31 December, 2007

အသက္ငင္ေနတဲ့ ကမၻာ

တႏွစ္ၿပီး တႏွစ္
တရစ္ၿပီးတရစ္ ပူေႏြးလာတဲ့ ေျမကမၻာမွာ
ငါဟာ အေနၾကာ.. ၿပီး.. အပူေတြၾကာ
အခုေတာ့ အပူလူသားလံုးလံုးျဖစ္ခဲ့ၿပီ ။

ေငြအတြက္ပူရ
လံုၿခံဳမူအတြက္ပူရ
အစားအစာအတြက္ပူရ
အတတ္ပညာအတြက္ပူရ
ပူလို႔ကိုမဆံုးႏိုင္ေတာ့
အပူသံသယာထဲ
ဒီတစ္ႏွစ္လည္း
ထူးမျခားနားပဲ ဇာတ္သိမ္းခဲ့ျပန္ၿပီ ။

ဒီလိုနဲ႔
၃၆၅ ရက္ကိုအဆံုးသတ္ဖို႔
၃၆၅ စကၠန္႔အလိုမွာ
ဒီ… ကဗ်ာကို ငါခ်ေရးေနမိ
ေနာက္ထပ္
“၃၆၅ လ” ထပ္ၿပီး ေနဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္မေနခ်င္ေတာ့ဘူး
လူအျဖစ္ရွင္သန္ရျခင္းက
ခက္ခဲပင္ပန္းလြန္းေပစြ ။

ရီမုတ္ကြန္ထရိုးတခ်က္ႏွိပ္လိုက္႐ံု
ကြန္ျပဴတာမွာ အန္းတား (enter) တခ်က္ေခါက္လိုက္႐ံုနဲ႔
ကမၻာႀကီးတစ္ခုလံုး ျပာက်သြားႏိုင္တယ္ဆိုပဲ
အလုိေလး ကိုယ့္လူတို႔ စဥ္းစဥ္းစားစားေတာ့ လုပ္ၾကပါ
ေတြးၾကၫ့္႐ံုနဲ႔တင္ ေက်ာခ်မ္းလြန္လြန္းလို႔ ။

လူေတြရွင္သန္ဖို႔
တိရစၦာန္ေတြ ေသေပးေနၾကရ
လူသားေတြကို ထမ္းပိုးထားရတဲ့
ကမၻာေျမကိုလည္း အားနာလွပါၿပီ ။

ေက်ာက္ေခတ္မွသည္ အင္တာနက္ေခတ္အထိ
ေခတ္ေတြတေခတ္ၿပီးတေခတ္
စစ္ေအးေခတ္ေတာ့ ကုန္ခဲ့ၿပီ
ဒီေန႔ေခတ္ကဘာေခတ္လဲ
စူပါ ပါ၀ါေတြရဲ႔ၾကားမွာ
ငါတို႔က ႏူရာ၀ဲစြဲ ။

“ကိုယ့္ၾကမၼာကိုယ္ဖန္တီးခြင့္” တဲ့
“ကံၾကမၼာ” ဆိုတာကို ေသခ်ာနားလည္ဖို႔ အရင္ႀကိဳးစားရမယ္
တစ္ေတာလံုးျမင္၊ တစ္ပင္ခ်င္းသိ
လြတ္အဘစ္ ပစ္ခ်ား (Look a big picture)
၂၁ ရာစုမွာ ရွင္သန္ႏိုင္ဖို႔
နည္းနည္းေတာ့ ၀ိရိယ စိုက္ထုတ္ဖို႔လိုတယ္ ။

ဆိုင္းယပ္တက္ခႏိုလိုဂ်ီ အစြမ္းကုန္ဖြ႔ံၿဖိဳးခဲ့ၿပီ
၀ိုင္ယာလက္ ၿမိဳ႔ျပေတြလည္းတည္ေဆာက္ၿပီးၿပီ
ေတာေတြလည္းကုန္သေလာက္ျဖစ္ၿပီ
အညစ္အေၾကးေတြလည္း စိတ္ရွိလက္ရွိ စြန္႔ထုတ္ခဲ့ၿပီးၿပီ
ကမၻာေျမလည္း စိတ္ရွိလက္ရွိ ညစ္ေထးေနခဲ့ၿပီ ။

ခုေတာ့
ေသမဲ့ေန႔ကို ေစာင့္ေနရ ပံုမ်ိဳးနဲ႔
နာတာရွည္ေရာဂါေတြ ရထားတဲ့
အိုမင္းရြတ္တြ ကမၻာေျမဟာ
ဗိုင္းရပ္စ္ပိုးမႊား အသစ္ေတြကို ခုခံကာကြယ္ႏိုင္ဖို႔
လံုေလာက္တဲ့ ကိုယ္ခံအား မရွိေတာ့
မနက္ျဖန္မွာ ေမြးဖြားလာမဲ့ ကေလးေတြကိုေတာ့ သနားမိပါရဲ႔ ။

