မိုးမ်ားတဲ့ ေႏြဦးရာသီ၊ ေမ ၁၂ ေန႔လည္ခင္းႏွင့္ သင္းပ်ံ႕ေနဆဲ ပန္းႏုေရာင္ဇီဇ၀ါ

က်ေနာ္မေပ်ာ္ရႊင္မွန္းသိလို႔
ဒီေႏြဦးမွာပြင့္တဲ့ ပန္းကေလးေတြေတာင္ ၫိွဳးငယ္ေနၾကတယ္
အရြက္စိမ္းစိမ္း သစ္ပင္ေတြေပၚမိုးရြာခ်လိုက္တာ
သစ္ရြက္ေတြေပၚမွာ မိုးေရစက္ကေလးေတြ တြဲလဲြခိုေနတာ
မိုးရြာၿပီးစ ေနေရာင္ျခည္ဟာ တလက္လက္ေတာက္ပေနတာ
က်ေနာ့္ကို ဘာခံစားခ်က္မွ မေပးႏိုင္ခဲ့ဘူး
ဖိနပ္စီးၿပီး က်ေနာ္ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ခဲ့တယ္
ငယ္ငယ္ကလို လမ္းေဘးမွာ ေတြ႔တဲ့ အုတ္နီခဲကိုေကာက္ၿပီး
နီးရာ ဓါတ္တိုင္ကို ပစ္ေပါက္လိုက္ခ်င္စိတ္ကို မနည္းထိန္းထားရတယ္
ေမာ္ေတာ္ကားေတြက က်ေနာ့္ကို ျဖတ္ေက်ာ္တက္သြားတယ္ 
က်ေနာ္က သစ္ပင္ေတြနဲ႔ အေဆာက္အဦးေတြကို ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့တယ္
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ မေတြ႔တာ ရွစ္လေက်ာ္ၿပီ
ဒီေန႔ဆို က်ေနာ္အရက္မေသာက္ျဖစ္တာ ေလးလျပၫ့္ၿပီ
ကမၻာေပၚမွာ ရွိသမွ် အလွေမြးငါးကန္ေတြကို ႐ိုက္ခြဲၿပီး
ကန္ထဲက ငါးကေလးေတြကို လြတ္လပ္ခြင့္ေပးခ်င္တယ္
အလွေမြးငါးေမြးၿပီး ယဥ္ေက်းခ်င္သူေတြကို ခဏေလာက္ျဖစ္ျဖစ္
ငါးကန္ထဲ ထည့္ၿပီး အလွျပထားရမယ္
လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ မရွိတဲ့ ညေနခင္းမွာ
ၫွဥ္းသိုးသိုးျဖစ္ေနတဲ့ က်ေနာ့္စိတ္ကူးက
လြန္ခဲ့တဲ့ အတိတ္ကာလကိုေရာက္သြားတယ္ 
စိတ္ကူးမွာ ဇီဇ၀ါ ပန္းေျခာက္ကေလးကို 
စိတ္ရွိလက္ရွိ ေပြ႔ယူ နမ္း႐ိူက္လိုက္မိတယ္
ေလျပည္မွာ ပန္းရနံ႔ေတြ သင္းပ်ံ႔ေနတံုးပါပဲ
အခ်စ္ဆိုတာ အရြယ္သံုးပါးကို ျဖတ္သန္းၿပီး
အဆင့္ဆင့္ေျပာင္းလဲ ျဖစ္ေပၚေနခဲ့တယ္
က်ေနာ့္စိတ္ကူးက ပစၥဳပၸန္ကာလကို ျပန္ေရာက္လာတယ္
စိတ္ကူးမွာ ပန္းအိုးထဲ ပန္းအသစ္လဲတယ္
စိတ္ကူးမွာ အေတြးသစ္အျမင္သစ္ေတြနဲ႔
က်ေနာ့္ ၀ရံတာကို အလွဆင္တယ္
စိတ္ကူးမွာ အိမ္ေထာင္က်တယ္
စိတ္ကူးမွာ မခ်စ္မႏွစ္သက္တဲ့ အိမ္ေထာင္နဲ႔ ကြဲတယ္
က်ေနာ္က စိတ္ကူးမွာေတာင္
မခ်စ္ေသာ္လည္း ေအာင့္ကာနမ္းဖို႔ခက္ေပမဲ့
က်ေနာ္ထားရစ္ခဲ့တဲ့ မွတ္တိုင္ေလးကေတာ့
ေဆးအသစ္သုတ္လို႔ အဓိပၸါယ္အသစ္ေတြေရးျခစ္လို႔
က်ေနာ္ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့တဲ့ ဘူတာ႐ံုေလးကလည္း
အသစ္ဆိုက္ကပ္လာတဲ့ ယာဥ္ရထားေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ေမြ႔လို႔

က်ေနာ္က ရြာမေတြ႔မခ်င္း
လမ္းဆက္ေလွ်ာက္ေနရဆဲပါပဲ……။

ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္