲ့ အျဖစ္ေတြရွိခဲ့တယ္..။
ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္
05 February, 2011
“တကယ္ဆိုရင္… အခ်စ္ပဲလိုတယ္”
ခ်မ္းခ်မ္းကေျပာတယ္
“တကယ္ဆိုရင္ အခ်စ္ပဲလိုတယ္” တဲ့
ဟုတ္တယ္တကယ္ဆိုရင္ အခ်စ္ပဲလိုတယ္
အီဂ်စ္မွာျဖစ္ေနတဲ့တိုက္ပြဲေတြရပ္ဖို႔
တကယ္ဆိုရင္ အခ်စ္ပဲလိုတယ္
သမၼတမူဘာရပ္ရာထူးကႏူတ္ထြက္ေပးဖို႔
တကယ္ဆိုရင္ အခ်စ္ပဲလိုတယ္
ေမတၱာထားတတ္ဖို႔ အခ်စ္စိတ္ေမြးျမဴလိုက္ဖို႔
တကယ္ဆိုရင္ အခ်စ္ပဲလိုတယ္
ျမန္မာျပည္မွာ
၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒဖ်က္သိမ္းဖို႔
တကယ္ဆိုရင္အခ်စ္ပဲလိုတယ္
စစ္မွန္တဲ့ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံတည္ေဆာက္ဖို႔
တကယ္ဆိုရင္အခ်စ္ပဲလိုတယ္
အေမရိကားမွာ
အိမ္ယာမဲ့ေတြ အိမ္ေပၚျပန္ေရာက္ဖို႔
တကယ္ဆိုရင္ အခ်စ္ပဲလိုတယ္
စာနာစိတ္ထားတတ္ဖို႔ တကယ္ဆိုရင္အခ်စ္ပဲလိုတယ္
ရာသီဥတုေတြပိုေကာင္းမြန္လာဖို႔
သစ္ပင္ေတြျပန္စိုက္ဖို႔ အိုဇံုးလႊာႀကီးဖာေထးဖို႔
တကယ္ဆိုရင္ အခ်စ္ပဲလိုတယ္
စစ္ပြဲေတြရပ္ဖို႔ အၾကမ္းဖက္မူေတြပေပ်ာက္ဖို႔
တကယ္ဆိုရင္ အခ်စ္ပဲလိုတယ္
ဆင္းရဲမြဲေတမူျပႆနာေျဖရွင္းဖို႔ အငတ္ေဘးကင္းေ၀းဖို႔
တကယ္ဆိုရင္ အခ်စ္ပဲလိုတယ္
အမ်ိဳးသမီးနဲ႔ကေလးငယ္ေတြလံုၿခံဳၿငိမ္းခ်မ္းဖို႔
တကယ္ဆိုရင္ အခ်စ္ပဲလိုတယ္
အစြန္းေရာက္ကက္ပီတယ္လစ္ဇင္က်ဆံုးခါနီးၿပီလား
တကယ္ဆိုရင္ အခ်စ္ပဲလိုတယ္
အာဏာရွင္ေတြလက္ေအာက္ကရုန္းထြက္လြတ္ေျမာက္ဖို႔
တကယ္ဆိုရင္ အခ်စ္ပဲလိုတယ္
ၿပီးေတာ့ရွိေသးတယ္
အဆိုေတာ္မေလး
ခ်မ္းခ်မ္းကၽြန္ေတာ္နဲ႔အဆင္ေျပဖို႔ဆိုရင္
တကယ္ဆိုရင္ အခ်စ္ပဲလိုတယ္ :))။
*** “တကယ္ဆိုရင္… အခ်စ္ပဲလိုတယ္” စာသားမူပိုင္ရွင္မွာ ေတးေရး ေမေသာ္၊ ေတးဆို ခ်မ္းခ်မ္း ရဲ႔ သီခ်င္းေခြ တိုင္တယ္ျဖစ္ပါတယ္…
ေဖေဖာ္၀ါရီ ၃၊ ၂၀၁၁
ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္
23 January, 2011
သမီးေလး ယမုံေသာ္အတြက္ ၂၁ ရာစုဖတ္စာ
သမီးေလးတို႔ ၂၁ ရာစု ေက်ာင္းသင္ခန္းစာမွာ
သူရဲေကာင္းေတြအေၾကာင္းပါခ်င္မွပါလိမ့္မယ္
သမီးေလးတို႔ ၂၁ ရာစု ေက်ာင္းမွာ
စြန္႔လႊတ္ေပးဆပ္သူေတြအေၾကာင္းထက္
စြန္႔စားေခါင္းပံုျဖတ္သူေတြအေၾကာင္း
သင္ယူခ်င္သင္ယူရလိမ့္မယ္
ေနာင္ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ေလာက္ၾကာရင္လည္း
သခင္ေအာင္ဆန္း၊ ကိုဗဟိန္းထက္
လမ္းထိပ္က အတိုးေခ်းစားတဲ့အေဒၚႀကီးကို
လူသိမ်ားခ်င္ပိုမ်ားလာလိမ့္မယ္
အဲဒီအေဒၚႀကီးက လူရာပို၀င္ခ်င္ ၀င္လာလိမ့္မယ္
ရဲေဘာ္တစ္ေယာက္က်ဆံုးတိုင္း
ခြပ္ေခါင္းအလံအုပ္ၿပီး
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏူတ္ဆက္ဦးၫႊတ္အေလးျပဳ လိုက္ၾကရံု ဒီေလာက္ပဲလား..
စင္ေရာ္ေတြ ေက်ာက္ေဆာင္ကြယ္မွာ အိပ္တန္းရွာေနၿပီ
အေနာက္ဖက္မိုးကုပ္စက္၀ိုင္းထဲေနလံုးႀကီးငုတ္ကနဲ၀င္သြားသလို
ဘ၀ဆိုတာ ေရတစ္ပြက္စာပဲ
ကၽြန္ေတာ္ဆုေတာင္းတယ္
ခ်စ္တတ္တဲ့ႏွလံုးသားေတြဟာ
ကမၻာေျမမွာ ေျမဆီေျမၾသဇာအျဖစ္ျပန္လည္ရွင္သန္ထေျမာက္ၿပီး
အခ်စ္ကင္းမဲ့တဲ့ႏွလံုးသားေတြဟာ
ကမၻာေျမမွာ အက္ဆစ္အဆိပ္ဓါတ္အျဖစ္ ေပ်ာက္ကြယ္တိမ္ေကာသြားပါေစသား!!!
ခ်စ္ျခင္းျဖင့္သာ ႂကြယ္၀ေသာ ကမၻာေျမ ထာ၀ရ တည္တံ့ႏိုင္ပါေစ!!!
သြားႏွင့္ေတာ့ ကိုေသာ္ဇင္ေရ..
သမီးေလး ယမံုေသာ္တို႔ေမာင္ႏွမေတြေမးလာခဲ့ရင္
သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္တစ္ကယ္ရွိခဲ့တယ္ဆိုတာ
ကၽြန္ေတာ္တို႔ေျပာျပလိုက္ပါ့မယ္
ကမၻာေျမထုနဲ႔ထပ္တူထပ္မွ်
ေကာင္းကင္ေပၚကၾကယ္စင္အလင္းတန္းေတြနဲ႔အတူတကြ
သင့္ေနာက္ဆံုုးခရီးကို ၀မ္းနည္းၫိွဳးငယ္စြာ
ႏူတ္ဆက္လိုက္ပါတယ္
Good Bye!!!
ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္
က်န္ရစ္သူမိသားစုႏွင့္ထပ္တူထပ္မွ် ၀မ္းနည္းေၾကကြဲစြာျဖင့္။
ဇန္န၀ါရီ ၂၂၊ ၂၀၁၁
03 January, 2011
"မဂၤလာႏွစ္သစ္ပါ ကမၻာႀကီး"
“မဂၤလာႏွစ္သစ္ပါ ကမၻာႀကီး…”
ဒီလိုပဲ..စိုးရိမ္ပူပင္စိတ္ေတြနဲ႔
ႏွစ္သစ္တစ္ခုထဲ ငါေျခကၽြံက်ခဲ့ျပန္ၿပီ။
အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္
၂၀၁၀ မွာ
ငါလိုခ်င္တာေတြ မရခဲ့ဘူး
ငါမလိုခ်င္တာေတြေတာ့ရခဲ့တယ္၊
ငါလုပ္ခ်င္တာေတြမလုပ္ခဲ့ရဘူး
ငါမလုပ္ခ်င္တာေတြေတာ့လုပ္ခဲ့ရတယ္။
စိတ္ညစ္တာကေတာ့
ေသေကာင္ေပါင္းလဲပါပဲ “ႏွင္းရယ္…”
ခ်စ္တတ္တဲ့စိတ္သာမရွိရင္ ငါငုတ္တုတ္ေသသြားႏိုင္တယ္
ခ်စ္တတ္တဲ့စိတ္သာမရွိရင္ ငါအေငြ႔ပ်ံၿပီးလြင့္ေပ်ာက္သြားႏိုင္တယ္
“ႏွင္းရယ္…”
မင္းမ်က္ႏွာၾကည့္ေနရတာေလာက္ သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ေကာင္းတဲ့အခ်ိန္မရွိပါဘူး
မင္းအေၾကာင္းစဥ္းစားေနရတာေလာက္ ရင္ခုန္ၾကည္ႏူးဖြယ္ေကာင္းတဲ့အရာမရွိခဲ့ဘူး
ျဖစ္ႏိုင္ရင္
အ၀တ္အသစ္လဲသလို
၂၀၁၁ မွာ
ဘ၀ကို အသစ္ျပန္လဲပစ္လိုက္ခ်င္တယ္
တကယ္ပါ
၂၀၁၀ ထဲမွာ
ကၽြန္ေတာ္စိုက္ခဲ့တဲ့ႏွင္းဆီပင္ေလးပိုးက်ၿပီးေသသြားတယ္
၂၀၁၀ ထဲမွာ
ကၽြန္ေတာ္ပ်ိဳးခဲ့တဲ့စံပယ္ပင္ေလးလည္းမရွင္သန္ခဲ့ရွာဘူး
ကၽြန္ေတာ္စိုးရိမ္တယ္
ႀကံဳလွီေသးေကြးတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္သစ္ခြပင္ကေလးေတြ
ကၽြန္ေတာ္မရွိခိုက္ ဘယ္သူေရေလာင္းေပးမွာလဲ
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
“မဂၤလာႏွစ္သစ္ပါ ကမၻာႀကီး…”
ကၽြန္ေတာ္ယဥ္ေက်းစြာ ႏွဳတ္ဆက္ျဖစ္ခဲ့တယ္။
ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္
02 January, 2011
A letter from an ABSDF official
လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ရဲေဘာ္မ်ား ခင္ဗ်ား..