၂၀၀၇ မွာ
ပဲရစ္ဟယ္တန္ ေထာင္က်တဲ့သတင္း
ေဟာလိ၀ုဒ္က ဘရက္ပစ္နဲ႔ဂ်ိဳလီတို႔ စံုတြဲသတင္း
ျမန္မာျပည္က ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးသတင္း
ဘရစ္တေနစပီးယားရဲ႔အသက္ ၁၆ႏွစ္ညီမေလး ကိုယ္၀န္ရွိတဲ့သတင္း
ဘနက္ဇီယာဘူတို လုပ္ႀကံခံရတဲ့သတင္းေတြ
လူႀကိဳက္မ်ားခဲ့ ။

၂၀၀၇ ထဲမွာ
နယ္စပ္က ဒုကၡသည္
တစ္ေသာင္းငါးေထာင္ေက်ာ္ အေမရိကကို ထြက္ခြာ
“ဗမာ့လုပ္အား ကမၻာေက်ာ္ရမွာေပါ့”
ခိုင္းႏြားေကာင္းေတြလို
ျမန္မာဒုကၡသည္ေတြဟာ
ေျမာက္အေမရိကတိုက္က စက္႐ံုေတြမွာ
တာ၀န္ယူၾကလိမ့္မယ္
ကမၻာႀကီးရဲ႔ ဘယ္ေနရာမွာပဲ ေရာက္ေနေန
ငါတို႔ ဗမာေတြဟာ
ကမၻာ့ ကုန္ထုတ္လုပ္မူမွာ တာ၀န္ေၾကရမယ္ေဟ့ ။

၂၀၀၇ မွာ
ငါလည္းအသက္တႏွစ္ပိုႀကီးလာတယ္
ပိုၿပီး ရင့္ေရာ္ ခက္ထန္ ၾကမ္းတမ္း
ငါ့တသက္တာအတြက္ေတာ့
ကမၻာေျမဟာ လံုေလာက္တဲ့ က်န္းမာေရး ရွိတန္ေကာင္းပါရဲ႔ ။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
ဒီတစ္ညမွာေတာ့
ကမၻာ့အေရွ႔ဖက္ျခမ္းက တို႔တစ္ေတြ
အေနာက္ဖက္ျခမ္းထက္ဦးစြာ
ႏွစ္သစ္ကို ႀကိဳဆိုလိုက္ၾကဦးစို႔ရဲ႔ ။ ။

ႏွစ္ေဟာင္းကိုႏူတ္ဆက္၊ ႏွစ္သစ္ကိုႀကိဳဆိုပါသည္။

ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္
၃၁ ဒီဇင္ဘာ ၂၀၀၇

3 comments:

ေဆာင္းယြန္းလ said...

ေက်ာက္ေခတ္မွသည္ အင္တာနက္ေခတ္အထိ
ေခတ္ေတြတေခတ္ၿပီးတေခတ္
စစ္ေအးေခတ္ေတာ့ ကုန္ခဲ့ၿပီ
ဒီေန႔ေခတ္ကဘာေခတ္လဲ
စူပါ ပါ၀ါေတြရဲ႔ၾကားမွာ
ငါတို႔က ႏူရာ၀ဲစြဲ
Very Good Poem. I really like it.

Kaung Kin Ko said...

“ကိုယ့္ၾကမၼာကိုယ္ဖန္တီးခြင့္” တဲ့
“ကံၾကမၼာ” ဆိုတာကို ေသခ်ာနားလည္ဖို႔ အရင္ႀကိဳးစားရမယ္
တစ္ေတာလံုးျမင္၊ တစ္ပင္ခ်င္းသိ
လြတ္အဘစ္ ပစ္ခ်ား (Look a big picture)
၂၁ ရာစုမွာ ရွင္သန္ႏိုင္ဖို႔
နည္းနည္းေတာ့ ၀ိရိယ စိုက္ထုတ္ဖို႔လိုတယ္ ။

ေကာင္းတယ္ဗ်ာ။ ေပ်ာ္ရႊင္ေသာ ႏွစ္သစ္ျဖစ္ပါေစ။

Anonymous said...

ႏွစ္သစ္မွာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ ကိုျငိမ္းခ်မ္းေရ။ ကဗ်ာကအရမ္း အဓိပၸာယ္ရွိတာပဲ။