26 February, 2009

ဆုတ္ကပ္

စတားဘတ္ခ်္ ေကာ္ဖီဆိုင္
လမ္းမႀကီးေပၚမွာ
က်ေနာ္ေလွ်ာက္သြားေနမိတယ္။

ေဒ၀ါလီခံရေတာ့မယ့္
ၿမိဳ႔ေတာ္ႀကီး
တိုက္အိမ္ႀကီးေတြ မလွဘူးလား
ကက္ပီတယ္ေဟးလ္ အေဆာက္အဦးႀကီးေရ
ခင္ဗ်ားကိုဖူးေမွ်ာ္ဖို႔ က်ေနာ္အေရာက္လာခဲ့တယ္။

ျပဳတ္ျပဳတ္ျပဳန္းၾကတယ္
ဇန္န၀ါရီလမွာ လူေျခာက္သိန္း
အလုပ္ျပဳတ္လာတယ္။

ဒီမွာ မိတ္ေဆြ
ခင္ဗ်ား အက္စ္တြန္မာတင္
ကားႀကီးေရာ ေရာင္းမွာလား

ေစ်းကြက္မွာေလလံတင္လိုက္ေလ။

အိပ္ကပ္ထဲမွာ ပိုက္ဆံမရွိဘူး
ဘဏ္ကဒ္ထဲမွာ ပိုက္ဆံမရွိဘူး
အေမရိကန္အစိုးရဆီမွာလည္း ပိုက္ဆံမရွိဘူး။

ေဆာင္းညစ္ညစ္မွာ
ေနကျခစ္ျခစ္ေတာက္ပူတယ္
ရင္ပူတယ္။ ကိုယ္ပူတယ္
ပိုတိုးမက္ခ်္ျမစ္ထဲမွာ
ေရဆင္းကူးခ်င္တယ္။

ေငြစကၠဴဆိုတာ အတုရွိတယ္
ကံၾကမၼာဆိုတာက အတုမရွိဘူး။

ေဂ်ာ့ပ္ေတာင္းတကၠသိုလ္ေရွ႔မွာ
လမ္းသလားေနတဲ့ ေကာင္မေလးေရ
ေမစီကုန္တိုက္ႀကီးထဲက လုပ္ေသနတ္တစ္လက္နဲ႔
ငါ့ရင္၀တည့္တည့္ကိုသာ ပစ္ထည့္လိုက္ပါေတာ့။

ဒီႏွစ္လည္း ကိုတြတ္ပီတစ္ေယာက္
ကံမေကာင္းရွာဘူးတဲ့
ထီကမေပါက္ဘူး
ခ်စ္သူကစိတ္ေကာက္ေနတယ္။

ေသမဲ့ ႏွစ္မွာ
ေတာေျပာင္းမိခဲ့တယ္။ ။

ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္

3 comments:

ကုိေအာင္ said...

စိတ္ေကာက္ေနတဲ့ ခ်စ္သူကို ျပန္ေခ်ာ့လုိက္ေလ
ကိုထြတ္ ...။

ေဆာင္းယြန္းလ said...

ကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္ ကဗ်ာဆရာေရ...
ခံစားရတယ္...ရင္ဝကိုအလံုးလိုက္ၿပိဳၿပိဳက်လာတဲ့ ဆုပ္ကပ္ၾကီးပါပဲ...

Kaung Kin Ko said...

အစ္ကုိေရ ကဗ်ာကေတာ့ ေကာင္းတယ္ဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ ခံစားရတာေတာ့ မသက္သာေလာက္ဘူးဗ်ာ။ အဆင္ေျပပါေစဗ်ာ။