အားလံုးက်န္းမာၾကပါေစလို႔ ဆုေတာင္းရင္း မိတ္ဆက္လိုပါတယ္။ က်ေနာ့ အမည္က ဆလိုင္းေယာ ေအာင္ျဖစ္ၿပီး ယခုထက္ထိ မကဒတ (ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္) မွာဆက္လက္ တာ၀န္ထမ္း ေဆာင္ေနတဲ့ ရဲေဘာ္တဦးပါ။
အခါအခြင့္သင့္တဲ့အတြက္ယေန႔ မကဒတ (ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္) အေျခအေနကို မိတ္ဆက္ ေပးျခင္ပါတယ္။ အခ်ဳိ႔လည္း သိၾကမယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ မကဒတ (ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္) ရဲ့သက္တမ္းဟာ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ႏူိ၀င္ဘာလ (၁)ရက္ေန႔ ဆိုလ်င္(၂၂)ႏွစ္ျပည့္မွာျဖစ္ပါတယ္။
ဒီ (၂၂)ႏွစ္ တာကာလမွာ ယေန႔ အေျခအေနဟာ အခက္အခဲဆံုး အေျခအေနႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ကာလလို႔ ေျပာရင္မမွား ႏိုင္ပါ ဘူး။ မည့္သည့္ NGOs မ်ားရဲ့အကူအညီမွ မရွိဘဲရပ္တည္ေနရတဲ့ အေျခအေနပါ။ လူအင္အား က်ဆင္းမႈ၊ ရုပ္၀တၳဳအင္အား က် ဆင္းမႈ၊ ႏိုင္ငံေရး စိန္ေခၚမႈမ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ ကာလျဖစ္သလို ေခါင္းေဆာင္မႈအေပၚလည္း ေ၀ဖန္မႈမ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေန ရတဲ့ ကာလလည္းျဖစ္ပါတယ္။ မကဒတကို လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ဘို႔ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ၈၈၈၈ လူထု အေရး ေတာ္ပံုႀကီးက တာ၀န္ေပးခဲ့တာျဖစ္တယ္ ေမြးဖြားေပးခဲ့တာျဖစ္တယ္။ မကဒတ (ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္) ဟာ ကမာၻေျမႀကီးႏွင့္ ျမန္မာ့ေျမ ေပၚမွာ တကယ္တည္ရွိခဲ့တယ္။
ကမာၻႏွင့္ ျမန္မာ့သမိုင္းမွာ တကယ္ ေပၚထြန္းခဲ့တာျဖစ္တယ္။ ယေန႔ထက္ထိ ဆက္လက္တည္ရွိေနဆဲ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ဘယ္သူမွ ျငင္းလို႔မရႏိုင္တဲ့ အမွန္တရားျဖစ္ပါတယ္။ အႏွစ္(၂၀)ကာလအတြင္းမွာ လက္လွမ္းမွီသေလာက္ ျပဳစုထားတဲ့မွတ္တမ္းမ်ားအရ က်ဆံုး၊ ဒဏ္ရာႏွင့္ ေသဆံုးသူဦးေရ (၁,၀၀၅)ေယာက္ရွိသြားၿပီျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီရဲေဘာ္ေတြဟာ က်ေနာ္တို႔ တုိင္းျပည္ရဲ့လိုအပ္ ခ်က္ျဖစ္တဲ့ ဒီမိုကေရစီေရးအတြက္၊ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုေပၚထြန္းေရးအတြက္ အနစ္နာခံေပးဆပ္ စြန္႔လႊတ္ ခဲ့သူမ်ားျဖစ္ တယ္ဆိုတာ က်ေနာ္တို႔အားလံုး မျငင္းႏိုင္ပါဘူး။
မကဒတ(ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္) ေပ်ာက္ရင္ ထိုရဲေဘာ္ေတြရဲ့ အနစ္နာခံ ေပးဆပ္မႈေတြလည္း သူ႔အလိုလိုေပ်ာက္သြား မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ထိုအခ်က္ကို စစ္အာဏာရွင္ေတြက လိုလားေနတာျဖစ္တယ္။ စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ့အေၾကာက္ဆံုး ရန္သူဟာ မက ဒတ (ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္) ျဖစ္တယ္။
