20 December, 2007

ငါ ဖတ္ခ်င္တဲ့ ဒီဇင္ဘာ

ေခါင္းအံုးေဘးမွာ
ဖတ္လက္စ စာအုပ္တစ္ခ်ိဳ႔
ဖုန္းတစ္လံုး၊ ကြန္ျပဴတာတစ္ခု
ၿပီးေတာ့ ငါ့ေခါင္းထဲမွာ မေရမရာ
အေတြးစတခ်ိဳ႔နဲ႔အတူ
ႏွင္းရဲ႔မနက္ခင္းဟာ ငါ့ကိုေစာင့္ႀကိဳေနခဲ့ျပန္ၿပီ

ေမာဟိုက္စြာ အိပ္ရာ၀င္ခဲ့တဲ့ငါ
မြန္းၾကပ္စြာ ႏိုးထလာခဲ့

တစ္ခါတစ္ခါ
အာဖရိက ျခေသၤ့တစ္ေကာင္လို
က်ယ္ေလာင္ေပါက္ကြဲပစ္လိုက္ခ်င္စိတ္က
ငါ့ကိုပူေလာင္တယ္
ၿမိဳသိပ္ထားရတဲ့ တင္းမာမွဳေတြက
ငါ့ကိုေလာင္ၿမိဳက္တယ္

ျဖၫ့္စြက္ျပင္ဆင္ရန္လိုေနေသးေသာ စီမံကိန္းမ်ား
နိဂံုးမခ်ဳပ္ႏိုင္ေသးေသာ မိုင္းစတုန္းမ်ား
အစီရင္ခံစာမ်ား၊ ေျမပံုကားခ်ပ္မ်ား
ျပည္ေတာ္ျပန္ ဇာတ္၀င္ခန္းမ်ား ေရာယွက္ယက္ေဖာက္
ျပည္ေျပးတစ္ေယာက္ရဲ႔ အိပ္မက္ေတြဟာ
ေဆာင္းတစ္ညမွာ အဆက္အစပ္မဲ့

ဦးေလးဟိုခင္ဗ်ာ က်ေနာ့္ကို ေတာ္လွန္တဲ့၀ိညာဥ္ပူးကပ္ပါ
ဒါေပမဲ့ ဦးေလးဟိုလို အထီးက်န္မျဖစ္ခ်င္ပါ
ႏိုင္ငံမဲ့ေပမဲ့
အခ်စ္မမဲ့ခဲ့ပါကြယ္
“ႏွင္းပြင့္ျဖဴ” ေရ…
ငါ့ကို ေအးျမပါ၊ ဖ်န္းဆြတ္ပါ
ႏွင္းရဲ႔ စာနာနားလည္မွဳနဲ႔
ငါ့ရဲ႔ ျပတင္းတံခါးေတြ ျပန္ဖြင့္ပါရေစ

စြန္႔လႊတ္ဖက္တြယ္မူက ဘ၀ကို နာက်င္ေစတယ္
ကိုယ္လြတ္႐ုန္းထြက္မူက တစ္ဘ၀စာအတြက္ ၿပီးျပည့္စံုတယ္
အိမ္ယာထူေထာင္ျခင္းဆိုတာ ဘ၀ရဲ႔ မျဖစ္မေနလိုအပ္ခ်က္တခု
(မၾကားပါရေစနဲ႔)
အၫံ့ခံသူတစ္ေယာက္ေျပာတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစကားကို မၾကားပါရေစနဲ႔

ငါ ေရဆာတယ္....
ငါ ရင္ပူတယ္....

အတိတ္က ေျခာက္လွန္႔ၿပီး
အနာဂတ္က မြန္းၾကပ္တယ္
ပစၥဳပၸန္မွာေတာ့ ငါဟာအလဲလဲ အကြဲကြဲ

ရန္သူရဲ႔ မိတ္ေဆြဟာ
ရန္သူျဖစ္
ရန္သူရဲ႔ ရန္သူဟာ
မိတ္ေဆြျဖစ္
ႏွင္းေရ…
မင္းဟာငါ့ရဲ႔ ထာ၀ရအမွန္တရားပါ
မင္းဟာငါ့ရဲ႔ အၿမဲစိမ္းသစ္ေတာ
မင္းဟာငါ့ရဲ႔ ဒီဇင္ဘာ
မင္းဟာငါ အၿမဲဖတ္ခ်င္တဲ့ကဗ်ာတစ္ပုဒ္
မင္းဟာငါ့ရဲ႔ နိဒါန္း
မင္းဟာငါ့ရဲ႔ အတိတ္ ပစၥဳပၸန္နဲ႔ အနာဂတ္
မင္းဟာငါမခူးရက္တဲ့ ႏွင္းဆီျဖဴ

အဓိပၸါယ္ရွိတဲ့ ရွင္သန္ျခင္းမွာ
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာပါတယ္

ငါ့အတြက္
ႏွင္းမရွိတဲ့ မနက္ခင္းဟာ
အႏုျမဴဗံုးက်ဲခ်ခံလိုက္ရတဲ့ ၿမိဳ႔တစ္ၿမိဳ႔ျဖစ္တယ္
စစ္႐ံူးထားတဲ့ တိုင္းျပည္တစ္ခုျဖစ္တယ္
ႏွင္းက ေအးျမတယ္
ငါက ပူေလာင္တယ္
ႏွင္းက ျဖဴစင္တယ္
ငါက ညစ္ေထးတယ္

