15 April, 2008

အမွတ္တရမ်ား

ဘာလက္နက္မွ မရွိရင္ေတာ့ ခံရေတာ့တာပဲ
ေငြေၾကး
ဥစၥာပစၥည္း
အတတ္ပညာ
ဘာတစ္ခုမွ မရွိရင္ေတာ့
ကံဆိုးၿပီသာမွတ္။

႐ိုးသားမွဳသက္သက္နဲ႔ အလုပ္မျဖစ္ေတာ့ဘူး
ႀကိဳးစားရင္ ဘုရားေတာင္ ျဖစ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာ
ရီစရာ အေကာင္းဆံုး ပ်က္လံုးတစ္ခုသာပဲ။

ေမတၱာသုတ္ကို အာဂံုေဆာင္ထား႐ံုနဲ႔လည္း
အႏၱရာယ္ကင္းၿပီလို႔ မထင္ေလနဲ႔
၀ွက္ဖဲထား မကစားရင္ေတာ့
႐ံူးပြဲနဲ႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရင္ဆိုင္ရလိမ့္မယ္။

သိကၡာနဲ႔သီလကို ခ်ေရာင္းတာ ၀ယ္မဲ့ သူမရွိဘူး
လူေတြက ေက်ာ္ၾကားမွဳေနာက္ကို လိုက္တယ္
ေက်ာ္ၾကားမွဳေနာက္ကို ေငြကလိုက္တယ္
ေငြမ်ားမ်ားရွိတဲ့ ေနရာကို ေငြေတြလိုက္တယ္
ေငြမရွိတဲ့ ေနရာကို ဘာေငြမွမလာဘူး
ခႏၵာကိုယ္ပဲရွိလို႔ ဒီခႏၵာကိုယ္ပဲ ေရာင္းစားရေတာ့တာေပါ့
ပစၥဳပၸန္မွာ ႀကံဳသလို ရွင္သန္တယ္
မနက္ျဖန္ကေတာ့ ကံစီမံတဲ့ အတိုင္းပဲ။

ဒီဘ၀မွာတင္ ငရဲခံေနရသူေတြအတြက္
ေနာင္ဘ၀က ငရဲကို ေတြးေၾကာက္ေနမွာ မဟုတ္ေတာ့။

လူ႔ဘ၀ဆိုတာ
ဘုရားသခင္ အပ်င္းေျပလႊတ္တင္လိုက္တဲ့
စြန္တစ္ေကာင္ပါပဲ
ရစ္ဘီးက သူ႔လက္ထဲမွာ။

ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္

4 comments:

Apprenticeship said...

Wow what a reality.. Is that the dark side of the capitalism or globalization????? I wasn't sure God is really controlling the wheel though :(

Kaung Kin Ko said...

၀ွက္ဖဲထား မကစားရင္ေတာ့
႐ံူးပြဲနဲ႔သာ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရင္ဆိုင္ရလိမ့္မယ္။

ဟုတ္ပဗ်ာ ေပ်ာ္ရႊင္ေသာႏွစ္သစ္ျဖစ္ပါေစ။ း-)

Anonymous said...

ဒီကဗ်ာေလးအရမ္းသေဘာက်တယ္အစ္ကုိေရ။ အဖြားအျမဲေျပာေနတဲ့ စကားတစ္ခြန္းလိုေပါ့ ေခတ္. ေခတ္. ေခတ္ နဲ႕ တက္ေခတ္မဟုတ္ပဲ ဆုတ္ေခတ္ျဖစ္ေနျပီဆုိတာလုိမ်ိဳးေပါ့။
စကားပံုေတြလည္း ေျပာင္းရေတာ့မယ္ေနာ္။ မေျပာင္းလည္းအသစ္ထြင္ရမယ္။ ၂၁ ရာစုစကားပံုမ်ားဆုိျပီးေတာ့ေလ။ :D

Anonymous said...

၀ူးးးး ဖတ္ၿပီးရင္ေလးတယ္... ရက္စက္တဲ့ေလာကႀကီးလို႔ပဲၿမင္လိုက္ခ်င္ပါေတာ့တယ္..ဒါေပမယ့္ နိယာမတရားအရ သူ႔အလွည့္ကိုယ့္အလွည့္ဆိုတာရွိစၿမဲပဲေလးးးး