ထိုရဲေဘာ္ေတြအတြက္ ဘယ္သူေတြမွာတာ၀န္ရွိပါသလဲ။
က်ေနာ္တို႔ အားလံုးမွာ တာ၀န္ရွိတယ္လို႔ ယံုၾကည္လက္ခံထားပါတယ္။ လက္ရွိ မကဒတ (ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္)တခုတည္း မွာတင္ တာ၀န္ရွိတာမဟုတ္ပါ။ မကဒတႏွင့္ ပက္သက္ခဲ့သူမ်ား အားလံုးမွာ တာ၀န္ရွိတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရရင္ ခင္ဗ်ားတို႔ အားလံုးမွာ တာ၀န္ရွိပါတယ္။ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေျပာရရင္ ဒီမိုကေရစီကိုျမတ္ႏူိးတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသူ/သား အားလံုးမွာ တာ၀န္ရွိပါတယ္။
ယေန႔ကာလသည္ က်ေနာ္တို႔ အၾကားမွာ တေယာက္ႏွင့္ တေယာက္အျပစ္တင္ ေ၀ဖန္ရမည့္ အခ်ိန္ကာလ မဟုတ္ပါ။ ေသြးစည္းရမည့္အခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔တေတြရဲ့ ခြပ္ေဒါင္းစိတ္ဓါတ္ ကိုျပသရမည့္ အခ်ိန္ကာလ လည္းျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီေတာ့ မကဒတ (ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္) ဆက္လက္ရွင္သန္ႏိုင္ေရး တည္ရွိေရး တနည္း အားျဖင့္ တိုက္ပြဲ၀င္ခြပ္ေဒါင္းအလံ ဆက္ လက္လႊင့္ထူႏိုင္ေရးဟာ က်ေနာ္တို႔ အတြက္ အေရးႀကီးဆံုးျဖစ္ပါတယ္။ ထို႔အတူက်ေနာ္တို႔ တိုင္းျပည္အတြက္လည္း အေရးႀကီး ေသာ အခ်ိန္ ကာလကိုေရာက္ရွိေနၿပီဟု မွတ္ယူပါတယ္။
က်ေနာ္တို႔ တိုင္းျပည္ရဲ့ကံၾကမၼာဟာ က်ေနာ္တို႔ လက္ထဲမွာဘဲရွိပါတယ္ မည့္သည့္ ႏုိင္ငံျခားတိုင္းျပည္ကမွ ၀င္ေရာက္ကူညီေျဖရွင္း ေပးမည္ မဟုတ္ပါ။ က်ေနာ္တို႔ ကိုယ္တိုင္ဖန္တီးယူရမွာျဖစ္ပါတယ္။
က်ေနာ္တို႔ရဲ့ လံုးလထုတ္ ႀကိဳးစား မႈမပါဘဲ မည္သည့္ ေျပာင္းလဲမႈမ်ဳိးမွ မျဖစ္ႏိုင္သလို မည္သည့္ ႏုိင္ငံျခားတိုင္းျပည္မ်ား ထံမွလည္း အကူအညီမ်ား ရရွိႏိုင္ မည္ မဟုတ္ပါ။
မကဒတမွ တတိယႏိုင္ငံမ်ားသို႔ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ ထြက္ခြာ သြားသူမ်ား အေရအတြက္မွာ မနည္းပါ။ ယေန႔ မကဒတ (ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္) ဆက္လက္ရွင္သန္ ရပ္တည္ေရးအတြက္ ထိုသူမ်ား၏ အကူအညီမ်ား လိုအပ္လ်က္ရွိတယ္ဆိုသည္မွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ထို႔ေၾကာင့္ လုပ္ေဖာ္ ကိုင္ဖက္မ်ားအေနျဖင့္ က်ေနာ့၏ တင္ျပခ်က္ကို ေလးနက္စြာ စဥ္းစားေပးၾကဘို႔ ပန္းၾကားအပ္ပါတယ္။
ေလးစားစြာျဖင့္
ဆလိုင္းေယာေအာင္
မကဒတ
မွတ္ခ်က္။ ။ လက္လွမ္းမွီသေလာက္ ဆက္လက္ျဖန္႔ခ်ီေပးၾကဘို႔ ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါတယ္။
Subscribe to:
Posts (Atom)