ႏွင္းေရ ငါ့ကို ၿငိမ္းသတ္ပါ
မီးေတာင္က ေခ်ာ္ရည္ေတြလို
ငါ့ရင္မွာ ပူေလာင္လွခ်ည္ရဲ႔

ဂရင္းကင္ၫြန္ေခ်ာက္ထက္ နက္႐ိွဳင္းတဲ့ေမတၱာေတြနဲ႔
ပစိဖိတ္သမုဒၵရာထက္ က်ယ္ျပန္႔တဲ့ခ်စ္ျခင္းနဲ႔
ငါမင္းကိုတပ္မက္တယ္

ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဟာ ဘယ္ေတာ့မွမိုးမေခါင္ႏိုင္ပါ
ဆန္ေရစပါးရွားပါးတဲ့ႏိုင္ငံမွာ
ခ်စ္ေမတၱာေတြ ေခ်ာင္းေကာတစ္ခုလို
ေသာင္ထြန္းတတ္ပါသလား

အစာအာဟာရမျပည့္၀တဲ့
မြဲေျခာက္ေျခာက္အေရျပားေအာက္က
ေလာင္ၿမိဳက္ေနတဲ့ႏွလံုးသားမ်ား
ခ်စ္ေမတၱာကို ဆာေလာင္သလား
အလိုရမၼက္အတြက္ ရွင္သန္သလား

အို.. ငါဘာမွမစဥ္းစားခ်င္ေသးပါ
အခုေလာေလာဆယ္ ဘာမွမသိခ်င္ေသးပါ
တိုင္းေရး ျပည္ေရး ငါ့ကိုဘာမွ မေဆြးေႏြးၾကပါနဲ႔
ငါအိပ္ေရး ၀၀ အိပ္ပါရေစ
ငါ့ကို ေရတစ္ခြက္ေလာက္တိုက္ပါ
ၿပီးရင္ ႏွင္းအေၾကာင္းစဥ္းစားရဦးမယ္

ကမၻာေျမခင္ဗ်ာ
ခင္ဗ်ားရဲ႔ပူေႏြးလာတဲ့ ေက်ာကုန္းေပၚမွာ
က်ေနာ့္ရဲ႔သတို႔သမီး “ႏွင္းပြင့္ျဖဴ” ကို ေမြးဖြားသန္႔စင္ေပးခဲ့တဲ့အတြက္
ေက်းဇူးအထူးတင္ရွိပါတယ္
က်ေနာ္ဟာ ဗမာျပည္လို႔ေခၚတြင္တဲ့
ဆင္းရဲစုတ္ျပတ္တဲ့ တိုင္းျပည္တစ္ခုက
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို အငမ္းမရ ဆာေလာင္ေနတဲ့
မေအာင္ျမင္ေသးတဲ့ အညတရေတာ္လွန္ေရးသမားတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။ ။

ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္
၁၉ ဒီဇင္ဘာ ၂၀၀၇

5 comments:

Kaung Kin Ko said...

blog နာမည္ေျပာင္းလိုက္ျပီေပါ့။ ကဗ်ာေလးေကာင္းတယ္ဗ်ာ။ ႏွလံုးသားေတြ ပိုႏူးညံ့လာတယ္ထင္တယ္။ :-)

Anonymous said...

မဂၤလာပါအကို။
blog နာမည္ေျပာင္းထားတာဘာလဲ ဖတ္ခ်င္လိဳပါ။
ႏွင္းပြင္႕ျဖဴတဲ႕ လား၊

ေဆာင္းယြန္းလ said...

ႏွင္းေရ…
မင္းဟာ ငါ့ရဲ႔ ထာ၀ရ အမွန္တရားပါ
မင္းဟာ ငါ့ရဲ႔ အၿမဲစိမ္းသစ္ေတာ
မင္းဟာ ငါ့ရဲ႔ ဒီဇင္ဘာ
မင္းဟာ ငါ အၿမဲဖတ္ခ်င္တဲ့ကဗ်ာတစ္ပုဒ္
မင္းဟာ ငါ့ရဲ႔ နိဒါန္း
မင္းဟာ ငါ့ရဲ႔ အတိတ္ ပစၥဳပၸန္နဲ႔ အနာဂတ္
မင္းဟာ ငါ မခူးရက္တဲ့ ႏွင္းဆီျဖဴ
စကားလံုးအသံုးအႏႈံးေလးေတြသိပ္လွတယ္ဗ်ာ။ ၾကိဳက္
တယ္ဗ်ာ

Mintasay said...

အိမ္ယာထူေထာင္ျခင္းဆိုတာ ဘ၀ရဲ႔ မျဖစ္မေနလိုအပ္ခ်က္တခု
(မၾကားပါရေစနဲ႔)
အဲဒီအပိုဒ္ေလးကို အၾကိဳက္ဆံုးပဲဗ်

Anonymous said...

what a nice poem!!!
after read it, i can see the poet's heart and feeling deeply.

love is never die .. never old.

Be peace and calm ...