လြမ္းေနတဲ့ ပိေတာက္၀ါ

ေကာင္းကင္ကို တြန္းဖြင့္ၾကၫ့္ေတာ့
တစ္ပင္လံုး၀ါ၀ါ၀င္း
တစ္ခြင္လံုးစိန္းစိန္းစို
ေတာင္လည္းစို
ေတာလည္းစိန္း
တိမ္လည္းညိဳ
တိုက္လာတဲ့ ေလထဲမွာေတာင္
လြမ္းရိပ္ေတြကေ၀့ေ၀့၀ဲ
တစ္ႏွစ္ခင္းလံုး ဇြဲခတ္ၿပီး ေအာင့္ထားရပံုမ်ိဳးနဲ႔
ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ ပြင့္လာတဲ့ ပန္းေတြ
ေလာကတစ္ခြင္လံုး ထိန္ထိန္ညီးလို႔။

သႀကၤန္မိုးေျပးနဲ႔အတူ
ေရာက္လာတဲ့ အို.. ပိေတာက္၀ါ
ခ်ိန္ခါသင့္လို႔ ပြင့္တာလား
တူးပို႔နဲ႔လန္းဖုိ႔ ေရာက္လာသလား
တန္ခူးေလနဲ႔ ျမဴးဖို႔ ၀ါ၀ါထိန္ ေတာက္ခဲ့တာလား
ရွာပံုေတာ္အလြမ္းဇာတ္ကို တစ္ခန္းရပ္ဖို႔ လာေလသလား
ေဖာ္ေ၀းသူကို ေမွ်ာ္ေငးပူေဆြးဖို႔ ေရာက္လာၾကတာမ်ားလား။

တစ္ေျမစီ ေ၀းကြာျခားၿပီမို႔
ေသြဖည္တိမ္းကာ စိမ္းပါသလား အခ်စ္ရယ္
ေဟာဒီမွာ … ေႏြဦး
မင္း.. ခူးယူလိုက္ပါ
ေဟာဒီမွာ … ဧပရာယ္ဖူး
မင္း.. ျမဴးတူးေပ်ာ္ရႊင္ပါ
ေဟာဒီမွာ … ပိေတာက္ဦးေတြ
မင္း.. ဆြတ္ယူဆင္ျမန္းပါေလ။
ေဟာဒီ ေျမကမၻာမွာ
မ်က္ရည္ေတြရွိသလို
အေပ်ာ္အၿပံဳး ေတြလည္းရွိပါတယ္
ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြရွိသလို
ခ်ိဳၿမိန္တဲ့ ေန႔ရက္ေတြလည္း ရွိမွာ
လူ႔ဘ၀ ရခဲလွ ခဏတာမွာ
အေပ်ာ္ေတြကို စိုက္ပ်ိဳးပါ
အၿပံဳးေတြနဲ႔ အလွဆင္ပါ
အခ်စ္ဦးမို႔ ေမ့လို႔မရပါ ခ်စ္ေသာ ပိေတာက္၀ါ။

သစၥာမေဖာက္တဲ့ ပိေတာက္ေတြက
တစ္ႏွစ္တစ္ခါ ေရာက္လာခဲ့ေပမဲ့
လြမ္းေရးထက္ ၀မ္းေရးခက္တဲ့ ေခတ္ၾကပ္ႀကီးထဲ
အခ်စ္ေရးထက္ စစ္ေရးကခက္ၿပီမို႔
တိုင္းေရးျပည္ေရး ရတက္မေအးႏိုင္လို႔
တစ္ေယာက္ပ်ိဳကညာရဲ႔ ေကသာဦးမွာ
ပိေတာက္ပ်ိဳအ၀ါကို ခူးဆြတ္ကာ ပန္ဆင္ေပးလိုေပမဲ့
ျပည္ေတာ္ျပန္ အ၀င္ခက္သမို႔
ေရႊျပည္ေတာ္ ေမွ်ာ္တိုင္းေ၀းေနဆဲသာမို႔
ဆယ္မိုးဆယ္ေႏြ ရွည္ေက်ာ္ခဲ့ အလြမ္းရက္ရွည္ခရီးထဲ
ရည္ေမွ်ာ္ကာ မေပ်ာ္ရက္ႏိုင္သူကို
ခ်စ္ဦးသူခင္က
ပန္းေႁကြပိေတာက္ေတြနဲ႔အတူ
လြမ္းေနေလာက္ၿပီေပါ့။

ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္